Job 4

Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:

Allora Elifaz di Teman rispose disse:

“Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin? Kim konuşmadan durabilir?

"Se provassimo a dirti una parola ti darebbe fastidio? Ma chi potrebbe trattener le parole?

Evet, pek çoklarına sen ders verdin, Zayıf elleri güçlendirdin,

Ecco tu n’hai ammaestrati molti, hai fortificato le mani stanche;

Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, Titreyen dizleri sen pekiştirdin.

le tue parole hanno rialzato chi stava cadendo, hai raffermato le ginocchia vacillanti;

Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor, Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.

e ora che il male piomba su te, tu ti lasci abbattere; ora ch’è giunto fino a te, sei tutto smarrito.

Senin güvendiğin Tanrı’dan korkun değil mi, Umudun kusursuz yaşamında değil mi?

La tua pietà non è forse la tua fiducia, e l’integrità della tua vita la speranza tua?

“Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, Nerede doğrular yıkıma uğradı?

Ricorda: quale innocente perì mai? e dove furono gli uomini retti mai distrutti?

Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler, Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.

Io per me ho visto che coloro che arano iniquità e seminano tormenti, ne mietono i frutti.

Tanrı’nın soluğuyla yok oluyor, Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.

Al soffio di Dio essi periscono, dal vento del suo corruccio son consumati.

Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi, Dişleri kırıldı genç aslanların.

Spenta è la voce del ruggente, sono spezzati i denti dei leoncelli.

Aslan av bulamadığı için yok oluyor, Dişi aslanın yavruları dağılıyor.

Perisce per mancanza di preda il forte leone, e restan dispersi i piccini della leonessa.

“Bir söz gizlice erişti bana, Fısıltısı kulağıma ulaştı.

Una parola m’è furtivamente giunta, e il mio orecchio ne ha còlto il lieve sussurro.

Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde, İnsanları ağır uyku bastığı zaman,

Fra i pensieri delle visioni notturne, quando un sonno profondo cade sui mortali,

Beni dehşet ve titreme aldı, Bütün kemiklerimi sarstı.

uno spavento mi prese, un tremore che mi fece fremer tutte l’ossa.

Önümden bir ruh geçti, Tüylerim ürperdi.

Uno spirito mi passò dinanzi, e i peli mi si rizzarono addosso.

Durdu, ama ne olduğunu seçemedim. Bir suret duruyordu gözümün önünde, Çıt çıkmazken bir ses duydum:

Si fermò, ma non riconobbi il suo sembiante; una figura mi stava davanti agli occhi e udii una voce sommessa che diceva:

‘Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi? Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?

"Può il mortale esser giusto dinanzi a Dio? Può l’uomo esser puro dinanzi al suo Fattore?

Bakın, Tanrı kullarına güvenmez, Meleklerinde hata bulur da,

Ecco, Iddio non si fida de’ suoi propri servi, e trova difetti nei suoi angeli;

Çamur evlerde oturanlara, Mayası toprak olanlara, Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?

quanto più in quelli che stanno in case d’argilla, che han per fondamento la polvere e son schiacciati al par delle tignuole!

Ömürleri sabahtan akşama varmaz, Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.

Tra la mattina e la sera sono infranti; periscono per sempre, senza che alcuno se ne accorga.

İçlerindeki çadır ipleri çekilince, Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.’

La corda della lor tenda, ecco, è strappata, e muoion senza posseder la sapienza".