Job 17

“Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.

Kua pau toku manawa, moti rawa oku ra, kua rite te urupa moku.

Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.

He pono he hunga tawai enei kei ahau, a kei roto tonu toku kanohi i a ratou whakakarangitanga.

“Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?

Tena ra, homai he punga ko koe tonu hei whakakapi turanga moku; ko wai hei papaki ringa ki ahau?

Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.

Kua huna hoki e koe to ratou ngakau kei mohio; na reira e kore koe e whakaneke ake i a ratou.

Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.

Ko te tangata e whaki ana i ona hoa, he mea mo te utu, ko nga kanohi tonu o ana tamariki e hemo.

“Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.

Kua meinga hoki ahau e ia hei hahani ma nga iwi; a kua waiho marakerake ahau hei whakaetietinga.

Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.

Kua atarua toku kanohi i te tangi, rite tonu ki te atarangi oku wahi katoa.

Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.

Ka miharo te hunga tika ki tenei, a ka whakaoho te tangata harakore i a ia ano hei whakahe i te atuakore.

Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.

Otiia ka mau te tangata tika ki tona ara, a ko te tangata ringa ma ka neke haere ake te kaha.

“Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.

Ko koutou katoa ia tahuri, anga mai nei, e kore hoki tetahi tangata mahara e kitea e ahau i roto i a koutou.

Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.

Kua pahemo oku ra, motumotuhia ake oku whakaaro i whakatakoto ai, tae noa ki nga whakaaro o toku ngakau.

Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.

Ko te po kua meinga e ratou hei ao; ko te marama, e ki ana ratou, e tata tonu ana ki te pouri.

Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam,

Ki te titiro ahau i te reinga hei whare moku; mehemea kua wharikitia e ahau toku moenga ki te pouri;

Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,

Mehemea kua karanga ahau ki te pirau, ko koe toku papa; ki te iro ranei, ko koe toku whaea, toku tuahine!

Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?

Kei hea ra he tumanakohanga atu moku? A ko taku e tumanako atu ai ko wai e kite?

Umut benimle ölüler diyarına mı inecek? Toprağa birlikte mi gireceğiz?”

Ka riro ki raro ki nga taha o te reinga, ina whai okiokinga i roto i te puehu.