Job 6

Ο δε Ιωβ απεκριθη και ειπεν

A Job progovori i reče:

Ειθε να εζυγιζετο τωοντι η λυπη μου, και η συμφορα μου να ετιθετο ολη ομου εν τη πλαστιγγι.

"O, kad bi se jad moj izmjeriti mog'o, a nevolje moje stavit' na tezulju!

Επειδη τωρα ηθελεν εισθαι βαρυτερα υπερ την αμμον της θαλασσης δια τουτο οι λογοι μου καταπινονται.

Teže one jesu od sveg pijeska morskog, i stoga mi riječi zastraniti znaju.

Διοτι τα βελη του Παντοδυναμου ειναι εντος μου, των οποιων το φαρμακιον εκπινει το πνευμα μου οι τρομοι του Θεου παραταττονται εναντιον μου.

Strijele Svesilnoga u mojem su mesu, ljuti otrov njihov ispija mi dušu, Božje se strahote oborile na me.

Ογκαται ο αγριος ονος παρα τη χλοη; η μυκαται ο βους παρα τη φατνη αυτου;

TÓa, kraj svježe trave njače li magarac, muče li goveče kraj punih jasala?

Τρωγεται το ανοστον χωρις αλατος; η υπαρχει γευσις εν τω λευκωματι του ωου;

Zar hranu bljutavu jedemo bez soli? Zar kakove slasti ima u bjelancu?

Τα πραγματα, τα οποια η ψυχη μου απεστρεφετο να εγγιση, εγειναν ως το αηδες φαγητον μου.

Al' ono što mi se gadilo dotaći, to mi je sada sva hrana u bolesti.

Ειθε να απελαμβανον την αιτησιν μου, και να μοι εδιδεν ο Θεος την Επιθυμιαν μου.

O, da bi se molba moja uslišala, da mi Bog ispuni ono čem se nadam!

Και να ηθελεν ευδοκησει ο Θεος να με αφανιση να απολυση την χειρα αυτου και να με κοψη.

O, kada bi me Bog uništiti htio, kada bi mahnuo rukom da me satre!

Και θελει εισθαι ετι η παρηγορια μου, οτι, και αν καταναλωθω εν τη θλιψει και αυτος δεν με λυπηθη, εγω δεν εκρυψα τους λογους του Αγιου.

Za mene bi prava utjeha to bila, klicati bih mog'o u mukama teškim što se ne protivljah odluci Svetoga.

Ποια η δυναμις μου, ωστε να εγκαρτερω; και ποιον το τελος μου, ωστε να υποφερη η ψυχη μου;

Zar snage imam da mogu čekati? Radi kakve svrhe da ja duže živim?

Μηπως η δυναμις μου ειναι δυναμις λιθων; η η σαρξ μου χαλκος;

Zar je snaga moja k'o snaga kamena, zar je tijelo moje od mjedi liveno?

Μηπως δεν εξελιπεν εν εμοι η βοηθεια μου και απεμακρυνθη απ εμου η σωτηρια;

Na što se u sebi osloniti mogu? Zar mi svaka pomoć nije uskraćena?

Εις τον τεθλιμμενον ελεος πρεπει παρα του φιλου αυτου αλλ αυτος εγκατελιπε τον φοβον του Παντοδυναμου.

Tko odbija milost bližnjemu svojemu, prezreo je strah od Boga Svesilnoga.

Οι αδελφοι μου εφερθησαν απατηλως ως χειμαρρος, ως ρευμα χειμαρρων παρηλθον

Kao potok me iznevjeriše braća, kao bujice zimske svoje korito.

οιτινες θολονονται εκ του παγου, εις τους οποιους διαλυεται η χιων

Od leda mutne vode im se nadimlju, 'bujaju od snijega što se topit' stao;

οταν θερμανθωσιν, εκλειπουσιν οταν γεινη θερμοτης, εξαλειφονται απο του τοπου αυτων.

al u doba sušno naskoro presahnu, od žege ishlape tada iz korita.

Τα ιχνη της πορειας αυτων συστρεφονται καταντωσιν εις το μηδεν και χανονται

Karavane zbog njih skreću sa putova, u pustinju zađu i u njoj se gube.

τα πληθη της Θαιμα εθεωρουν, οι συνοδοιποροι της Σεβα περιεμενον αυτους

Karavane temske očima ih traže, putnici iz Šebe nadaju se njima.

Εψευσθησαν της ελπιδος αυτων ηλθον εκει και ενετραπησαν.

A kad do njih dođu, nađu se u čudu, jer su se u nadi svojoj prevarili.

Τωρα και σεις εισθε ως αυτοι ειδετε την πληγην μου και ετρομαξατε.

U ovom ste času i vi meni takvi: vidjeste strahotu pa se preplašiste.

Μηπως εγω ειπα, Φερετε προς εμε; η, Δοτε δωρον εις εμε απο της περιουσιας υμων;

Rekoh li vam možda: 'Darujte mi štogod, poklonite nešto od svojega blaga;

η, Ελευθερωσατε με εκ της χειρος του εχθρου; η, Λυτρωσατε με εκ της χειρος των ισχυρων;

iz šake dušmanske izbavite mene, oslobodite me silnikova jarma?'

Διδαξατε με, και εγω θελω σιωπησει και δειξατε μοι κατα τι εσφαλα.

Vi me poučite, pa ću ušutjeti, u čem je moj prijestup, pokažite meni.

Ποσον ισχυροι ειναι οι ορθοι λογοι αλλ ο ελεγχος σας, τι αποδεικνυει;

O, kako su snažne besjede iskrene! Al' kamo to vaši smjeraju prijekori?

Φανταζεσθε να ελεγξητε λογους, ενω αι ομιλιαι του απηλπισμενου ειναι ως ανεμος;

Mislite li možda prekoriti riječi? TÓa u vjetar ide govor očajnikov!

Τωοντι, σεις επιπιπτετε επι τον ορφανον, και σκαπτετε λακκον εις τον φιλον σας.

Nad sirotom kocku zar biste bacali i sa prijateljem trgovali svojim?

Τωρα λοιπον ευαρεστηθητε να εμβλεψητε εις εμε, διοτι εμπροσθεν υμων κειται αν εγω ψευδωμαι.

U oči me sada dobro pogledajte, paz'te neću li vam slagati u lice.

Επιστρεψατε, παρακαλω ας μη γεινη αδικια ναι, επιστρεψατε παλιν η δικαιοσυνη μου ειναι εν τουτω.

Povucite riječ! Kakve li nepravde! Povucite riječ, neporočan ja sam!

Υπαρχει αδικια εν τη γλωσση μου; δεν δυναται ο ουρανισκος μου να διακρινη τα διεφθαρμενα;

Zar pakosti ima na usnama mojim? Zar nesreću svaku okusio nisam?