Psalms 44

Zborovođi. Sinova Korahovih. Poučna pjesma.
Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający.
Bože, ušima svojim slušasmo, očevi nam pripovijedahu naši, o djelu koje si izveo u danima njihovim - u danima davnim.
Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.
Rukom si svojom izagnao pogane, a njih posadio, iskorijenio narode, a njih raširio.
Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.
Mačem svojim oni zemlju ne zauzeše niti im mišica njihova donese pobjedu, već desnica tvoja i tvoja mišica i lice tvoje milosno jer si ih ljubio.
Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.
Ti, o moj Kralju i Bože moj, ti si dao pobjede Jakovu.
Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.
Po tebi dušmane svoje odbismo, u tvome imenu zgazismo one koji se na nas digoše.
Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.
U svoj se luk nisam pouzdavao, nit' me mač moj spasavao.
Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;
Nego ti, ti si nas spasio od dušmana, ti si postidio one koji nas mrze.
Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.
Dičili smo se Bogom u svako doba i tvoje ime slavili svagda.
Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. Sela.
A sad si nas odbacio i posramio nas i više ne izlaziš, Bože, sa četama našim.
Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.
Pustio si da pred dušmanima uzmaknemo, i opljačkaše nas mrzitelji naši.
Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.
Dao si nas k'o ovce na klanje i rasuo nas među neznabošce.
Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.
U bescjenje si puk svoj prodao i obogatio se nisi prodajom.
Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.
Učinio si nas ruglom susjedima našim, na podsmijeh i igračku onima oko nas.
Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.
Na porugu smo neznabošcima, narodi kimaju glavom nad nama.
Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.
Svagda mi je sramota moja pred očima i stid mi lice pokriva
Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.
zbog pogrdne graje podrugljivaca, zbog osvetljiva dušmanina.
Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.
Sve nas to snađe iako te nismo zaboravili niti povrijedili Saveza tvoga,
To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.
niti nam se srce odmetnulo od tebe, niti nam je noga s tvoje skrenula staze,
Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,
kad si nas smrvio u boravištu šakalskom i smrtnim nas zavio mrakom.
Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.
Da smo i zaboravili ime Boga našega, da smo ruke k tuđem bogu podigli:
Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,
zar Bog toga ne bi saznao? TÓa on poznaje tajne srdaca!
Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.
Ali zbog tebe ubijaju nas dan za danom, i mi smo im k'o ovce za klanje.
Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.
Preni se! Što spavaš, Gospode? Probudi se! Ne odbacuj nas dovijeka!
Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
Zašto lice svoje sakrivaš, zaboravljaš bijedu i nevolju našu?
Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?
Jer duša nam se u prah raspala, trbuh nam se uza zemlju prilijepio. [ (Psalms 44:27) Ustani, u pomoć nam priteci, izbavi nas radi ljubavi svoje! ]
Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz. Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.