Proverbs 4

Aŭskultu, infanoj, la instruon de la patro, Kaj atentu, por lerni prudenton;

Poslouchejte, synové, učení otcova, a pozorujte, abyste poznali rozumnost.

Ĉar bonan instruon mi donis al vi; Mian leĝon ne forlasu.

Nebo naučení dobré dávám vám, neopouštějtež zákona mého.

Ĉar mi estis filo de mia patro, Dorlotata kaj sola de mia patrino.

Když jsem byl syn u otce svého mladičký, a jediný při matce své,

Kaj li instruis min, kaj diris al mi: Via koro akceptu miajn vortojn; Observu miajn ordonojn, kaj vi vivos.

On vyučoval mne a říkal mi: Ať se chopí výmluvností mých srdce tvé, ostříhej přikázaní mých, a živ budeš.

Akiru saĝon, akiru prudenton; Ne forgesu, kaj ne deflankiĝu de la paroloj de mia buŝo.

Nabuď moudrosti, nabuď rozumnosti; nezapomínej, ani se uchyluj od řečí úst mých.

Ne forlasu ĝin, kaj ĝi vin gardos; Amu ĝin, kaj ĝi zorgos pri vi.

Neopouštějž jí, a bude tě ostříhati; miluj ji, a zachová tě.

La komenco de saĝo estas: akiru saĝon; Kaj por via tuta havo akiru prudenton.

Předně moudrosti, moudrosti nabývej, a za všecko jmění své zjednej rozumnost.

Ŝatu ĝin alte, kaj ĝi vin altigos; Kaj ĝi donos al vi honoron, se vi ĝin enbrakigos.

Vyvyšuj ji, a zvýšíť tě; poctí tě, když ji přijmeš.

Ĝi donos ĉarman ornamon al via kapo; Belan kronon ĝi donacos al vi.

Přidá hlavě tvé příjemnosti, korunou krásnou obdaří tě.

Aŭskultu, mia filo, kaj akceptu miajn vortojn; Kaj multiĝos la jaroj de via vivo.

Slyš, synu můj, a přijmi řeči mé, a tak rozmnoží se léta života tvého.

Mi kondukos vin laŭ la vojo de saĝo; Mi irigos vin sur rekta vojstreko.

Cestě moudrosti učím tě, vedu tě stezkami přímými.

Kiam vi iros, via irado ne estos malfaciligata; Kaj kiam vi kuros, vi ne falpuŝiĝos.

Když choditi budeš, nebude ssoužen krok tvůj, a poběhneš-li, neustrčíš se.

Tenu forte la instruon, ne forlasu ĝin; Konservu ĝin, ĉar ĝi estas via vivo.

Chopiž se učení, nepouštěj, ostříhej ho, nebo ono jest život tvůj.

La vojstrekon de malpiuloj ne iru, Kaj ne ekpaŝu sur la vojo de malbonuloj;

Na stezku bezbožných nevcházej, a nekráčej cestou zlostníků.

Evitu ĝin, ne trapasu ĝin; Flankiĝu de ĝi, kaj preterpasu.

Opusť ji, nechoď po ní, uchyl se od ní, a pomiň jí.

Ĉar ili ne ekdormas, se ili ne faris malbonon; Kaj ili perdas la dorman ripozon, se ili ne pekigis;

Neboť nespí, leč zlost provedou; anobrž zahánín bývá sen jejich, dokudž ku pádu nepřivodí,

Ĉar ili manĝas panon de malpio Kaj trinkas vinon de krimo.

Proto že jedí chléb bezbožnosti, a víno loupeží pijí.

Kaj la vojo de piuloj estas kiel lumo leviĝanta, Kiu ĉiam pli lumas ĝis plena tagiĝo.

Ale stezka spravedlivých jako světlo jasné, kteréž rozmáhá se, a svítí až do pravého dne.

La vojo de malpiuloj estas kiel mallumo; Ili ne scias, je kio ili falpuŝiĝos.

Cesta pak bezbožných jako mrákota; nevědí, na čem se ustrčiti mohou.

Mia filo, atentu miajn vortojn; Klinu vian orelon al miaj paroloj.

Synu můj, slov mých pozoruj, k řečem mým nakloň ucha svého.

Ili ne foriĝu de viaj okuloj; Gardu ilin en via koro.

Nechať neodcházejí od očí tvých, ostříhej jich u prostřed srdce svého.

Ĉar ili estas vivo por tiuj, kiuj ilin trovis, Kaj sanigaj por ilia tuta korpo.

Nebo životem jsou těm, kteříž je nalézají, i všemu tělu jejich lékařstvím.

Pli ol ĉion gardatan, gardu vian koron; Ĉar el ĝi eliras la vivo.

Přede vším, čehož se stříci sluší, ostříhej srdce svého, nebo z něho pochází život.

Forigu de vi falsemon de la buŝo, Kaj malicon de la lipoj malproksimigu de vi.

Odlož od sebe převrácenost úst, a zlost rtů vzdal od sebe.

Viaj okuloj rigardu rekte, Kaj viaj palpebroj direktiĝu rekte antaŭen.

Oči tvé ať k dobrým věcem patří, a víčka tvá ať přímě hledí před tebou.

Fortikigu la direkton de viaj piedoj, Kaj ĉiuj viaj vojoj estu firmaj.

Zvaž stezku noh svých, a všecky cesty tvé ať jsou spraveny.

Ne ŝanceliĝu dekstren, nek maldekstren; Forigu de malbono vian piedon.

Neuchyluj se na pravo ani na levo, odvrať nohu svou od zlého.