Psalms 22

(Til sangmesteren. Efter "morgenrødens hind". En salme af David.) Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.

Ki te tino kaiwhakatangi. Airete Hahara. He himene na Rawiri. E toku Atua, e toku Atua, he aha koe i whakarere ai i ahau? he aha koe i matara atu ai ki te whakaora i ahau i nga kupu hoki o taku hamama?

Min Gud, jeg råber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.

E toku Atua, e karanga nei ahau i te awatea, heoi kahore koe e rongo, i te po ano kahore ahau e wahangu.

Og dog er du den hellige, som troner på Israels Lovsange.

Otiia he tapu koe, kei nga whakamoemiti a Iharaira tou nohoanga.

På dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;

I whakawhirinaki o matou matua ki a koe, i whakawhirinaki, a whakaorangia ana e koe.

de råbte til dig og frelstes, forlod sig på dig og blev ikke til Skamme.

I karanga ratou ki a koe, a kua ora; i whakawhirinaki ki a koe, a kihai i whakama.

Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;

Ko ahau ia he toke, ehara i te tangata: e tawaia ana e te tangata, e whakahaweatia ana e te iwi.

alle, der ser mig, håner mig, vrænger Mund og ryster på Hovedet:

Kataina iho ahau e te hunga katoa e kite ana i ahau, ko ana o ratou ngutu, ruru ana o ratou matenga, e ki mai ana,

"Han har væltet sin Sag på HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham."

Tukua atu koe ki a Ihowa, mana ia e whakaora: mana ia e whakaora, e pai ana hoki ia ki a ia.

Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;

Nau ia ahau i whakawhanau mai i roto i te kopu, i mea hoki kia tumanako, i ahau i nga u o toku whaea.

på dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.

He mea whakarere atu ahau ki runga ki a koe no te kopu mai; ko koe toku Atua no te kopu mai ano o toku whaea.

Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!

Kei mamao atu i ahau, e tata ana hoki te he, kahore hoki he kaiawhina.

Stærke Tyre står omkring mig, Basans vældige omringer mig,

He tini nga puru e karapoti nei i ahau: e whakapaea ana ahau e nga mea kaha o Pahana.

spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.

E hamama ana o ratou mangai ki ahau, ano he raiona e haehae ana, e hamama ana.

Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet på mig;

Kua ringihia ahau, ano he wai, kua takoki katoa oku iwi; me te ware pi toku ngakau, e rewa ana i waenganui i oku whekau.

min Gane er tør som et Potteskår til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.

Kua maroke toku kaha, ano he maramara rihi, piri tonu toku arero ki oku kauae; kua whakatakotoria ano ahau e koe ki te puehu o te mate.

Thi Hunde står omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,

Kua karapotia nei hoki ahau e te kirehe, kua muia e te whakaminenga o nga tangata hara: kua pokaia e ratou oku ringa me oku waewae.

jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de på mig.

E taea e ahau te tatau oku iwi katoa: e titiro mai ana ratou, e matakitaki ana ki ahau.

Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.

E wehewehea ana oku kakahu mo ratou, e maka rota ana mo toku weruweru.

Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!

Kaua ra ia koe e matara atu, e Ihowa; e toku kaha, hohoro mai hei awhina moku.

Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!

Whakaorangia toku wairua i te hoari, taku hoki e matenui nei i te kuri.

Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.

Whakaorangia ahau i te mangai o te raiona: ae, i nga haona o nga kau maka kua whakahokia mai e koe he kupu ki ahau.

Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:

Ka korerotia e ahau tou ingoa ki oku teina, ka whakamoemititia koe e ahau i waenganui i te whakaminenga.

"I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!

E te hunga e wehi ana ki a Ihowa, whakamoemiti ki a ia; whakakororiatia ia, e te uri katoa o Hakopa, kia wehi hoki ki a ia, e te uri katoa o Iharaira.

Thi han foragtede ikke, forsmåede ikke den armes Råb, skjulte ikke sit Åsyn for ham, men hørte, da han råbte til ham!"

Kihai hoki ia i whakahawea, kihai i whakarihariha ki te aue o te ngakau mamae; kihai ano i huna i tona mata ki a ia, engari i tana karangatanga ki a ia i whakarongo ia.

Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;

Ko koe taku e whakamoemiti ai i waenganui o te whakaminenga nui, ka whakamana e ahau aku kupu taurangi ki te aroaro o te hunga e wehi ana ki a ia.

de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!

Ka kai te hunga mahaki, a ka makona: ka whakamoemiti ki a Ihowa te hunga e rapu ana ki a ia; kia ora tonu o koutou ngakau, ake, ake.

Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Åsyn;

E mahara nga pito katoa o te whenua, a ka tahuri ki a Ihowa: ka koropiko ano nga hapu katoa o nga iwi ki tou aroaro.

thi HERRENs er Riget, han er Folkenes Hersker.

No Ihowa hokite rangatiratanga, ko ia ano te kawana i waenganui o nga iwi.

De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Åsyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.

Ka kai, a ka koropiko nga tangata tetere katoa o te whenua: ka tuohu ki tona aroaro te hunga katoa e heke ana ki te puehu; tae no ki te tangata kahore e ora i a ia tona wairua.

Ham skal Efterkommeme tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer;

Tera e mahi tetahi uri ki a ia; ka waiho ki te Ariki hei whakatupuranga.

de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.

E haere mai ratou, e kauwhau i tona tika ki te iwi e whanau a mua, he meatanga tenei nana.