Job 3

بالاخره ایّوب لب به سخن گشود و روزی را که متولّد شده بود نفرین کرد: ایّوب
Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.
لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.
I zawołał Ijob, mówiąc:
لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.
Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc,w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!
آن روز تاریک شود، خدا آن را به یاد نیاورد و نور در آن ندرخشد.
Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!
در ظلمت و تاریکی ابدی فرو رود؛ ابر تیره بر آن سایه افکند و کسوف آن را بپوشاند.
Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!
آن شب را تاریکی غلیظ فرا گیرد، در خوشی با روزهای سال شریک نشود، و جزء شبهای ماه به حساب نیاید.
Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!
آن شب، شبی خاموش باشد و صدای خوشی در آن شنیده نشود.
Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
آنهایی که می‌توانند هیولای دریایی را رام سازند، آن شب را نفرین کنند.
Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
در آن شب ستاره‌ای ندرخشد و به امید روشنایی باشد، امّا سپیدهٔ صبح را نبیند،
Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
زیرا رحم مادرم را نبست و مرا به این بلاها دچار کرد.
Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
چرا در وقت تولّدم نمردم و چرا زمانی که از رحم مادر به دنیا آمدم، جان ندادم؟
Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
چرا مادرم مرا بر زانوان خود گذاشت و پستان به دهنم نهاد؟
Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.
Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.
Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;
اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.
Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,
چرا مانند جنین سقط شده دفن نشدم؛ مانند طفلی که هرگز روشنایی را ندید.
Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?
زیرا در گور، مردمان شریر به کسی آسیب نمی‌رسانند و اشخاص خسته آرامش می‌یابند.
Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.
در آنجا حتّی زندانیان در صلح و صفا با هم به سر می‌برند و صدای زندانبان را نمی‌شنوند.
Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,
کوچک و بزرگ یکسان هستند و غلام از دست صاحب خود آزاد می‌باشد.
Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.
چرا کسانی‌که بدبخت و اندوهگین هستند در روشنی به سر می‌برند؟
Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?
آنها در آرزوی مرگ هستند، امّا مرگ به سراغشان نمی‌آید و بیشتر از گنج در جستجوی گور خود می‌باشند
Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;
و چقدر خوشحال می‌شوند، وقتی‌که می‌میرند و در گور می‌روند.
Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.
چرا نور بر کسانی بتابد که بیچاره هستند و راههای امید را از هر سو بسته می‌بینند؟
Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?
به جای غذا، غم می‌خورم و اشک و زاریم مانند آب جاری است.
Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;
از آنچه می‌ترسیدم و وحشت می‌کردم، به سرم آمد.
Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.
آرام و قرار ندارم و رنج و غم من روزافزون است.
Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.