Job 6

Ijob respondis kaj diris:

Então Jó, respondendo, disse:

Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

Oxalá de fato se pesasse a minhá magoa, e juntamente na balança se pusesse a minha calamidade!

Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

Pois, na verdade, seria mais pesada do que a areia dos mares; por isso é que as minhas palavras têm sido temerárias.

Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

Porque as flechas do Todo-Poderoso se cravaram em mim, e o meu espírito suga o veneno delas; os terrores de Deus se arregimentam contra mim.

Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

Zurrará o asno montês quando tiver erva? Ou mugirá o boi junto ao seu pasto?:

Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

Pode se comer sem sal o que é insípido? Ou há gosto na clara do ovo?

Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

Nessas coisas a minha alma recusa tocar, pois são para mim qual comida repugnante.

Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

Quem dera que se cumprisse o meu rogo, e que Deus me desse o que anelo!

Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

Que fosse do agrado de Deus esmagar-me; que soltasse a sua mão, e me exterminasse!

Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

Isto ainda seria a minha consolação, e exultaria na dor que não me poupa; porque não tenho negado as palavras do Santo.

Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

Qual é a minha força, para que eu espere? Ou qual é o meu fim, para que me porte com paciência?

Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

É a minha força a força da pedra? Ou é de bronze a minha carne?

Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

Na verdade não há em mim socorro nenhum. Não me desamparou todo o auxílio eficaz?

Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

Ao que desfalece devia o amigo mostrar compaixão; mesmo ao que abandona o temor do Todo-Poderoso.

Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

Meus irmãos houveram-se aleivosamente, como um ribeiro, como a torrente dos ribeiros que passam,

Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

os quais se turvam com o gelo, e neles se esconde a neve;

En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

no tempo do calor vão minguando; e quando o calor vem, desaparecem do seu lugar.

Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

As caravanas se desviam do seu curso; sobem ao deserto, e perecem.

Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

As caravanas de Tema olham; os viandantes de Sabá por eles esperam.

Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

Ficam envergonhados por terem confiado; e, chegando ali, se confundem.

Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

Agora, pois, tais vos tornastes para mim; vedes a minha calamidade e temeis.

Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

Acaso disse eu: Dai-me um presente? Ou: Fazei-me uma oferta de vossos bens?

Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

Ou: Livrai-me das mãos do adversário? Ou: Resgatai-me das mãos dos opressores?

Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

Ensinai-me, e eu me calarei; e fazei-me entender em que errei.

Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

Quão poderosas são as palavras da boa razão! Mas que é o que a vossa arguição reprova?

Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

Acaso pretendeis reprovar palavras, embora sejam as razões do desesperado como vento?

Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

Até quereis lançar sortes sobre o órfão, e fazer mercadoria do vosso amigo.

Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

Agora, pois, por favor, olhai para, mim; porque de certo à vossa face não mentirei.

Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

Mudai de parecer, peço-vos, não haja injustiça; sim, mudai de parecer, que a minha causa é justa.

Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?

Há iniquidade na minha língua? Ou não poderia o meu paladar discernir coisas perversas?