Job 17

spiritus meus adtenuabitur dies mei breviabuntur et solum mihi superest sepulchrum
Il mio soffio vitale si spenge, i miei giorni si estinguono, il sepolcro m’aspetta!
non peccavi et in amaritudinibus moratur oculus meus
Sono attorniato di schernitori e non posso chiuder occhio per via delle lor parole amare.
libera me et pone iuxta te et cuiusvis manus pugnet contra me
O Dio, da’ un pegno, sii tu il mio mallevadore presso di te; se no, chi metterà la sua nella mia mano?
cor eorum longe fecisti a disciplina et propterea non exaltabuntur
Poiché tu hai chiuso il cuor di costoro alla ragione, e però non li farai trionfare.
praedam pollicetur sociis et oculi filiorum eius deficient
Chi denunzia un amico sì che diventi preda altrui, vedrà venir meno gli occhi de’ suoi figli.
posuit me quasi in proverbium vulgi et exemplum sum coram eis
Egli m’ha reso la favola dei popoli, e son divenuto un essere a cui si sputa in faccia.
caligavit ab indignatione oculus meus et membra mea quasi in nihili redacta sunt
L’occhio mio si oscura pel dolore, tutte le mie membra non son più che un’ombra.
stupebunt iusti super hoc et innocens contra hypocritam suscitabitur
Gli uomini retti ne son colpiti di stupore, e l’innocente insorge contro l’empio;
et tenebit iustus viam suam et mundis manibus addet fortitudinem
ma il giusto si attiene saldo alla sua via, e chi ha le mani pure viepiù si fortifica.
igitur vos omnes convertimini et venite et non inveniam in vobis ullum sapientem
Quanto a voi tutti, tornate pure, fatevi avanti, ma fra voi non troverò alcun savio.
dies mei transierunt cogitationes meae dissipatae sunt torquentes cor meum
I miei giorni passano, i miei disegni, i disegni cari al mio cuore, sono distrutti,
noctem verterunt in diem et rursum post tenebras spero lucem
e costoro pretendon che la notte sia giorno, che la luce sia vicina, quando tutto è buio!
si sustinuero infernus domus mea est in tenebris stravi lectulum meum
Se aspetto come casa mia il soggiorno de’ morti, se già mi son fatto il letto nelle tenebre,
putredini dixi pater meus es mater mea et soror mea vermibus
se ormai dico al sepolcro "tu sei mio padre" e ai vermi: "siete mia madre e mia sorella",
ubi est ergo nunc praestolatio mea et patientiam meam quis considerat
dov’è dunque la mia speranza? questa speranza mia chi la può scorgere?
in profundissimum infernum descendent omnia mea putasne saltim ibi erit requies mihi
Essa scenderà alle porte del soggiorno de’ morti, quando nella polvere troverem riposo assieme".