Job 4

Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:

Elifaz, moun Teman an, pran lapawòl, li di konsa:

Ærgrer det dig, om man taler til dig? Men hvem kan her være tavs?

-Jòb, si m' pale avè ou, ou p'ap fache, vye frè? Mwen pa ka pa pale.

Du har selv talt mange til Rette og styrket de slappe Hænder,

Yon lè, se ou ki te konn moutre moun anpil bagay, se ou ki te konn bay moun fòs lè yo fèb.

dine Ord holdt den segnende oppe, vaklende Knæ gav du Kraft.

Pawòl nan bouch ou te yon ankourajman pou moun ki te dekouraje. Ou te ede yo kanpe sou de pye yo ankò.

Men nu det gælder dig selv, så taber du Modet, nu det rammer dig selv, er du slaget af Skræk!

Koulye a, paske se tou pa ou, ou pèdi tèt ou. Malè tonbe sou ou, w'ap depale.

Er ikke din Gudsfrygt din Tillid, din fromme Færd dit Håb?

W'ap sèvi Bondye, ou fèt pou genyen l' konfyans. Ou mennen bak ou byen, ou pa fèt pou dekouraje.

Tænk efter! Hvem gik uskyldig til Grunde, hvor gik retsindige under?

Repase tèt ou byen. Ou janm konnen yon inonsan ki mouri mal? Ou janm wè yo touye yon moun ki mache dwat?

Men det har jeg set: Hvo Uret pløjer og sår Fortræd, de høster det selv.

M'ap di sa m' wè ak je m': Moun ki kouve mechanste nan kè yo epi k'ap mache bay moun lapenn, se mechanste ak lapenn yo rekòlte.

For Guds Ånd går de til Grunde, for hans Vredes Pust går de til.

Lè Bondye fache, li soufle sou yo, yo mouri. Lè van tanpèt Bondye a leve, yo disparèt.

Løvens Brøl og Vilddyrets Glam Ungløvernes Tænder slås ud;

Mechan yo rele kou lyon, yo gwonde kou bèt sovaj. Men, Bondye fèmen bouch yo, li kase dan nan bouch yo.

Løven omkommer af Mangel på Rov, og Løveungerne spredes.

Yo mouri tankou lyon ki pa jwenn bèt pou yo manje. Tout pitit yo gaye nan bwa.

Der sneg sig til mig et Ord mit Øre opfanged dets Hvisken

Yon lè, mwen tande Bondye t'ap pale tou dousman nan zòrèy mwen. Mwen pa t' fin tande nèt sa li t'ap di.

i Nattesynernes Tanker, da Dvale sank over Mennesker;

Tankou yon move rèv nan mitan lannwit, li mete yon bann vye lide nan tèt mwen. M' pa ka dòmi tèlman mwen pè.

Angst og Skælven kom over mig, alle mine Ledemod skjalv;

Mwen pran tranble, mwen santi yon frison mache nan tout kò m'. Tout zo nan kò m' ap krake.

et Pust strøg over mit Ansigt, Hårene rejste sig på min Krop.

Yon souf pase bò figi m', tout cheve nan tèt mwen kanpe.

Så stod det stille! Jeg sansed ikke, hvordan det så ud; en Skikkelse stod for mit Øje, jeg hørte en hviskende Stemme:

Mwen rete konsa mwen wè yon moun kanpe devan m'. Mwen pa t' rekonèt ki moun li ye. Men, fòm moun lan te la devan je m'. Mwen pa tande yon ti bri menm. Apre sa, mwen tande yon vwa ki t'ap pale tou dousman, li t'ap di:

"Har et Menneske Ret for Gud, mon en Mand er ren for sin Skaber?

Ki moun ki ka di li mache dwat devan Bondye? Ki moun ki san repwòch devan Bondye ki kreye l' la?

End ikke sine Tjenere tror han, hos sine Engle finder han Fejl,

Bondye pa janm fin fye sèvitè l' yo nèt. Ata zanj li yo, li jwenn bagay pou l' repwoche yo.

endsige hos dem, der bor i en Hytte af Ler og har deres Grundvold i Støvet!

Ale wè atò pou moun ki fèt ak labou, pou moun ki soti nan pousyè tè, pou moun yo kapab kraze tankou poudbwa!

De knuses ligesom Møl, imellem Morgen og Aften, de sønderslås uden at ænses, for evigt går de til Grunde.

Yon sèl jou kont pou yo tounen pousyè, yo disparèt nèt. Pesonn pa wè sa.

Rives ej deres Teltreb ud? De dør, men ikke i Visdom."

Yo rete konsa yo kase kòd. Yo mouri san yo pa janm rive fin gen bon konprann.