Job 6

Тогава Йов отговори и каза:

Eyüp şöyle yanıtladı:

О, да би се претеглила моята печал и да би се поставила с нея на везните и злочестината ми!

“Keşke üzüntüm tartılabilse, Acım teraziye konabilseydi!

Защото тогава тя би била по-тежка от пясъка на моретата — затова думите ми са били необмислени.

Denizlerin kumundan ağır gelirdi, Bu yüzden abuk sabuk konuştum.

Защото стрелите на Всемогъщия са вътре в мен и духът ми от отровата им пие; Божиите ужаси се опълчват против мен.

Çünkü Her Şeye Gücü Yeten’in okları içimde, Ruhum onların zehirini içiyor, Tanrı’nın dehşetleri karşıma dizildi.

Дивото магаре реве ли при тревата; или говедото мучи ли при храната си?

Otu olan yaban eşeği anırır mı, Yemi olan öküz böğürür mü?

Яде ли се безвкусното без сол и има ли вкус в белтъка на яйцето?

Tatsız bir şey tuzsuz yenir mi, Yumurta akında tat bulunur mu?

Душата ми отказваше да ги докосне, те ми станаха като безвкусното ми ястие.

Böyle yiyeceklere dokunmak istemiyorum, Beni hasta ediyorlar.

О, да би ми се изпълнила молбата, да ми дадеше Бог копнежа ми!

“Keşke dileğim yerine gelse, Tanrı özlediğimi bana verse!

Да благоволеше Бог да ме смаже, да отпуснеше ръката Си и да ме отсечеше!

Kerem edip beni ezse, Elini çabuk tutup yaşam bağımı kesse!

Това щеше да ми бъде още утеха и щях да се радвам в безжалостна скръб, че не отрекох думите на Светия.

Yine avunur, Amansız derdime karşın sevinirdim, Çünkü Kutsal Olan’ın sözlerini yadsımadım.

Каква е силата ми, че да издържа и какъв е краят ми, че да удължа живота си?

Gücüm nedir ki, bekleyeyim? Sonum nedir ki, sabredeyim?

Силата ми сила каменна ли е и плътта ми бронз ли е?

Taş kadar güçlü müyüm, Etim tunçtan mı?

Не изчезна ли в мен помощта ми и не се ли отдалечи от мен избавлението?

Çaresiz kalınca Kendimi kurtaracak gücüm mü olur?

На наскърбения трябва съжаление от приятеля му, иначе ще остави страха от Всемогъщия.

“Kederli insana dost sevgisi gerekir, Her Şeye Gücü Yeten’den korkmaktan vazgeçse bile.

Братята ми постъпиха измамно като поток, като пороите на потоците, които отминават,

Kardeşlerim kuru bir dere gibi beni aldattı; Hani gürül gürül akan dereler vardır,

които са мътни от леда и в които се крие снегът.

Eriyen buzlarla taşan, Kar sularıyla beslenen,

Когато се стопли, пресъхват, когато е горещо, изчезват от мястото си.

Ama kurak mevsimde akmayan, Sıcakta yataklarında tükenen dereler... İşte öyle aldattılar beni.

Кервани се отклоняват от пътя им, отиват в пустошта и загиват.

O dereler için kervanlar yolundan sapar, Çöle çıkıp yok olurlar. Tema’nın kervanları su arar, Saba’dan gelen yolcular umutla bakar.

Теманските кервани гледаха, савските пътници се надяваха на тях.

O dereler için kervanlar yolundan sapar, Çöle çıkıp yok olurlar. Tema’nın kervanları su arar, Saba’dan gelen yolcular umutla bakar.

Опозориха се в надеждата си, дойдоха там и се посрамиха.

Ama oraya varınca umut bağladıkları için utanır, Hayal kırıklığına uğrarlar.

Сега и вие станахте никакви — видяхте ужас и се уплашихте.

Artık siz de bir hiç oldunuz, Dehşete kapılıp korkuyorsunuz.

Казах ли аз: Донесете ми! — или: Дайте ми дар от имота си! —

‘Benim için bir şey verin’ Ya da, ‘Rüşvet verip Beni düşmanın elinden kurtarın, Acımasızların elinden alın’ dedim mi?

или: Избавете ме от ръката на притеснителя! — или: Изкупете ме от ръката на насилниците?

‘Benim için bir şey verin’ Ya da, ‘Rüşvet verip Beni düşmanın elinden kurtarın, Acımasızların elinden alın’ dedim mi?

Поучете ме, и аз ще млъкна; покажете ми в какво съм се заблудил.

“Bana öğretin, susayım, Yanlışımı gösterin.

Колко са здрави правите думи, но какво изобличава вашето изобличение?

Doğru söz acıdır! Ama tartışmalarınız neyi kanıtlıyor?

Смятате ли да изобличите думи? Говоренето на отчаяния е на вятъра!

Sözlerimi düzeltmek mi istiyorsunuz? Çaresizin sözlerini boş laf mı sayıyorsunuz?

Вие бихте хвърлили жребий за сирачето и бихте се пазарили за приятеля си.

Öksüzün üzerine kura çeker, Arkadaşınızın üzerine pazarlık ederdiniz.

А сега, благоволете да ме погледнете, защото аз няма да ви лъжа в лицето.

“Şimdi lütfedip bana bakın, Yüzünüze karşı yalan söyleyecek değilim ya.

Обърнете сега; нека няма неправда! Да! Обърнете се — правдата ми все още стои!

Bırakın artık, haksızlık etmeyin, Bir daha düşünün, davamda haklıyım.

Има ли неправда на езика ми? Не може ли небцето ми да различи лошото?

Ağzımdan haksız bir söz çıkıyor mu, Damağım kötü niyeti ayırt edemiyor mu?