Job 28

Gewisselijk, er is voor het zilver een uitgang, en een plaats voor het goud, dat zij smelten.

Βεβαιως ειναι τοπος του αργυριου οθεν εξαγεται, και τοπος του χρυσιου οπου καθαριζεται

Het ijzer wordt uit stof genomen, en uit steen wordt koper gegoten.

ο σιδηρος λαμβανεται εκ της γης και ο χαλκος χυνεται εκ της πετρας.

Het einde, dat God gesteld heeft voor de duisternis, en al het uiterste onderzoekt hij; het gesteente der donkerheid en der schaduw des doods.

Βαλλει μεν ο ανθρωπος ορια εις το σκοτος και ανιχνευει τα παντα μεχρι τελειοτητος τους λιθους του σκοτους και της σκιας του θανατου.

Breekt er een beek door, bij dengene, die daar woont, de wateren vergeten zijnde van den voet, worden van den mens uitgeput, en gaan weg.

Χειμαρρος εξορμα εκ του τοπου οπου κατοικει υδατα αδοκιμαστα υπο του ποδος ταυτα ολιγοστευουσι και αναχωρουσιν απο των ανθρωπων.

Uit de aarde komt het brood voort, en onder zich wordt zij veranderd, alsof zij vuur ware.

Περι δε της γης, εξ αυτης εξερχεται ο αρτος και υποκατωθεν αυτης ανασκαπτεται ως υπο πυρος

Haar stenen zijn de plaats van den saffier, en zij heeft stofjes van goud.

οι λιθοι αυτης ειναι τοπος σαπφειρων και εν αυτη χωμα χρυσιου.

De roofvogel heeft het pad niet gekend, en het oog der kraai heeft het niet gezien.

Την οδον εκεινην δεν γνωριζει πτηνον και οφθαλμος γυπος δεν ειδεν αυτην

De jonge hoogmoedige dieren hebben het niet betreden, de felle leeuw is daarover niet heengegaan.

τα θηρια δεν επατησαν αυτην, ο αγριος λεων δεν επερασε δι αυτης.

Hij legt zijn hand aan de keiachtige rots, hij keert de bergen van den wortel om.

Εκτεινει την χειρα αυτου επι τον σκληρον βραχον ανατρεπει τα ορη απο της ριζης.

In de rotsstenen houwt hij stromen uit, en zijn oog ziet al het kostelijke.

Εγκοπτει ποταμους μεταξυ των βραχων και ο οφθαλμος αυτου ανακαλυπτει παν πολυτιμον.

Hij bindt de rivier toe, dat niet een traan uitkomt, en het verborgene brengt hij uit in het licht.

Δεσμευει των ποταμων την πλημμυραν και το κεκρυμμενον εκφερει εις φως.

Maar de wijsheid, van waar zal zij gevonden worden? En waar is de plaats des verstands?

Αλλ η σοφια ποθεν θελει ευρεθη; και που ειναι ο τοπος της συνεσεως;

De mens weet haar waarde niet, en zij wordt niet gevonden in het land der levenden.

Ο ανθρωπος δεν γνωριζει την τιμην αυτης και δεν ευρισκεται εν τη γη των ζωντων.

De afgrond zegt: Zij is in mij niet; en de zee zegt: Zij is niet bij mij.

Η αβυσσος λεγει, δεν ειναι εν εμοι και η θαλασσα λεγει, δεν ειναι μετ εμου.

Het gesloten goud kan voor haar niet gegeven worden, en met zilver kan haar prijs niet worden opgewogen.

Δεν δυναται να δοθη χρυσιον αντ αυτης και αργυριον δεν δυναται να ζυγισθη εις ανταλλαγμα αυτης.

Zij kan niet geschat worden tegen fijn goud van Ofir, tegen den kostelijken Schoham, en den Saffier.

Δεν δυναται να εκτιμηθη με το χρυσιον του Οφειρ, με τον πολυτιμον ονυχα και σαπφειρον.

Men kan het goud of het kristal haar niet gelijk waarderen; ook is zij niet te verwisselen voor een kleinood van dicht goud.

Το χρυσιον και ο κρυσταλλος δεν δυναται να εξισωθωσι με αυτην και ανταλλαγμα αυτης να γεινη με σκευη καθαρωτατου χρυσιου.

De Ramoth en Gabisch zal niet gedacht worden; want de trek der wijsheid is meerder dan der Robijnen.

Δεν θελει μνημονευθη κοραλλιον, η μαργαριται διοτι η τιμη της σοφιας ειναι υπερτερα των πολυτιμων λιθων.

Men kan de Topaas van Morenland haar niet gelijk waarderen; en bij het fijn louter goud kan zij niet geschat worden.

Το τοπαζιον της Αιθιοπιας δεν θελει εξισωθη με αυτην δεν θελει εκτιμηθη με καθαρον χρυσιον.

Die wijsheid dan, van waar komt zij, en waar is de plaats des verstands?

Ποθεν λοιπον ερχεται η σοφια; και που ειναι ο τοπος της συνεσεως;

Want zij is verholen voor de ogen aller levenden, en voor het gevogelte des hemels is zij verborgen.

Ειναι βεβαιως κεκρυμμενη απο των οφθαλμων παντων των ζωντων, και εσκεπασμενη απο των πτηνων του ουρανου.

Het verderf en de dood zeggen: Haar gerucht hebben wij met onze oren gehoord.

Η απωλεια και ο θανατος λεγουσι, Δια των ωτων ημων ηκουσαμεν την φημην αυτης.

God verstaat haar weg, en Hij weet haar plaats.

Ο Θεος εννοει την οδον αυτης, και αυτος γνωριζει τον τοπον αυτης.

Want Hij schouwt tot aan de einden der aarde, Hij ziet onder al de hemelen.

Επειδη αυτος θεωρει εως των περατων της γης, βλεπει υποκατω παντος του ουρανου,

Als Hij den wind het gewicht maakte, en de wateren opwoog in mate;

δια να ζυγιζη το βαρος των ανεμων, και να σταθμιζη τα υδατα με μετρον.

Als Hij den regen een gezette orde maakte, en een weg voor het weerlicht der donderen;

Οτε εκαμε νομον δια την βροχην και οδον δια την αστραπην της βροντης,

Toen zag Hij haar, en vertelde ze; Hij schikte ze, en ook doorzocht Hij ze.

τοτε ειδε και εφανερωσεν αυτην ητοιμασεν αυτην και μαλιστα εξιχνιασεν αυτην.

Maar tot den mens heeft Hij gezegd: Zie, de vreze des HEEREN is de wijsheid, en van het kwade te wijken is het verstand.

Και ειπε προς τον ανθρωπον, Ιδου, ο φοβος του Κυριου, ουτος ειναι η σοφια, και η αποχη απο του κακου συνεσις.