Job 3

Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.

DESPUÉS de esto abrió Job su boca, y maldijo su día.

Want Job antwoordde en zeide:

Y exclamó Job, y dijo:

De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;

Perezca el día en que yo nací, Y la noche que se dijo: Varón es concebido.

Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;

Sea aquel día sombrío, Y Dios no cuide de él desde arriba, Ni claridad sobre él resplandezca.

Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!

Aféenlo tinieblas y sombra de muerte; Repose sobre él nublado, Que lo haga horrible como caliginoso día.

Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!

Ocupe la oscuridad aquella noche; No sea contada entre los días del año, Ni venga en él número de los meses.

Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;

¡Oh si fuere aquella noche solitaria, Que no viniera canción alguna en ella!

Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;

Maldíganla los que maldicen al día, Los que se aprestan para levantar su llanto.

Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!

Oscurézcanse las estrellas de su alba; Espere la luz, y no venga, Ni vea los párpados de la mañana:

Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.

Por cuanto no cerró las puertas del vientre donde yo estaba, Ni escondió de mis ojos la miseria.

Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?

¿Por qué no morí yo desde la matriz, Ó fuí traspasado en saliendo del vientre?

Waarom zijn mij de knieën voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?

¿Por qué me previnieron las rodillas? ¿Y para qué las tetas que mamase?

Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;

Pues que ahora yaciera yo, y reposara; Durmiera, y entonces tuviera reposo,

Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;

Con los reyes y con los consejeros de la tierra, Que edifican para sí los desiertos;

Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.

Ó con los príncipes que poseían el oro, Que henchían sus casas de plata.

Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.

Ó ¿por qué no fuí escondido como aborto, Como los pequeñitos que nunca vieron luz?

Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;

Allí los impíos dejan el perturbar, Y allí descansan los de cansadas fuerzas.

Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.

Allí asimismo reposan los cautivos; No oyen la voz del exactor.

De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.

Allí están el chico y el grande; Y el siervo libre de su señor.

Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?

¿Por qué se da luz al trabajado, Y vida á los de ánimo en amargura,

Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;

Que esperan la muerte, y ella no llega, Aunque la buscan más que tesoros;

Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;

Que se alegran sobremanera, Y se gozan, cuando hallan el sepulcro?

Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?

¿Por qué al hombre que no sabe por donde vaya, Y al cual Dios ha encerrado?

Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.

Pues antes que mi pan viene mi suspiro; Y mis gemidos corren como aguas.

Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.

Porque el temor que me espantaba me ha venido, Y hame acontecido lo que temía.

Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.

No he tenido paz, no me aseguré, ni me estuve reposado; Vínome no obstante turbación.