Job 16

Job progovori i reče:

من این سخنان را بسیار شنیده‌ام. تسلّی شما مرا زیادتر عذاب می‌دهد.

"Koliko se takvih naslušah besjeda, kako ste mi svi vi mučni tješioci!

من این سخنان را بسیار شنیده‌ام. تسلّی شما مرا زیادتر عذاب می‌دهد.

Ima li kraja tim riječima ispraznim? Što te goni da mi tako odgovaraš?

تا به کی به این حرفهای بیهوده ادامه می‌دهید؟ آیا شما باید همیشه حرف آخر را بزنید؟

I ja bih mogao k'o vi govoriti da vam je duša na mjestu duše moje; i ja bih vas mog'o zasuti riječima i nad sudbom vašom tako kimat' glavom;

اگر من هم به جای شما بودم می‌توانستم چنین سخنانی بگویم و به عنوان اعتراض سر خود را تکان بدهم.

i ja bih mogao ustima vas hrabrit', i ne bih žalio trud svojih usana.

امّا من شما را نصیحت می‌کردم و با سخنان گرم، شما را تسلّی می‌دادم.

Al' ako govorim, patnja se ne blaži, ako li zašutim, zar će me minuti?

هرچه بگویم، از درد و رنج من کاسته نمی‌شود و اگر هم ساکت بمانم، دردم دوا نخواهد شد.

Zlopakost me sada shrvala posvema, čitava se rulja oborila na me.

زیرا تو ای خدا، مرا از زندگی خسته کرده‌ای و خانواده‌ام را از بین برده‌ای.

Ustao je proti meni da svjedoči i u lice mi se baca klevetama.

تو عرصه را بر من تنگ کردی و دشمن من شدی. من لاغر و استخوانی شده‌ام و مردم این را نتیجهٔ گناهان من می‌دانند.

Jarošću me svojom razdire i goni, škrgućuć' zubima obara se na me. Moji protivnici sijeku me očima,

تو با خشم خود، گوشت بدنم را پاره کرده‌ای، با دیدهٔ نفرت به من نگاه می‌کنی و مرا دشمن خود می‌پنداری.

prijeteći, na mene usta razvaljuju, po obrazima me sramotno ćuškaju, u čoporu svi tad navaljuju na me.

مردم مرا مسخره می‌کنند و به دور من جمع شده به روی من سیلی می‌زنند.

Da, zloćudnicima Bog me predao, u ruke opakih on me izručio.

خدا مرا به دست مردم ظالم و شریر سپرده است.

Mirno življah dok On ne zadrma mnome, za šiju me ščepa da bi me slomio.

من زندگی آرام و آسوده‌ای داشتم، امّا او گلوی مرا گرفت و مرا تکه‌تکه کرد. حالا هم مرا هدف خود قرار داده،

Uze me za biljeg i strijelama osu, nemilosrdno mi bubrege probode i mojom žuči zemlju žednu natopi.

تیرهای خود را از هر سو به سوی من پرتاب می‌کند، مرا زخمی می‌کند و رحمی نشان نمی‌دهد.

Na tijelu mi ranu do rane otvara, kao bijesan ratnik nasrće na mene.

او مانند یک جنگجو حمله می‌کند و پی‌در‌پی مرا زخمی می‌کند.

Tijelo sam golo u kostrijet zašio, zario sam čelo svoje u prašinu.

لباس سوگواری پوشیده و در خاک ذلّت نشسته‌ام.

Zapalilo mi se sve lice od suza, sjena tamna preko vjeđa mi je pala.

از بس گریه کرده‌ام، چشمانم سرخ شده و دیدگانم را تاریکی فراگرفته است.

A nema nasilja na rukama mojim, molitva je moja bila uvijek čista.

امّا من شخص شریری نیستم و دعای من از صمیم قلب است.

O zemljo, krvi moje nemoj sakriti i kriku mom ne daj nigdje da počine.

ای زمین، خون مرا مپوشان و مگذار فریاد عدالت‌خواهی من خاموش گردد.

Odsad na nebu imam ja svjedoka, u visini gore moj stoji branitelj.

شاهد من در آسمان است و برای من شفاعت می‌کند.

Moja vika moj je odvjetnik kod Boga dok se ispred njega suze moje liju:

دوستان من مسخره‌ام می‌کنند، امّا من سیل اشک را در حضور خدا جاری می‌سازم

o, da me obrani u parbi mojoj s Bogom ko što smrtnik brani svojega bližnjega.

و پیش او التماس می‌کنم که به عنوان یک دوست به من گوش بدهد و حرفهای مرا بشنود.

No životu mom su odbrojena ljeta, na put bez povratka meni je krenuti.

زیرا بزودی می‌میرم و به جایی می‌روم که از آنجا امید بازگشت نیست.