Job 17

Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.

Brudt er min Ånd, mine Dage slukt, og Gravene venter mig;

Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.

visselig, Spot er min Del, og bittert er, hvad mit Øje må skue.

Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?

Stil Sikkerhed for mig hos dig! Hvem anden giver mig Håndslag?

Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.

Thi du lukked deres Hjerte for Indsigt, derfor vil du ikke ophøje dem;

Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.

den, der forråder Venner til Plyndring, hans Sønners Øjne hentæres.

Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.

Til Mundheld har du gjort mig for Folk, jeg er blevet et Jærtegn for dem;

Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.

mit Øje er sløvet af Kvide, som Skygger er mine Lemmer til Hobe;

Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.

retsindige stivner af Rædsel ved sligt, over vanhellig harmes den skyldfri,

Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.

men den retfærdige holder sin Vej, en renhåndet vokser i Kraft.

Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.

Men I, mød kun alle frem igen, en Vismand fnder jeg ikke iblandt jer!

Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.

Mine Dage stunder mod Døden, brudt er mit Hjertes Ønsker;

Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.

Natten gør jeg til Dag, Lyset for mig er Mørke;

Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman:

vil jeg håbe, får jeg dog Bolig i Døden, jeg reder i Mørket mit Leje,

Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;

Graven kalder jeg Fader, Forrådnelsen Moder og Søster.

Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?

Hvor er da vel mit Håb, og hvo kan øjne min Lykke?

Lulusong sa mga pangawan ng Sheol, pagtataglay ng kapahingahan sa alabok.

Mon de vil følge mig ned i Dødsriget, skal sammen vi synke i Støvet?