Job 17

Brudt er min Ånd, mine Dage slukt, og Gravene venter mig;

Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.

visselig, Spot er min Del, og bittert er, hvad mit Øje må skue.

Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.

Stil Sikkerhed for mig hos dig! Hvem anden giver mig Håndslag?

Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?

Thi du lukked deres Hjerte for Indsigt, derfor vil du ikke ophøje dem;

Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.

den, der forråder Venner til Plyndring, hans Sønners Øjne hentæres.

Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.

Til Mundheld har du gjort mig for Folk, jeg er blevet et Jærtegn for dem;

Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.

mit Øje er sløvet af Kvide, som Skygger er mine Lemmer til Hobe;

Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.

retsindige stivner af Rædsel ved sligt, over vanhellig harmes den skyldfri,

Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.

men den retfærdige holder sin Vej, en renhåndet vokser i Kraft.

Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.

Men I, mød kun alle frem igen, en Vismand fnder jeg ikke iblandt jer!

Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.

Mine Dage stunder mod Døden, brudt er mit Hjertes Ønsker;

Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.

Natten gør jeg til Dag, Lyset for mig er Mørke;

Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.

vil jeg håbe, får jeg dog Bolig i Døden, jeg reder i Mørket mit Leje,

Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman:

Graven kalder jeg Fader, Forrådnelsen Moder og Søster.

Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;

Hvor er da vel mit Håb, og hvo kan øjne min Lykke?

Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?

Mon de vil følge mig ned i Dødsriget, skal sammen vi synke i Støvet?

Lulusong sa mga pangawan ng Sheol, pagtataglay ng kapahingahan sa alabok.