Psalms 102

خداوندا، دعایم را بشنو و به فریاد من برس.

Modlitba chudého, když sevřín jsa, před Hospodinem vylévá žádosti své.

در روزهای سختی از من روی متاب. به من گوش بده و چون تو را بخوانم، دعایم را هرچه زودتر مستجاب فرما.

Hospodine, slyš modlitbu mou, a volání mé přijdiž k tobě.

زیرا روزهای عمرم مانند دود برباد می‌رود و استخوانهایم مانند آتش می‌‌سوزد.

Neskrývej tváři své přede mnou, v den ssoužení mého nakloň ke mně ucha svého; když k tobě volám, rychle vyslyš mne.

دل من شکسته و مثل کاه خشک و پژمرده شده است. اشتها و میل به غذا ندارم.

Nebo mizejí jako dým dnové moji, a kosti mé jako ohniště vypáleny jsou.

از بس ناله کرده‌ام، در بدنم فقط پوست و استخوان باقی مانده است.

Poraženo jest jako bylina, a usvadlo srdce mé, tak že jsem chleba svého jísti zapomenul.

مثل مرغ وحشی در صحرا و مانند جغد در خرابه‌ها به سر می‌برم.

Od hlasu lkání mého přilnuly kosti mé k kůži mé.

خوابم نمی‌برد، مانند پرنده‌ای بر پشت‌بام، تنها مانده‌ام.

Podobný jsem učiněn pelikánu na poušti, jsem jako výr na pustinách.

دشمنانم هر روز مرا سرزنش می‌کنند و مسخره‌كنندگانم مرا لعنت می‌نمایند.

Bdím, a jsem jako vrabec osamělý na střeše.

به‌خاطر خشم و غضب تو، به جای نان، خاکستر می‌خورم و اشکهایم با آبی که می‌نوشم، آمیخته‌اند، زیرا تو مرا بلند كرده و بر زمین زدی.

Každý den utrhají mi nepřátelé moji, a posměvači moji proklínají mnou.

به‌خاطر خشم و غضب تو، به جای نان، خاکستر می‌خورم و اشکهایم با آبی که می‌نوشم، آمیخته‌اند، زیرا تو مرا بلند كرده و بر زمین زدی.

Nebo jídám popel jako chléb, a k nápoji svému slz přiměšuji,

عمرم مانند سایه‌های غروب به سرعت رو به زوال است و همچون گیاه پژمرده می‌شوم.

Pro rozhněvání tvé a zažžený hněv tvůj; nebo zdvihna mne, hodils mnou.

امّا تاج و تخت تو ای خداوند، ازلی و ابدی است و تمام نسلهای بشر نام تو را به یاد خواهند آورد.

Dnové moji jsou jako stín nachýlený, a já jako tráva usvadl jsem.

می‌دانم که تو خواهی آمد و بر صهیون رحم خواهی كرد و اكنون وقت آن است تا وعده‌ای را که داده بودی، عملی کنی، و رحمت خود را نشان بدهی.

Ale ty, Hospodine, na věky zůstáváš, a památka tvá od národu až do pronárodu.

بندگان تو آن را دوست می‌دارند، گرچه ویرانه گشته؛ نسبت به آن رحمت می‌دارند، گرچه خرابه گشته.

Ty povstana, smiluješ se nad Sionem, nebo čas jest učiniti milost jemu, a čas uložený přišel.

ملل جهان از نام خداوند، و پادشاهان روی زمین، از عظمت و جلال او خواهند ترسید.

Nebo líbost mají služebníci tvoji v kamení jeho, a nad prachem jeho slitují se,

هنگامی‌که خداوند صهیون را دوباره آباد ‌کند، جلال و شکوه او آشكار خواهد شد.

Aby se báli pohané jména Hospodinova, a všickni králové země slávy tvé,

به زاریِ بیچارگان گوش خواهد داد و دعای ایشان را اجابت خواهد كرد.

Když by Hospodin vzdělal Sion, a ukázal se v slávě své,

این را برای نسلهای آینده بنویسید تا از کارهای خداوند آگاه شوند و کسانی‌که هنوز به دنیا نیامده‌اند، او را بستایند.

Když by popatřil k modlitbě poníženého lidu, nepohrdaje modlitbou jejich.

خداوند از جایگاه عالی و مقدّس خود در آسمان به زمین نظر افکنده است.

Budeť to zapsáno pro budoucí potomky, a lid, kterýž má stvořen býti, chváliti bude Hospodina,

ناله‌های زندانیان را شنید و آنهایی را که محکوم به مرگ بودند، رهایی بخشید.

Že shlédl s výsosti svatosti své. Hospodin s nebe na zemi že popatřil,

در نتیجه نام خداوند در صهیون ذکر خواهد گردید و در اورشلیم او را خواهند پرستید،

Aby vyslyšel vzdychání vězňů, a rozvázal ty, kteříž již k smrti oddání byli,

وقتی همهٔ اقوام و پادشاهان جهان با هم جمع شوند و او را پرستش نمایند.

Aby vypravovali na Sionu jméno Hospodinovo, a chválu jeho v Jeruzalémě,

خداوند مرا در جوانی ضعیف و ناتوان ساخت و عمرم را کوتاه کرد.

Když se spolu shromáždí národové a království, aby sloužili Hospodinu.

ای خدا نگذار که اکنون بمیرم، قبل از آنکه به پیری برسم. ای خدا، تو تا به ابد زنده هستی

Ztrápilť jest na cestě sílu mou, ukrátil dnů mých,

در ابتدا زمین را آفریدی و آسمانها کار دستهای توست.

Až jsem řekl: Můj Bože, nebeř mne u prostřed dnů mých; od národu zajisté až do pronárodu jsou léta tvá,

آنها از میان خواهند رفت، امّا تو باقی خواهی ماند. همهٔ آنها همچون لباس، کُهنه خواهند شد و تو آنها را مانند ردا عوض خواهی كرد و دور خواهی انداخت و نابود خواهند شد.

I prvé nežlis založil zemi, a dílo rukou svých, nebesa.

امّا تو همیشه همان هستی و عمر تو، پایانی نخواهد داشت.

Onať pominou, ty pak zůstáváš; všecky ty věci jako roucho zvetšejí, jako oděv změníš je, a změněny budou.

فرزندان ما، در پناه تو در امان هستند و در زیر سایهٔ حمایت تو، نسل آنها پایدار خواهد بود.

Ty pak jsi tentýž, a léta tvá nikdy nepřestanou. [ (Psalms 102:29) Synové služebníků tvých bydliti budou, a símě jejich zmocní se před tebou. ]