Job 3

بالاخره ایّوب لب به سخن گشود و روزی را که متولّد شده بود نفرین کرد: ایّوب

post haec aperuit Iob os suum et maledixit diei suo

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

et locutus est

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

pereat dies in qua natus sum et nox in qua dictum est conceptus est homo

آن روز تاریک شود، خدا آن را به یاد نیاورد و نور در آن ندرخشد.

dies ille vertatur in tenebras non requirat eum Deus desuper et non inlustret lumine

در ظلمت و تاریکی ابدی فرو رود؛ ابر تیره بر آن سایه افکند و کسوف آن را بپوشاند.

obscurent eum tenebrae et umbra mortis occupet eum caligo et involvatur amaritudine

آن شب را تاریکی غلیظ فرا گیرد، در خوشی با روزهای سال شریک نشود، و جزء شبهای ماه به حساب نیاید.

noctem illam tenebrosus turbo possideat non conputetur in diebus anni nec numeretur in mensibus

آن شب، شبی خاموش باشد و صدای خوشی در آن شنیده نشود.

sit nox illa solitaria nec laude digna

آنهایی که می‌توانند هیولای دریایی را رام سازند، آن شب را نفرین کنند.

maledicant ei qui maledicunt diei qui parati sunt suscitare Leviathan

در آن شب ستاره‌ای ندرخشد و به امید روشنایی باشد، امّا سپیدهٔ صبح را نبیند،

obtenebrentur stellae caligine eius expectet lucem et non videat nec ortum surgentis aurorae

زیرا رحم مادرم را نبست و مرا به این بلاها دچار کرد.

quia non conclusit ostia ventris qui portavit me nec abstulit mala ab oculis meis

چرا در وقت تولّدم نمردم و چرا زمانی که از رحم مادر به دنیا آمدم، جان ندادم؟

quare non in vulva mortuus sum egressus ex utero non statim perii

چرا مادرم مرا بر زانوان خود گذاشت و پستان به دهنم نهاد؟

quare exceptus genibus cur lactatus uberibus

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

nunc enim dormiens silerem et somno meo requiescerem

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

cum regibus et consulibus terrae qui aedificant sibi solitudines

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

aut cum principibus qui possident aurum et replent domos suas argento

چرا مانند جنین سقط شده دفن نشدم؛ مانند طفلی که هرگز روشنایی را ندید.

aut sicut abortivum absconditum non subsisterem vel qui concepti non viderunt lucem

زیرا در گور، مردمان شریر به کسی آسیب نمی‌رسانند و اشخاص خسته آرامش می‌یابند.

ibi impii cessaverunt a tumultu et ibi requieverunt fessi robore

در آنجا حتّی زندانیان در صلح و صفا با هم به سر می‌برند و صدای زندانبان را نمی‌شنوند.

et quondam vincti pariter sine molestia non audierunt vocem exactoris

کوچک و بزرگ یکسان هستند و غلام از دست صاحب خود آزاد می‌باشد.

parvus et magnus ibi sunt et servus liber a domino suo

چرا کسانی‌که بدبخت و اندوهگین هستند در روشنی به سر می‌برند؟

quare data est misero lux et vita his qui in amaritudine animae sunt

آنها در آرزوی مرگ هستند، امّا مرگ به سراغشان نمی‌آید و بیشتر از گنج در جستجوی گور خود می‌باشند

qui expectant mortem et non venit quasi effodientes thesaurum

و چقدر خوشحال می‌شوند، وقتی‌که می‌میرند و در گور می‌روند.

gaudentque vehementer cum invenerint sepulchrum

چرا نور بر کسانی بتابد که بیچاره هستند و راههای امید را از هر سو بسته می‌بینند؟

viro cuius abscondita est via et circumdedit eum Deus tenebris

به جای غذا، غم می‌خورم و اشک و زاریم مانند آب جاری است.

antequam comedam suspiro et quasi inundantes aquae sic rugitus meus

از آنچه می‌ترسیدم و وحشت می‌کردم، به سرم آمد.

quia timor quem timebam evenit mihi et quod verebar accidit

آرام و قرار ندارم و رنج و غم من روزافزون است.

nonne dissimulavi nonne silui nonne quievi et venit super me indignatio