Job 4

respondens autem Eliphaz Themanites dixit

Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

si coeperimus loqui tibi forsitan moleste accipias sed conceptum sermonem tenere quis possit

Zo wij een woord opnemen tegen u, zult gij verdrietig zijn? Nochtans wie zal zich van woorden kunnen onthouden?

ecce docuisti multos et manus lassas roborasti

Zie, gij hebt velen onderwezen, en gij hebt slappe handen gesterkt;

vacillantes confirmaverunt sermones tui et genua trementia confortasti

Uw woorden hebben den struikelende opgericht, en de krommende knieën hebt gij vastgesteld;

nunc autem venit super te plaga et defecisti tetigit te et conturbatus es

Maar nu komt het aan u, en gij zijt verdrietig; het raakt tot u, en gij wordt beroerd.

timor tuus fortitudo tua patientia tua et perfectio viarum tuarum

Was niet uw vreze Gods uw hoop, en de oprechtheid uwer wegen uw verwachting?

recordare obsecro te quis umquam innocens perierit aut quando recti deleti sint

Gedenk toch, wie is de onschuldige, die vergaan zij; en waar zijn de oprechten verdelgd?

quin potius vidi eos qui operantur iniquitatem et seminant dolores et metunt eos

Maar gelijk als ik gezien heb: die ondeugd ploegen, en moeite zaaien, maaien dezelve.

flante Deo perisse et spiritu irae eius esse consumptos

Van den adem Gods vergaan zij, en van het geblaas van Zijn neus worden zij verdaan.

rugitus leonis et vox leaenae et dentes catulorum leonum contriti sunt

De brulling des leeuws, en de stem des fellen leeuws, en de tanden der jonge leeuwen worden verbroken.

tigris periit eo quod non haberet praedam et catuli leonis dissipati sunt

De oude leeuw vergaat, omdat er geen roof is, en de jongens eens oudachtigen leeuws worden verstrooid.

porro ad me dictum est verbum absconditum et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri eius

Voorts is tot mij een woord heimelijk gebracht, en mijn oor heeft een weinigje daarvan gevat;

in horrore visionis nocturnae quando solet sopor occupare homines

Onder de gedachten van de gezichten des nachts, als diepe slaap valt op de mensen;

pavor tenuit me et tremor et omnia ossa mea perterrita sunt

Kwam mij schrik en beving over, en verschrikte de veelheid mijner beenderen.

et cum spiritus me praesente transiret inhorruerunt pili carnis meae

Toen ging voorbij mijn aangezicht een geest; hij deed het haar mijns vleses te berge rijzen.

stetit quidam cuius non agnoscebam vultum imago coram oculis meis et vocem quasi aurae lenis audivi

Hij stond, doch ik kende zijn gedaante niet; een beeltenis was voor mijn ogen; er was stilte, en ik hoorde een stem, zeggende:

numquid homo Dei conparatione iustificabitur aut factore suo purior erit vir

Zou een mens rechtvaardiger zijn dan God? Zou een man reiner zijn dan zijn Maker?

ecce qui serviunt ei non sunt stabiles et in angelis suis repperit pravitatem

Zie, op Zijn knechten zou Hij niet vertrouwen; hoewel Hij in Zijn engelen klaarheid gesteld heeft.

quanto magis hii qui habitant domos luteas qui terrenum habent fundamentum consumentur velut a tinea

Hoeveel te min op degenen, die lemen huizen bewonen, welker grondslag in het stof is? Zij worden verbrijzeld voor de motten.

de mane usque ad vesperum succidentur et quia nullus intellegit in aeternum peribunt

Van den morgen tot den avond worden zij vermorzeld; zonder dat men er acht op slaat, vergaan zij in eeuwigheid.

qui autem reliqui fuerint auferentur ex eis morientur et non in sapientia

Verreist niet hun uitnemendheid met hen? Zij sterven, maar niet in wijsheid.