Job 28

Sølvet har jo sit Leje, som renses, sit sted

Gümüş maden ocağından elde edilir, Altını arıtmak için de bir yer vardır.

Jern hentes op af Jorden, og Sten smeltes om til Kobber.

Demir topraktan çıkarılır, Bakırsa taştan.

På Mørket gør man en Ende og ransager indtil de dybeste Kroge Mørkets og Mulmets Sten;

İnsan karanlığa son verir, Koyu karanlığın, ölüm gölgesinin taşlarını Son sınırına kadar araştırır.

man bryder en Skakt under Foden, og glemte, foruden Fodfæste, hænger de svævende fjernt fra Mennesker.

Maden kuyusunu insanların oturduğu yerden uzakta açar, İnsan ayağının unuttuğu yerlerde, Herkesten uzak iplere sarılıp sallanır.

Af Jorden fremvokser Brød, imedens dens Indre omvæltes som af Ild;

Ekmek topraktan çıkar, Toprağın altı ise yanmış, altüst olmuştur.

i Stenen der sidder Safiren, og der er Guldstøv i den.

Kayalarından laciverttaşı çıkar, Yüzeyi altın tozunu andırır.

Stien derhen er Rovfuglen ukendt, Falkens Øje udspejder den ikke;

Yırtıcı kuş yolu bilmez, Doğanın gözü onu görmemiştir.

den trædes ikke af stolte Vilddyr, Løven skrider ej frem ad den.

Güçlü hayvanlar oraya ayak basmamış, Aslan oradan geçmemiştir.

På Flinten lægger man Hånd og omvælter Bjerge fra Roden;

Madenci elini çakmak taşına uzatır, Dağları kökünden altüst eder.

i Klipperne hugger man Gange, alskens Klenodier skuer Øjet;

Kayaların içinden tüneller açar, Gözleri değerli ne varsa görür.

man tilstopper Strømmenes Kilder og bringer det skjulte for Lyset.

Irmakların kaynağını tıkar, Gizli olanı ışığa çıkarır.

Men Visdommen - hvor mon den findes, og hvor er Indsigtens Sted?

Ama bilgelik nerede bulunur? Aklın yeri neresi?

Mennesket kender ikke dens Vej, den findes ej i de levendes Land;

İnsan onun değerini bilmez, Yaşayanlar diyarında ona rastlanmaz.

Dybet siger: "I mig er den ikke!" Havet: "Ej heller hos mig!"

Engin, “Bende değil” der, Deniz, “Yanımda değil.”

Man får den ej for det fineste Guld, for Sølv kan den ikke købes,

Onun bedeli saf altınla ödenmez, Değeri gümüşle ölçülmez.

den opvejes ikke med Ofirguld, med kostelig Sjoham eller Safir;

Ona Ofir altınıyla, değerli oniksle, Laciverttaşıyla değer biçilmez.

Guld og Glar kan ej måle sig med den, den fås ej i Bytte for gyldne Kar,

Ne altın ne cam onunla karşılaştırılabilir, Saf altın kaplara değişilmez.

Krystal og Koraller ikke at nævne. At eje Visdom er mere end Perler,

Yanında mercanla billurun sözü edilmez, Bilgeliğin değeri mücevherden üstündür.

Ætiopiens Topas kan ej måle sig med den, den opvejes ej med det rene Guld.

Kûş topazı onunla denk sayılmaz, Saf altınla ona değer biçilmez.

Men Visdommen - hvor mon den kommer fra, og hvor er Indsigtens Sted?

Öyleyse bilgelik nereden geliyor? Aklın yeri neresi?

Den er dulgt for alt levendes Øje og skjult for Himmelens Fugle;

O bütün canlıların gözünden uzaktır, Gökte uçan kuşlardan bile saklıdır.

Afgrund og Død må sige: "Vi hørte kun tale derom."

Yıkım’la Ölüm: “Kulaklarımız ancak fısıltısını duydu” der.

Gud er kendt med dens Vej, han ved, hvor den har sit Sted;

Onun yolunu Tanrı anlar, Yerini bilen O’dur.

thi han skuer til Jordens Ender, alt under Himmelen ser han.

Çünkü O yeryüzünün uçlarına kadar bakar, Göklerin altındaki her şeyi görür.

Dengang han fastsatte Vindens Vægt og målte Vandet med Mål,

Rüzgara güç verdiği, Suları ölçtüğü,

da han satte en Lov for Regnen, afmærked Tordenskyen dens Vej,

Yağmura kural koyduğu, Yıldırıma yol açtığı zaman,

da skued og mønstred han den, han stilled den op og ransaged den.

Bilgeliği görüp değerini biçti, Onu onaylayıp araştırdı.

Men til Mennesket sagde han: "Se, HERRENs Frygt, det er Visdom, at sky det onde er Indsigt."

[] İnsana, “İşte Rab korkusu, bilgelik budur” dedi, “Kötülükten kaçınmak akıllılıktır.”