Job 17

Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.

O meu espírito está quebrantado, os meus dias se extinguem, a sepultura me está preparada!

Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.

Deveras estou cercado de zombadores, e os meus olhos contemplam a sua provocação!

Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?

Dá-me, peço-te, um penhor, e sê o meu fiador para contigo; quem mais há que me dê a mão?

Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.

Porque aos seus corações encobriste o entendimento, pelo que não os exaltarás.

Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.

Quem entrega os seus amigos como presa, os olhos de seus filhos desfalecerão.

Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.

Mas a mim me pôs por motejo dos povos; tornei-me como aquele em cujo rosto se cospe.

Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.

De mágoa se escureceram os meus olhos, e todos os meus membros são como a sombra.

Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.

Os retos pasmam disso, e o inocente se levanta contra o ímpio.

Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.

Contudo o justo prossegue no seu caminho e o que tem mãos puras vai crescendo em força.

Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.

Mas tornai vós todos, e vinde, e sábio nenhum acharei entre vós.

Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.

Os meus dias passaram, frustraram-se os meus propósitos, as aspirações do meu coração.

Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.

Convertem-me a noite em dia, e a luz, dizem, está perto das trevas.

Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman:

Se eu esperar, a sepultura é minha casa; nas trevas estendi a minha cama.

Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;

Eu disse à cova: Tu és meu pai; e aos vermes: Vós sois minha mãe e minha irmã.

Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?

E onde está então a minha esperança? Sim, a minha esperança, quem a poderá ver?

Lulusong sa mga pangawan ng Sheol, pagtataglay ng kapahingahan sa alabok.

Descerão comigo até as trancas da sepultura. Descansaremos juntos no pó.