Psalms 22

Přednímu zpěváku k času jitřnímu, žalm Davidův.

خدای من، خدای من! چرا مرا ترک کردی؟ چرا از من دور هستی و کمکم نمی‌کنی و به فریادم نمی‌رسی؟

Bože můj, Bože můj, pročež jsi mne opustil? Vzdálils se od spasení mého a od slov naříkání mého.

آه، ای خدای من، روزها التماس می‌کنم و تو جواب نمی‌دهی، شبها ناله و زاری می‌کنم و آرام ندارم.

Bože můj, přes celý den volám, a neslyšíš, i v noci, a nemohu se utajiti.

امّا تو به عنوان تنها قدّوس، بر تخت سلطنت نشسته‌ای و بنی‌اسرائیل تو را ستایش می‌کنند.

Ty zajisté jsi svatý, zůstávající vždycky k veliké chvále Izraelovi.

نیاکان ما بر تو توکّل کردند، آنها توکّل نمودند و تو آنها را نجات دادی.

V toběť doufali otcové naši, doufali, a vysvobozovals je.

به حضور تو زاری نمودند و رهایی یافتند. به تو پناه آوردند و ناامید نشدند.

K tobě volávali, a spomáhals jim; v tobě doufali, a nebývali zahanbeni.

امّا من کِرم هستم، نه انسان. نزد همه‌کس خوار و خفیف شده‌ام.

Já pak červ jsem, a ne člověk, útržka lidská a povrhel vůbec.

هر که مرا می‌بیند مسخره‌ام می‌کند، آنها سر خود را می‌جنبانند.

Všickni, kteříž mne vidí, posmívají se mi, ošklebují se, a hlavami potřásají, říkajíce:

و می‌گویند: «تو به خداوند توکّل کردی، چرا او تو را نجات نمی‌دهد؟ اگر خداوند تو را دوست دارد، چرا به تو کمک نمی‌کند.»

Spustiltě se na Hospodina, nechť ho vysvobodí; nechať jej vytrhne, poněvadž se mu v něm zalíbilo.

تو بودی که مرا از رحم مادر به دنیا آوردی و در آغوش او از من مراقبت نمودی.

Ješto ty jsi, kterýž jsi mne vyvedl z života, ustaviv mne v doufání při prsích matky mé.

از همان روز تولّدم، تو خدای من بوده‌ای و من به تو توکّل نموده‌ام.

Na tebeť jsem uvržen od narození svého, od života matky mé Bůh můj ty jsi.

از من دور مشو، زیرا مشکلات نزدیک است و کسی نیست که به من کمک کند.

Nevzdalujž se ode mne, nebo ssoužení blízké jest, a nemám spomocníka.

دشمنان بسیاری همچون گاوانِ نرِ سرزمینِ باشان، مرا احاطه کرده‌اند،

Obkličujíť mne býkové mnozí, silní volové z Bázan obstupují mne.

و مانند شیرانِ درّنده و غرّان دهان خود را برای من بازکرده‌اند.

Otvírají na mne ústa svá, jako lev rozsapávající a řvoucí.

قوّت من از من بیرون رفته، همچون آبی که برروی زمین ریخته باشد، بند‌بند استخوانهایم از هم جدا شده، و دلم مانند موم در سینه‌ام آب شده است.

Jako voda rozplynul jsem se, a rozstoupily se všecky kosti mé, a srdce mé jako vosk rozpustilo se u prostřed vnitřností mých.

گلویم همچون سفال خشک شده و زبانم به سقف دهانم چسبیده است و تو مرا بر روی خاک، در حال مرگ رها کرده‌ای.

Vyprahla jako střepina síla má, a jazyk můj přilnul k dásním mým, anobrž v prachu smrti položils mne.

دشمنان، یعنی این گروه شریر، مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند و دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند.

Nebo psi obskočili mne, rota zlostníků oblehla mne, zprobijeli ruce mé i nohy mé.

استخوانهایم از لاغری شمرده می‌شوند. دشمنانم به من خیره شده‌اند.

Mohl bych sčísti všecky kosti své, oni pak hledí na mne, a dívají se mi.

لباسهایم را بین خود تقسیم می‌کنند و بر ردای من قرعه می‌اندازند.

Dělí mezi sebou roucha má, a o můj oděv mecí los.

امّا تو ای خداوند، از من دور مشو! ای یاور من، به دادم برس!

Ale ty, Hospodine, nevzdalujž se, sílo má, přispěj k spomožení mému.

مرا از دَمِ شمشیر نجات بده، مرا از چنگ این سگها رهایی ده.

Vychvať od meče duši mou, a z moci psů jedinkou mou.

مرا از دهان این شیرها نجات بده، و جان مرا از دست شاخهای گاوان وحشی برهان.

Zachovej mne od úst lva, a od rohů jednorožcových vyprosť mne.

کارهای تو را برای قوم خود بیان خواهم کرد، تو را در حضور پرستندگانت ستایش خواهم نمود.

I budu vypravovati bratřím svým o jménu tvém, u prostřed shromáždění chváliti tě budu, řka:

ای خادمان خداوند، او را ستایش نمایید، ای فرزندان یعقوب، او را گرامی بدارید، ای بنی‌اسرائیل، او را پرستش نمایید،

Kteříž se bojíte Hospodina, chvalte jej, všecko símě Jákobovo ctěte jej, a boj se ho všecka rodino Izraelova.

زیرا او رنج دیدگان را فراموش نمی‌کند و روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و مستجاب می‌نماید.

Nebo nepohrdá, ani se odvrací od trápení ztrápeného, aniž skrývá tváři své od něho, nýbrž když k němu volá, vyslýchá jej.

در میان جماعتی بزرگ، تو را پرستش خواهم نمود! نذرهای خود را در مقابل پرستندگانت ادا خواهم کرد.

O tobě chvála má v shromáždění velikém, sliby své plniti budu před těmi, kteříž se bojí tebe.

فقیران هرقدر که بخواهند، خواهند خورد و سیر خواهند شد، جویندگان خداوند، خدا شما را همیشه کامیاب سازد.

Jísti budou tiší a nasyceni budou, chváliti budou Hospodina ti, kteříž ho hledají, živo bude srdce vaše na věky.

مردم سراسر جهان، خداوند را به یاد خواهند آورد و همهٔ اقوام عالم به سوی وی خواهند آمد و او را پرستش خواهند کرد.

Rozpomenou a obrátí se k Hospodinu všecky končiny země, a skláněti se budou před ním všecky čeledi národů.

خداوند پادشاه است و بر همهٔ ملتّها فرمانروایی خواهد کرد.

Nebo Hospodinovo jest království, a onť panuje nad národy.

همهٔ متکبّران جهان در پیشگاه او تعظیم خواهند کرد، تمام انسانهای فانی در مقابل او سجده خواهند نمود.

Jísti budou a skláněti se před ním všickni tuční země, jemu se klaněti budou všickni sstupující do prachu, a kteříž duše své nemohou při životu zachovati.

آیندگان، خداوند را خواهند پرستید؛ مردم دربارهٔ خداوند برای نسلهای آینده تعریف خواهند کرد.

Símě jejich sloužiti mu bude, a přičteno bude ku Pánu v každém věku. [ (Psalms 22:32) Přijdouť, a lidu, kterýž z nich vyjde, vypravovati budou spravedlnost jeho; nebo ji skutkem vykonal. ]

آنانی که هنوز متولّد نشده‌اند، خواهند شنید که خداوند قوم خود را نجات داده است.