Psalms 22

Mia Dio, mia Dio, kial Vi forlasis min, Kaj estas malproksima de mia savo, de miaj plendaj paroloj?

Davidin Psalmi, edelläveisaajalle, peurasta, jota varhain väijytään. Minun Jumalani, minun Jumalani! miksis minun hylkäsit? minä parun, vaan minun apuni on kaukana.

Mia Dio, mi vokas en la tago, kaj Vi ne respondas; En la nokto, kaj mi ne trovas trankvilon.

Minun Jumalani! päivällä minä huudan, ja et sinä vastaa, ja en yölläkään vaikene.

Sed Vi estas sankta, Ho Vi, kiu loĝas inter la glorado de Izrael.

Sinä olet pyhä, joka asut Israelin kiitoksessa.

Vin fidis niaj patroj; Ili fidis, kaj Vi ilin helpis.

Meidän isämme toivoivat sinuun: ja kuin he toivoivat, niin sinä vapahdit heitä.

Al Vi ili kriadis kaj estis savataj; Vin ili fidis, kaj ili ne devis honti.

Sinua he huusivat, ja vapahdettiin: sinuun he turvasivat, ja ei tulleet häpiään.

Sed mi estas vermo kaj ne homo; Mokata de la homoj, malestimata de la popolo.

Mutta minä olen mato ja en ihminen, ihmisten pilkka ja kansan ylönkatse.

Ĉiuj, kiuj min vidas, insultas min, Malfermegas la buŝon, balancas la kapon, dirante:

Kaikki, jotka minun näkevät, häpäisevät minua: he vääristelevät huuliansa ja päätänsä vääntelevät.

Li apogis sin al la Eternulo: Tiu helpu lin; Tiu savu lin, se Li amas lin.

Hän valittaa Herralle, hän vapahtakoon hänen: hän auttakoon häntä, jos hän mielistyy häneen.

Vi eltiris ja min el la ventro, Vi zorgis pri mi sur la brusto de mia patrino.

Sillä sinä olet minun vetänyt ulos äitini kohdusta: sinä olit minun turvani, ollessani vielä äitini rinnalla.

Al Vi mi estis ĵetita de post la momento de mia naskiĝo; De la ventro de mia patrino Vi estas mia Dio.

Sinun päälles minä olen heitetty äitini kohdusta: sinä olet minun Jumalani hamasta äitini kohdusta.

Ne malproksimiĝu de mi, Ĉar malfeliĉo estas proksima, kaj helpanton mi ne havas.

Älä ole kaukana minusta; sillä ahdistus on läsnä, ja ei ole auttajaa,

Ĉirkaŭis min multaj bovoj, Fortaj bovoj Baŝanaj stariĝis ĉirkaŭ mi.

Suuret mullit ovat minun piirittäneet, lihavat härjät kiertäneet minun ympäri.

Ili malfermegis kontraŭ mi siajn buŝojn, Kiel leono ŝiranta kaj krieganta.

Kitansa avasivat he minua vastaan, niinkuin raateleva ja kiljuva jalopeura.

Kiel akvo mi disverŝiĝis, Kaj disiĝis ĉiuj miaj ostoj; Mia koro fariĝis kiel vakso, Fandiĝis en mia interno.

Minä olen kaadettu ulos niinkuin vesi, ja luuni ovat kaikki hajoitetut: minun sydämeni on niinkuin salattu vedenvaha ruumiissani.

Mia forto elsekiĝis kiel peco da poto; Mia lango algluiĝis al mia palato; Kaj Vi metas min en tomban polvon.

Minun voimani on kuivettunut niinkuin kruusin muru, ja minun kieleni tarttuu suuni lakeen; ja sinä panet minun kuoleman tomuun.

Ĉar ĉirkaŭis min hundoj; Amaso da malbonuloj staras ĉirkaŭ mi; Ili mordas miajn manojn kaj piedojn.

Sillä koirat ovat minun piirittäneet: julmain parvi saartain lävistänyt kuin jalopeura käteni ja jalkani.

Mi povas kalkuli ĉiujn miajn ostojn; Ili rigardas kaj konstante rigardas.

Minä lukisin kaikki minun luuni; mutta he katselivat ja näkivät ihastuksensa minusta.

Ili dividas miajn vestojn inter si, Pri mia tuniko ili lotas.

He jakavat itsellensä minun vaatteeni ja heittävät hameestani arpaa.

Sed Vi, ho Eternulo, ne malproksimiĝu; Mia forto, rapidu, por helpi min.

Mutta sinä, Herra, älä ole kaukana! minun väkevyyteni, riennä avukseni!

Savu de la glavo mian animon, Mian solan savu de la hundo.

Pelasta minun sieluni miekasta, ja ainokaiseni koirilta.

Savu min de buŝo de leono, Kaj helpu min kontraŭ kornoj de bubaloj.

Vapahda minua jalopeuran suusta, ja päästä minua yksisarvillisista.

Mi predikos Vian nomon al miaj fratoj; En la mezo de popola kunveno mi Vin gloros.

Minä saarnaan sinun nimeäs veljilleni: minä ylistän sinua seurakunnassa.

Respektantoj de la Eternulo, gloru Lin; Tuta semo de Jakob, honoru Lin; Tuta semo de Izrael, estimegu Lin.

Ylistäkäät Herraa te, jotka häntä pelkäätte: koko Jakobin siemen kunnioittakoon häntä, ja kavahtakoon häntä kaikki Israelin siemen!

Ĉar Li ne malŝatis kaj ne malestimis la suferojn de premato, Kaj ne kaŝis antaŭ li Sian vizaĝon; Sed aŭskultis lin, kiam tiu kriis al Li.

Sillä ei hän hyljännyt eikä katsonut ylön köyhän raadollisuutta, eikä kääntänyt kasvojansa hänestä pois; vaan kuin se häntä huusi, kuuli hän sitä.

Vin mi gloros en granda komunumo; Mi plenumos miajn promesojn antaŭ Liaj respektantoj.

Sinua minä ylistän suuressa seurakunnassa: minä maksan lupaukseni heidän edessänsä, jotka häntä pelkäävät.

La humiluloj manĝu kaj satiĝu, Gloru la Eternulon Liaj serĉantoj; Via koro vivu eterne.

Raadolliset syövät ja ravitaan, ja jotka Herraa etsivät, pitää häntä ylistämän: teidän sydämenne pitää elämän ijankaikkisesti.

Rememoros kaj revenos al la Eternulo ĉiuj finoj de la mondo; Kaj kliniĝos antaŭ Vi ĉiuj popolaj familioj.

Kaikki maailman ääret muistakaan ja kääntykään Herran tykö, ja kumartakaan sinun edessäs kaikki pakanain sukukunnat.

Ĉar al la Eternulo apartenas la reĝado; Li reĝas super la popoloj.

Sillä Herralta on valtakunta, ja hän vallitsee pakanoita.

Manĝos kaj kliniĝos ĉiuj grasuloj de la tero; Antaŭ Li genufleksos ĉiuj forirantaj al la tombo Kaj nepovantaj konservi sian animon viva.

Kaikki lihavat maan päällä pitää syömän ja kumartaman, hänen edessänsä polviansa notkistaman kaikki, jotka tomussa makaavat ja jotka surussansa elävät.

Naskotaro Lin servos; Oni predikos pri mia Sinjoro al la estonta generacio.

Hänen pitää saaman siemenen, joka häntä palvelee: Herrasta pitää ilmoitettaman lasten lapsiin.

Al naskota popolo oni venos kaj predikos Pri Lia justeco kaj pri Liaj faroj.

He tulevat ja hänen vanhurskauttansa saarnaavat syntyvälle kansalle, että hän sen tekee.