Job 17

Daha mi nestaje, gasnu moji dani i za mene već se skupljaju grobari.

روح من شکسته و عمر من به پایان رسیده و پایم به لب گور رسیده است.

Rugači su evo mene dohvatili, od uvreda oka sklopiti ne mogu.

در همه‌جا می‌بینم که چگونه مردم مرا مسخره می‌کنند.

Stoga me zaštiti i budi mi jamcem kad mi nitko u dlan neće da udari.

خدایا، تو خودت شاهد من باش، زیرا هیچ‌کس از من حمایت نمی‌کند، همه مرا گناهکار می‌دانند، تو هم آنها را کور کرده‌ای و نمی‌توانند حقیقت را درک کنند. نگذار که آنها بر من پیروز شوند.

Jer, srca si njina lišio razuma i dopustiti im nećeš da opstanu.

خدایا، تو خودت شاهد من باش، زیرا هیچ‌کس از من حمایت نمی‌کند، همه مرا گناهکار می‌دانند، تو هم آنها را کور کرده‌ای و نمی‌توانند حقیقت را درک کنند. نگذار که آنها بر من پیروز شوند.

K'o taj što imanje dijeli drugovima, a djeci njegovoj dotle oči gasnu,

کسی‌که برای کسب منفعت از دوستان خود بدگویی کند، فرزندانش کور می‌شوند.

narodima svim sam na ruglo postao, onaj kom u lice svatko pljunut' može.

خدا مرا مایهٔ تمسخر مردم ساخته و آنها به رویم تف می‌کنند.

Od tuge vid mi se muti u očima, poput sjene moji udovi postaju.

چشمانم از غم تار گشته‌اند و از من سایه‌ای بیش باقی نمانده است.

Začudit će se zbog toga pravednici, na bezbožnika će planuti čestiti;

آنانی که خود را درستکار می‌دانند، تعجّب می‌کنند؛ و آنها همگی مرا به بی‌خدایی متّهم کرده‌اند.

neporočni će na svom ustrajat' putu, čovjek čistih ruku ojačat će još više.

اشخاص نیک در کارهای خوب پیشرفت می‌نمایند و روز‌به‌روز قویتر می‌گردند.

Hajde, svi vi, nećete li opet počet', tÓa među vama ja mudra ne nalazim!

اگر همه بیایید و در برابر من بایستید، گمان نمی‌کنم که بتوانم شخص فهمیده‌ای در بین شما پیدا کنم.

Minuli su dani, propale zamisli, želje srca moga izjalovile se.

عمر من به پایان رسیده است و آرزوهایم همه نقش بر آب شده‌اند.

'U noći najcrnjoj, dan se približava; blizu je već svjetlo što tminu izgoni.'

دوستانم می‌گویند: «از پی شامِ تاریک، روز روشن می‌آید.» امّا خودم می‌دانم که من همیشه در تاریکی باقی خواهم ماند.

A meni je nada otići u Šeol i prostrijeti sebi ležaj u mrklini.

یگانه آرزوی من این است که به دنیای مردگان بروم و آنجا خانهٔ ابدی من باشد.

Dovikujem grobu: 'Oče moj rođeni!' a crve pozdravljam: 'Mati moja, sestro!'

گور را پدر و کِرمی را که مرا می‌خورد، مادر و خواهر خود خواهم خواند.

Ali gdje za mene ima jošte nade? Sreću moju tko će ikada vidjeti?

امید من کجاست؟ چه کسی آن را برایم پیدا می‌کند؟

Hoće li u Šeol ona sa mnom sići da u prahu zajedno otpočinemo?"

امید من با من به گور نمی‌رود و با هم یک‌‌جا خاک نمی‌شویم.