Job 17

Духът ми съкрушен е, гаснат дните ми, за мене вече гробища остават.

“Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.

Присмиватели около мен не са ли, не почива ли окото ми на техните обиди?

Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.

Определи ми сега поръчител пред Себе Си; кой друг би ми подал ръка?

“Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?

Защото си скрил сърцето им от разум — затова и няма да ги възвисиш.

Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.

Който приятели предава на грабеж, очите на децата му ще чезнат.

Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.

Той ме е поставил за поговорка на хората и аз станах за заплюване в лицето.

“Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.

Окото ми се помрачи от скръб и всичките ми части станаха като сянка.

Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.

Правдивите ще се ужасят на това и невинният ще се възмущава против лицемера.

Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.

А праведният ще се държи за пътя си и който е с чисти ръце, ще става все по-силен.

Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.

Но вие всички, върнете се и елате; и един мъдър няма да намеря между вас.

“Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.

Дните ми преминаха; пресякоха се намеренията ми, желанията на сърцето ми.

Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.

Нощта направиха на ден и светлината близо е при мрака.

Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.

Ако чакам, жилището ми Шеол е, леглото си постлах във мрака.

Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam,

Към гроба викам: Ти си ми баща! — към червея: Ти — майка ми, сестра ми!

Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,

Къде тогава е надеждата ми? Надеждата ми кой ще види?

Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?

Тя ще слезе в самотата на Шеол, когато заедно в пръстта покой намерим.

Umut benimle ölüler diyarına mı inecek? Toprağa birlikte mi gireceğiz?”