Psalms 102

Modlitba chudého, když sevřín jsa, před Hospodinem vylévá žádosti své.

Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

Hospodine, slyš modlitbu mou, a volání mé přijdiž k tobě.

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

Neskrývej tváři své přede mnou, v den ssoužení mého nakloň ke mně ucha svého; když k tobě volám, rychle vyslyš mne.

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

Nebo mizejí jako dým dnové moji, a kosti mé jako ohniště vypáleny jsou.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

Poraženo jest jako bylina, a usvadlo srdce mé, tak že jsem chleba svého jísti zapomenul.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

Od hlasu lkání mého přilnuly kosti mé k kůži mé.

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

Podobný jsem učiněn pelikánu na poušti, jsem jako výr na pustinách.

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

Bdím, a jsem jako vrabec osamělý na střeše.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

Každý den utrhají mi nepřátelé moji, a posměvači moji proklínají mnou.

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

Nebo jídám popel jako chléb, a k nápoji svému slz přiměšuji,

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

Pro rozhněvání tvé a zažžený hněv tvůj; nebo zdvihna mne, hodils mnou.

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

Dnové moji jsou jako stín nachýlený, a já jako tráva usvadl jsem.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

Ale ty, Hospodine, na věky zůstáváš, a památka tvá od národu až do pronárodu.

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Ty povstana, smiluješ se nad Sionem, nebo čas jest učiniti milost jemu, a čas uložený přišel.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

Nebo líbost mají služebníci tvoji v kamení jeho, a nad prachem jeho slitují se,

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

Aby se báli pohané jména Hospodinova, a všickni králové země slávy tvé,

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

Když by Hospodin vzdělal Sion, a ukázal se v slávě své,

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

Když by popatřil k modlitbě poníženého lidu, nepohrdaje modlitbou jejich.

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

Budeť to zapsáno pro budoucí potomky, a lid, kterýž má stvořen býti, chváliti bude Hospodina,

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

Že shlédl s výsosti svatosti své. Hospodin s nebe na zemi že popatřil,

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

Aby vyslyšel vzdychání vězňů, a rozvázal ty, kteříž již k smrti oddání byli,

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

Aby vypravovali na Sionu jméno Hospodinovo, a chválu jeho v Jeruzalémě,

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

Když se spolu shromáždí národové a království, aby sloužili Hospodinu.

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

Ztrápilť jest na cestě sílu mou, ukrátil dnů mých,

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

Až jsem řekl: Můj Bože, nebeř mne u prostřed dnů mých; od národu zajisté až do pronárodu jsou léta tvá,

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

I prvé nežlis založil zemi, a dílo rukou svých, nebesa.

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

Onať pominou, ty pak zůstáváš; všecky ty věci jako roucho zvetšejí, jako oděv změníš je, a změněny budou.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

Ty pak jsi tentýž, a léta tvá nikdy nepřestanou. [ (Psalms 102:29) Synové služebníků tvých bydliti budou, a símě jejich zmocní se před tebou. ]

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.