Psalms 102

(Bøn af en elendig, når hans Kraft svigter, og han udøser sin Klage for HERREN.) HERRE, lyt til min bøn, lad mit råb komme til dig,

Ya RAB, duamı işit, Yakarışım sana erişsin.

skjul dog ikke dit Åsyn for mig; den Dag jeg stedes i Nød, bøj da dit Øre til mig; når jeg kalder, så skynd dig og svar mig!

Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme, Kulak ver sesime, Seslenince yanıt ver bana hemen.

Thi mine Dage svinder som Røg, mine Ledemod brænder som Ild;

Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, Kemiklerim ateş gibi yanıyor.

mit Hjerte er svedet og - visnet som Græs, thi jeg glemmer at spise mit Brød.

Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, Ekmek yemeyi bile unuttum.

Under min Stønnen klæber mine Ben til Huden;

Bir deri bir kemiğe döndüm Acı acı inlemekten.

jeg ligner Ørkenens Pelikan, er blevet som Uglen på øde Steder;

Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum, Viranelerdeki kukumav gibiyim.

om Natten ligger jeg vågen og jamrer så ensom som Fugl på Taget;

Gözüme uyku girmiyor, Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.

mine Fjender håner mig hele Dagen; de der spotter mig, sværger ved mig.

Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor, Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.

Thi Støv er mit daglige Brød, jeg blander min Drik med Tårer

Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.

over din Harme og Vrede, fordi du tog mig og slængte mig bort;

Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.

mine Dage hælder som Skyggen, som Græsset visner jeg hen.

Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte, Ot gibi sararmaktayım.

Men du troner evindelig, HERRE, du ihukommes fra Slægt til Slægt;

[] Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Ünün kuşaklar boyu sürer.

du vil rejse dig og forbarme dig over Zion, når Nådens Tid, når Timen er inde;

Kalkıp Siyon’a sevecenlik göstereceksin, Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.

thi dine Tjenere elsker dets Sten og ynkes over dets Grushobe.

Kulların onun taşlarından hoşlanır, Tozunu bile severler.

Og HERRENs Navn skal Folkene frygte, din Herlighed alle Jordens Konger;

Uluslar RAB’bin adından, Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.

thi HERREN opbygger Zion, han lader sig se i sin Herlighed;

Çünkü RAB Siyon’u yeniden kuracak, Görkem içinde görünecek.

han vender sig til de hjælpeløses Bøn, lader ej deres Bøn uænset.

Yoksulların duasına kulak verecek, Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.

For Efterslægten skal det optegnes, af Folk, der skal fødes, skal prise HERREN;

Bunlar gelecek kuşak için yazılsın, Öyle ki, henüz doğmamış insanlar RAB’be övgüler sunsun.

thi han ser ned fra sin hellige Højsal, HERREN skuer ned fra Himmel til Jord

RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı, Göklerden yeryüzünü gözetledi,

for at høre de fangnes Stønnen og give de dødsdømte Frihed,

Tutsakların iniltisini duymak, Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.

at HERRENs Navn kan forkyndes i Zion, hans - Pris i Jerusalem,

Böylece halklar ve krallıklar RAB’be tapınmak için toplanınca, O’nun adı Siyon’da, Övgüsü Yeruşalim’de duyurulacak.

når Folkeslag og Riger til Hobe samles for at tjene HERREN.

Böylece halklar ve krallıklar RAB’be tapınmak için toplanınca, O’nun adı Siyon’da, Övgüsü Yeruşalim’de duyurulacak.

Han lammed min Kraft på Vejen, forkorted mit Liv.

RAB gücümü kırdı yaşam yolunda, Ömrümü kısalttı.

Jeg siger: Min Gud, tag mig ikke bort i Dagenes Hælvt! Dine År er fra Slægt til Slægt.

“Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!” dedim. “Senin yılların kuşaklar boyu sürer!

Du grundfæsted fordum Jorden, Himlene er dine Hænders Værk;

[] “Çok önceden attın dünyanın temellerini, Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.

de falder, men du består, alle slides de op som en Klædning;

Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın. Hepsi bir giysi gibi eskiyecek. Onları bir kaftan gibi değiştireceksin, Geçip gidecekler.

som Klæder skifter du dem; de skiftes, men du er den samme, og dine År får aldrig Ende!

Ama sen hep aynısın, Yılların tükenmeyecek.

Dine Tjeneres Børn fæster Bo, deres Sæd skal bestå for dit Åsyn.

Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları, Senin önünde duracak soyları.”