Job 17

Mein Geist ist verstört, meine Tage erlöschen, die Gräber sind für mich.

Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.

Sind nicht Spöttereien um mich her, und muß nicht mein Auge weilen auf ihren Beleidigungen?

Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.

Setze doch ein, leiste Bürgschaft für mich bei dir selbst! wer ist es sonst, der in meine Hand einschlagen wird?

Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?

Denn ihre Herzen hast du der Einsicht verschlossen; darum wirst du ihnen nicht die Oberhand geben.

Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.

Wenn einer die Freunde zur Beute ausbietet, so werden die Augen seiner Kinder verschmachten.

Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.

Und er hat mich hingestellt zum Sprichwort der Völker, und ich bin zum Anspeien ins Angesicht.

Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.

Und mein Auge ist trübe geworden vor Gram, und wie der Schatten sind alle meine Glieder.

Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.

Die Aufrichtigen werden sich hierüber entsetzen, und der Schuldlose wird aufgebracht werden über den Ruchlosen.

La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.

Doch der Gerechte wird an seinem Wege festhalten, und der an Händen Reine wird an Stärke zunehmen.

Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.

Aber ihr alle, kommet nur wieder heran! und einen Weisen werde ich nicht unter euch finden.

Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.

Meine Tage sind vorüber, zerrissen sind meine Pläne, das Eigentum meines Herzens.

Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.

Die Nacht machen sie zum Tage, das Licht nahe vor lauter Finsternis.

La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.

Wenn ich hoffe, so ist der Scheol mein Haus, in der Finsternis bette ich mein Lager.

Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito.

Zur Verwesung rufe ich: Du bist mein Vater! zu dem Gewürm: Meine Mutter und meine Schwester!

Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.

Wo denn also ist meine Hoffnung? ja, meine Hoffnung, wer wird sie schauen?

Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?

Sie fährt hinab zu den Riegeln des Scheols, wenn wir miteinander im Staube Ruhe haben.

En la profundon de Ŝeol ĝi malsupreniros, Ni ambaŭ kune kuŝos en la polvo.