Psalms 22

Mia Dio, mia Dio, kial Vi forlasis min, Kaj estas malproksima de mia savo, de miaj plendaj paroloj?

Přednímu zpěváku k času jitřnímu, žalm Davidův.

Mia Dio, mi vokas en la tago, kaj Vi ne respondas; En la nokto, kaj mi ne trovas trankvilon.

Bože můj, Bože můj, pročež jsi mne opustil? Vzdálils se od spasení mého a od slov naříkání mého.

Sed Vi estas sankta, Ho Vi, kiu loĝas inter la glorado de Izrael.

Bože můj, přes celý den volám, a neslyšíš, i v noci, a nemohu se utajiti.

Vin fidis niaj patroj; Ili fidis, kaj Vi ilin helpis.

Ty zajisté jsi svatý, zůstávající vždycky k veliké chvále Izraelovi.

Al Vi ili kriadis kaj estis savataj; Vin ili fidis, kaj ili ne devis honti.

V toběť doufali otcové naši, doufali, a vysvobozovals je.

Sed mi estas vermo kaj ne homo; Mokata de la homoj, malestimata de la popolo.

K tobě volávali, a spomáhals jim; v tobě doufali, a nebývali zahanbeni.

Ĉiuj, kiuj min vidas, insultas min, Malfermegas la buŝon, balancas la kapon, dirante:

Já pak červ jsem, a ne člověk, útržka lidská a povrhel vůbec.

Li apogis sin al la Eternulo: Tiu helpu lin; Tiu savu lin, se Li amas lin.

Všickni, kteříž mne vidí, posmívají se mi, ošklebují se, a hlavami potřásají, říkajíce:

Vi eltiris ja min el la ventro, Vi zorgis pri mi sur la brusto de mia patrino.

Spustiltě se na Hospodina, nechť ho vysvobodí; nechať jej vytrhne, poněvadž se mu v něm zalíbilo.

Al Vi mi estis ĵetita de post la momento de mia naskiĝo; De la ventro de mia patrino Vi estas mia Dio.

Ješto ty jsi, kterýž jsi mne vyvedl z života, ustaviv mne v doufání při prsích matky mé.

Ne malproksimiĝu de mi, Ĉar malfeliĉo estas proksima, kaj helpanton mi ne havas.

Na tebeť jsem uvržen od narození svého, od života matky mé Bůh můj ty jsi.

Ĉirkaŭis min multaj bovoj, Fortaj bovoj Baŝanaj stariĝis ĉirkaŭ mi.

Nevzdalujž se ode mne, nebo ssoužení blízké jest, a nemám spomocníka.

Ili malfermegis kontraŭ mi siajn buŝojn, Kiel leono ŝiranta kaj krieganta.

Obkličujíť mne býkové mnozí, silní volové z Bázan obstupují mne.

Kiel akvo mi disverŝiĝis, Kaj disiĝis ĉiuj miaj ostoj; Mia koro fariĝis kiel vakso, Fandiĝis en mia interno.

Otvírají na mne ústa svá, jako lev rozsapávající a řvoucí.

Mia forto elsekiĝis kiel peco da poto; Mia lango algluiĝis al mia palato; Kaj Vi metas min en tomban polvon.

Jako voda rozplynul jsem se, a rozstoupily se všecky kosti mé, a srdce mé jako vosk rozpustilo se u prostřed vnitřností mých.

Ĉar ĉirkaŭis min hundoj; Amaso da malbonuloj staras ĉirkaŭ mi; Ili mordas miajn manojn kaj piedojn.

Vyprahla jako střepina síla má, a jazyk můj přilnul k dásním mým, anobrž v prachu smrti položils mne.

Mi povas kalkuli ĉiujn miajn ostojn; Ili rigardas kaj konstante rigardas.

Nebo psi obskočili mne, rota zlostníků oblehla mne, zprobijeli ruce mé i nohy mé.

Ili dividas miajn vestojn inter si, Pri mia tuniko ili lotas.

Mohl bych sčísti všecky kosti své, oni pak hledí na mne, a dívají se mi.

Sed Vi, ho Eternulo, ne malproksimiĝu; Mia forto, rapidu, por helpi min.

Dělí mezi sebou roucha má, a o můj oděv mecí los.

Savu de la glavo mian animon, Mian solan savu de la hundo.

Ale ty, Hospodine, nevzdalujž se, sílo má, přispěj k spomožení mému.

Savu min de buŝo de leono, Kaj helpu min kontraŭ kornoj de bubaloj.

Vychvať od meče duši mou, a z moci psů jedinkou mou.

Mi predikos Vian nomon al miaj fratoj; En la mezo de popola kunveno mi Vin gloros.

Zachovej mne od úst lva, a od rohů jednorožcových vyprosť mne.

Respektantoj de la Eternulo, gloru Lin; Tuta semo de Jakob, honoru Lin; Tuta semo de Izrael, estimegu Lin.

I budu vypravovati bratřím svým o jménu tvém, u prostřed shromáždění chváliti tě budu, řka:

Ĉar Li ne malŝatis kaj ne malestimis la suferojn de premato, Kaj ne kaŝis antaŭ li Sian vizaĝon; Sed aŭskultis lin, kiam tiu kriis al Li.

Kteříž se bojíte Hospodina, chvalte jej, všecko símě Jákobovo ctěte jej, a boj se ho všecka rodino Izraelova.

Vin mi gloros en granda komunumo; Mi plenumos miajn promesojn antaŭ Liaj respektantoj.

Nebo nepohrdá, ani se odvrací od trápení ztrápeného, aniž skrývá tváři své od něho, nýbrž když k němu volá, vyslýchá jej.

La humiluloj manĝu kaj satiĝu, Gloru la Eternulon Liaj serĉantoj; Via koro vivu eterne.

O tobě chvála má v shromáždění velikém, sliby své plniti budu před těmi, kteříž se bojí tebe.

Rememoros kaj revenos al la Eternulo ĉiuj finoj de la mondo; Kaj kliniĝos antaŭ Vi ĉiuj popolaj familioj.

Jísti budou tiší a nasyceni budou, chváliti budou Hospodina ti, kteříž ho hledají, živo bude srdce vaše na věky.

Ĉar al la Eternulo apartenas la reĝado; Li reĝas super la popoloj.

Rozpomenou a obrátí se k Hospodinu všecky končiny země, a skláněti se budou před ním všecky čeledi národů.

Manĝos kaj kliniĝos ĉiuj grasuloj de la tero; Antaŭ Li genufleksos ĉiuj forirantaj al la tombo Kaj nepovantaj konservi sian animon viva.

Nebo Hospodinovo jest království, a onť panuje nad národy.

Naskotaro Lin servos; Oni predikos pri mia Sinjoro al la estonta generacio.

Jísti budou a skláněti se před ním všickni tuční země, jemu se klaněti budou všickni sstupující do prachu, a kteříž duše své nemohou při životu zachovati.

Al naskota popolo oni venos kaj predikos Pri Lia justeco kaj pri Liaj faroj.

Símě jejich sloužiti mu bude, a přičteno bude ku Pánu v každém věku. [ (Psalms 22:32) Přijdouť, a lidu, kterýž z nich vyjde, vypravovati budou spravedlnost jeho; nebo ji skutkem vykonal. ]