Galatians 4

Λεγω δε, εφ οσον χρονον ο κληρονομος ειναι νηπιος, δεν διαφερει δουλου, αν και ηναι κυριος παντων,

dico autem quanto tempore heres parvulus est nihil differt servo cum sit dominus omnium

αλλ ειναι υπο επιτροπους και οικονομους μεχρι της προθεσμιας υπο του πατρος.

sed sub tutoribus est et actoribus usque ad praefinitum tempus a patre

Ουτω και ημεις, οτε ημεθα νηπιοι, υπο τα στοιχεια του κοσμου ημεθα δεδουλωμενοι

ita et nos cum essemus parvuli sub elementis mundi eramus servientes

οτε ομως ηλθε το πληρωμα του χρονου, εξαπεστειλεν ο Θεος τον Υιον αυτου, οστις εγεννηθη εκ γυναικος και υπεταγη εις τον νομον,

at ubi venit plenitudo temporis misit Deus Filium suum factum ex muliere factum sub lege

δια να εξαγοραση τους υπο νομον, δια να λαβωμεν την υιοθεσιαν.

ut eos qui sub lege erant redimeret ut adoptionem filiorum reciperemus

Και επειδη εισθε υιοι, εξαπεστειλεν ο Θεος το Πνευμα του Υιου αυτου εις τας καρδιας σας, το οποιον κραζει Αββα, ο Πατηρ.

quoniam autem estis filii misit Deus Spiritum Filii sui in corda nostra clamantem Abba Pater

Οθεν δεν εισαι πλεον δουλος αλλ υιος εαν δε υιος, και κληρονομος του Θεου δια του Χριστου.

itaque iam non es servus sed filius quod si filius et heres per Deum

Αλλα τοτε μεν μη γνωριζοντες τον Θεον, εδουλευσατε εις τους μη φυσει οντας Θεους

sed tunc quidem ignorantes Deum his qui natura non sunt dii serviebatis

τωρα δε αφου εγνωρισατε τον Θεον, μαλλον δε εγνωρισθητε υπο του Θεου, πως επιστρεφετε παλιν εις τα ασθενη και πτωχα στοιχεια, εις τα οποια παλιν ως προτερον θελετε να δουλευητε;

nunc autem cum cognoveritis Deum immo cogniti sitis a Deo quomodo convertimini iterum ad infirma et egena elementa quibus denuo servire vultis

Ημερας παρατηρειτε και μηνας και καιρους και ενιαυτους.

dies observatis et menses et tempora et annos

Φοβουμαι δια σας, μηπως ματαιως εκοπιασα εις εσας.

timeo vos ne forte sine causa laboraverim in vobis

Γινεσθε ως εγω, διοτι και εγω ειμαι καθως σεις, αδελφοι, σας παρακαλω, ουδολως με ηδικησατε

estote sicut et ego quia et ego sicut vos fratres obsecro vos nihil me laesistis

εξευρετε δε οτι προτερον σας εκηρυξα το ευαγγελιον εν ασθενεια της σαρκος,

scitis autem quia per infirmitatem carnis evangelizavi vobis iam pridem

και δεν εξουθενησατε ουδ απερριψατε τον πειρασμον μου τον εν τη σαρκι μου, αλλα με εδεχθητε ως αγγελον Θεου, ως Χριστον Ιησουν.

et temptationem vestram in carne mea non sprevistis neque respuistis sed sicut angelum Dei excepistis me sicut Christum Iesum

Τις λοιπον ητο ο μακαρισμος σας; επειδη μαρτυρω προς εσας οτι ει δυνατον τους οφθαλμους σας ηθελετε εκβαλει και δωσει εις εμε.

ubi est ergo beatitudo vestra testimonium enim perhibeo vobis quia si fieri posset oculos vestros eruissetis et dedissetis mihi

Εχθρος σας εγεινα λοιπον, διοτι σας λεγω την αληθειαν;

ergo inimicus vobis factus sum verum dicens vobis

Δεικνυουσι ζηλον προς εσας, ουχι ομως καλον, αλλα θελουσι να σας αποκλεισωσι, δια να εχητε σεις ζηλον προς αυτους.

aemulantur vos non bene sed excludere vos volunt ut illos aemulemini

Καλον δε ειναι να ησθε ζηλωται προς το καλον παντοτε και ουχι μονον οταν ευρισκωμαι μεταξυ σας.

bonum autem aemulamini in bono semper et non tantum cum praesens sum apud vos

Τεκνια μου, δια τους οποιους παλιν ειμαι εις ωδινας, εωσου μορφωθη ο Χριστος εν υμιν

filioli mei quos iterum parturio donec formetur Christus in vobis

ηθελον δε να παρευρισκωμαι μεταξυ σας τωρα και να αλλαξω την φωνην μου, διοτι απορω δια σας.

vellem autem esse apud vos modo et mutare vocem meam quoniam confundor in vobis

Ειπατε μοι οι θελοντες να ησθε υπο νομον τον νομον δεν ακουετε;

dicite mihi qui sub lege vultis esse legem non legistis

Διοτι ειναι γεγραμμενον οτι ο Αβρααμ εγεννησε δυο υιους, ενα εκ της δουλης και ενα εκ της ελευθερας.

scriptum est enim quoniam Abraham duos filios habuit unum de ancilla et unum de libera

Αλλ ο μεν εκ της δουλης εγεννηθη κατα σαρκα, ο δε εκ της ελευθερας δια της επαγγελιας

sed qui de ancilla secundum carnem natus est qui autem de libera per repromissionem

Τα οποια ειναι κατα αλληγοριαν διοτι αυται ειναι αι δυο διαθηκαι, μια μεν απο του ορους Σινα, η γεννωσα προς δουλειαν, ητις ειναι η Αγαρ.

quae sunt per allegoriam dicta haec enim sunt duo testamenta unum quidem a monte Sina in servitutem generans quae est Agar

Διοτι το Αγαρ ειναι το ορος Σινα εν τη Αραβια, και ταυτιζεται με την σημερινην Ιερουσαλημ, ειναι δε εις δουλειαν μετα των τεκνων αυτης

Sina enim mons est in Arabia qui coniunctus est ei quae nunc est Hierusalem et servit cum filiis eius

η δε ανω Ιερουσαλημ ειναι ελευθερα, ητις ειναι μητηρ παντων ημων.

illa autem quae sursum est Hierusalem libera est quae est mater nostra

Διοτι ειναι γεγραμμενον Ευφρανθητι, στειρα η μη τικτουσα, εκβαλε φωνην και βοησον, η μη ωδινουσα διοτι τα τεκνα της ερημου ειναι πλειοτερα παρα τα τεκνα της εχουσης τον ανδρα.

scriptum est enim laetare sterilis quae non paris erumpe et exclama quae non parturis quia multi filii desertae magis quam eius quae habet virum

ημεις δε, αδελφοι, καθως ο Ισαακ επαγγελιας τεκνα ειμεθα.

nos autem fratres secundum Isaac promissionis filii sumus

Αλλα καθως τοτε ο κατα σαρκα γεννηθεις εδιωκε τον κατα πνευμα, ουτω και τωρα.

sed quomodo tunc qui secundum carnem natus fuerat persequebatur eum qui secundum spiritum ita et nunc

Αλλα τι λεγει η γραφη; Εκβαλε την δουλην και τον υιον αυτης διοτι δεν θελει κληρονομησει ο υιος της δουλης μετα του υιου της ελευθερας.

sed quid dicit scriptura eice ancillam et filium eius non enim heres erit filius ancillae cum filio liberae

Λοιπον, αδελφοι, δεν ειμεθα της δουλης τεκνα, αλλα της ελευθερας.

itaque fratres non sumus ancillae filii sed liberae qua libertate nos Christus liberavit