Hebrews 10

umbram enim habens lex bonorum futurorum non ipsam imaginem rerum per singulos annos hisdem ipsis hostiis quas offerunt indesinenter numquam potest accedentes perfectos facere

Διοτι ο νομος, εχων σκιαν των μελλοντων αγαθων, ουχι αυτην την εικονα των πραγματων, δεν δυναται ποτε δια των αυτων θυσιων, τας οποιας προσφερουσι κατ ενιαυτον παντοτε να τελειοποιηση τους προσερχομενους

alioquin non cessassent offerri ideo quod nullam haberent ultra conscientiam peccati cultores semel mundati

επειδη τοτε δεν ηθελον παυσει να προσφερωνται, διοτι οι λατρευται απαξ καθαρισθεντες, δεν ηθελον εχει πλεον ουδεμιαν συνειδησιν αμαρτιων

sed in ipsis commemoratio peccatorum per singulos annos fit

αλλ εν αυταις γινεται κατ ενιαυτον αναμνησις αμαρτιων

inpossibile enim est sanguine taurorum et hircorum auferri peccata

διοτι αδυνατον ειναι αιμα ταυρων και τραγων να αφαιρη αμαρτιας.

ideo ingrediens mundum dicit hostiam et oblationem noluisti corpus autem aptasti mihi

Δια τουτο εισερχομενος εις τον κοσμον, λεγει Θυσιαν και προσφοραν δεν ηθελησας, αλλ ητοιμασας εις εμε σωμα

holocaustomata et pro peccato non tibi placuit

εις ολοκαυτωματα και προσφορας περι αμαρτιας δεν ευηρεστηθης

tunc dixi ecce venio in capitulo libri scriptum est de me ut faciam Deus voluntatem tuam

τοτε ειπον Ιδου, ερχομαι, εν τω τομω του βιβλιου ειναι γεγραμμενον περι εμου, δια να καμω, ω Θεε, το θελημα σου.

superius dicens quia hostias et oblationes et holocaustomata et pro peccato noluisti nec placita sunt tibi quae secundum legem offeruntur

Αφου ειπεν ανωτερω οτι θυσιαν και προσφοραν και ολοκαυτωματα και προσφορας περι αμαρτιας δεν ηθελησας ουδε ευηρεστηθης εις αυτας, αιτινες προσφερονται κατα τον νομον,

tunc dixit ecce venio ut faciam Deus voluntatem tuam aufert primum ut sequens statuat

τοτε ειπεν Ιδου, ερχομαι δια να καμω, ω Θεε, το θελημα σου. Αναιρει το πρωτον, δια να συστηση το δευτερον.

in qua voluntate sanctificati sumus per oblationem corporis Christi Iesu in semel

Με το οποιον θελημα ειμεθα ηγιασμενοι δια της προσφορας του σωματος του Ιησου Χριστου απαξ γενομενης.

et omnis quidem sacerdos praesto est cotidie ministrans et easdem saepe offerens hostias quae numquam possunt auferre peccata

Και πας μεν ιερευς ισταται καθ ημεραν λειτουργων και τας αυτας πολλακις προσφερων θυσιας, αιτινες ποτε δεν δυνανται να αφαιρεσωσιν αμαρτιας

hic autem unam pro peccatis offerens hostiam in sempiternum sedit in dextera Dei

αλλ αυτος αφου προσεφερε μιαν θυσιαν υπερ αμαρτιων, εκαθησε διαπαντος εν δεξια του Θεου,

de cetero expectans donec ponantur inimici eius scabillum pedum eius

προσμενων του λοιπου εωσου τεθωσιν οι εχθροι αυτου υποποδιον των ποδων αυτου.

una enim oblatione consummavit in sempiternum sanctificatos

Διοτι με μιαν προσφοραν ετελειοποιησε δια παντος τους αγιαζομενους.

contestatur autem nos et Spiritus Sanctus postquam enim dixit

Μαρτυρει δε εις ημας και το Πνευμα το Αγιον διοτι αφου ειπε προτερον,

hoc autem testamentum quod testabor ad illos post dies illos dicit Dominus dando leges meas in cordibus eorum et in mente eorum superscribam eas

Αυτη ειναι η διαθηκη, την οποιαν θελω καμει προς αυτους μετα τας ημερας εκεινας, λεγει ο Κυριος Θελω δωσει τους νομους μου εις τας καρδιας αυτων και θελω γραψει αυτους επι των διανοιων αυτων, προσθετει,

et peccatorum et iniquitatium eorum iam non recordabor amplius

Και τας αμαρτιας αυτων και τας ανομιας αυτων δεν θελω ενθυμεισθαι πλεον.

ubi autem horum remissio iam non oblatio pro peccato

Οπου δε ειναι αφεσις τουτων, δεν ειναι πλεον προσφορα περι αμαρτιας.

habentes itaque fratres fiduciam in introitu sanctorum in sanguine Christi

Εχοντες λοιπον, αδελφοι, παρρησιαν να εισελθωμεν εις τα αγια δια του αιματος του Ιησου,

quam initiavit nobis viam novam et viventem per velamen id est carnem suam

δια νεας και ζωσης οδου, την οποιαν καθιερωσεν εις ημας δια του καταπετασματος, τουτεστι της σαρκος αυτου,

et sacerdotem magnum super domum Dei

και εχοντες ιερεα μεγαν επι τον οικον του Θεου,

accedamus cum vero corde in plenitudine fidei aspersi corda a conscientia mala et abluti corpus aqua munda

ας πλησιαζωμεν μετα αληθινης καρδιας εν πληροφορια πιστεως, εχοντες τας καρδιας ημων κεκαθαρμενας απο συνειδησεως πονηρας και λελουμενοι το σωμα με υδωρ καθαρον

teneamus spei nostrae confessionem indeclinabilem fidelis enim est qui repromisit

ας κρατωμεν την ομολογιαν της ελπιδος ασαλευτον διοτι πιστος ο υποσχεθεις

et consideremus invicem in provocationem caritatis et bonorum operum

και ας φροντιζωμεν περι αλληλων, παρακινουντες εις αγαπην και καλα εργα,

non deserentes collectionem nostram sicut est consuetudinis quibusdam sed consolantes et tanto magis quanto videritis adpropinquantem diem

μη αφινοντες το να συνερχωμεθα ομου, καθως ειναι συνηθεια εις τινας, αλλα προτρεποντες αλληλους, και τοσουτω μαλλον, οσον βλεπετε πλησιαζουσαν την ημεραν.

voluntarie enim peccantibus nobis post acceptam notitiam veritatis iam non relinquitur pro peccatis hostia

Διοτι εαν ημεις αμαρτανωμεν εκουσιως, αφου ελαβομεν την γνωσιν της αληθειας, δεν απολειπεται πλεον θυσια περι αμαρτιων,

terribilis autem quaedam expectatio iudicii et ignis aemulatio quae consumptura est adversarios

αλλα φοβερα τις απεκδοχη κρισεως και εξαψις πυρος, το οποιον μελλει να κατατρωγη τους εναντιους.

irritam quis faciens legem Mosi sine ulla miseratione duobus vel tribus testibus moritur

Εαν τις αθετηση τον νομον του Μωυσεως, επι δυο η τριων μαρτυρων αποθνησκει χωρις ελεος

quanto magis putatis deteriora mereri supplicia qui Filium Dei conculcaverit et sanguinem testamenti pollutum duxerit in quo sanctificatus est et Spiritui gratiae contumeliam fecerit

ποσον στοχαζεσθε χειροτερας τιμωριας θελει κριθη αξιος ο καταπατησας τον Υιον του Θεου και νομισας κοινον το αιμα της διαθηκης, με το οποιον ηγιασθη, και υβρισας το Πνευμα της χαριτος;

scimus enim qui dixit mihi vindictam ego reddam et iterum quia iudicabit Dominus populum suum

Διοτι εξευρομεν τον ειποντα Εις εμε ανηκει η εκδικησις, εγω θελω καμει ανταποδοσιν, λεγει Κυριος και παλιν Ο Κυριος θελει κρινει τον λαον αυτου.

horrendum est incidere in manus Dei viventis

Φοβερον ειναι το να πεση τις εις χειρας Θεου ζωντος.

rememoramini autem pristinos dies in quibus inluminati magnum certamen sustinuistis passionum

Αναφερετε δε εις την μνημην σας τας προτερας ημερας, εν αις αφου εφωτισθητε, υπεμεινατε μεγαν αγωνα παθηματων

et in altero quidem obprobriis et tribulationibus spectaculum facti in altero autem socii taliter conversantium effecti

ποτε μεν θεατριζομενοι με ονειδισμους και θλιψεις, ποτε δε γινομενοι κοινωνοι των τα τοιαυτα παθοντων.

nam et vinctis conpassi estis et rapinam bonorum vestrorum cum gaudio suscepistis cognoscentes vos habere meliorem et manentem substantiam

Διοτι εδειξατε συμπαθειαν εις τα δεσμα μου και εδεχθητε μετα χαρας την αρπαγην των υπαρχοντων σας, εξευροντες οτι εχετε εις εαυτους περιουσιαν εν ουρανοις καλητεραν και διαμενουσαν.

nolite itaque amittere confidentiam vestram quae magnam habet remunerationem

Μη αποβαλητε λοιπον την παρρησιαν σας, ητις εχει μισθαποδοσιαν μεγαλην.

patientia enim vobis necessaria est ut voluntatem Dei facientes reportetis promissionem

Διοτι εχετε χρειαν υπομονης, δια να καμητε το θελημα του Θεου και να λαβητε την επαγγελιαν.

adhuc enim modicum quantulum qui venturus est veniet et non tardabit

Διοτι ετι ολιγον καιρον, και θελει ελθει ο ερχομενος και δεν θελει βραδυνει.

iustus autem meus ex fide vivit quod si subtraxerit se non placebit animae meae

Ο δε δικαιος θελει ζησει εκ πιστεως και εαν τις συρθη οπισω, η ψυχη μου δεν ευαρεστειται εις αυτον.

nos autem non sumus subtractionis in perditionem sed fidei in adquisitionem animae

ημεις ομως δεν ειμεθα εκ των συρομενων οπισω προς απωλειαν, αλλ εκ των πιστευοντων προς σωτηριαν της ψυχης.