Job 17

Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.

Духът ми съкрушен е, гаснат дните ми, за мене вече гробища остават.

Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.

Присмиватели около мен не са ли, не почива ли окото ми на техните обиди?

Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?

Определи ми сега поръчител пред Себе Си; кой друг би ми подал ръка?

Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.

Защото си скрил сърцето им от разум — затова и няма да ги възвисиш.

Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.

Който приятели предава на грабеж, очите на децата му ще чезнат.

Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.

Той ме е поставил за поговорка на хората и аз станах за заплюване в лицето.

Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.

Окото ми се помрачи от скръб и всичките ми части станаха като сянка.

Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.

Правдивите ще се ужасят на това и невинният ще се възмущава против лицемера.

Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.

А праведният ще се държи за пътя си и който е с чисти ръце, ще става все по-силен.

Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.

Но вие всички, върнете се и елате; и един мъдър няма да намеря между вас.

Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.

Дните ми преминаха; пресякоха се намеренията ми, желанията на сърцето ми.

Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.

Нощта направиха на ден и светлината близо е при мрака.

Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman:

Ако чакам, жилището ми Шеол е, леглото си постлах във мрака.

Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;

Към гроба викам: Ти си ми баща! — към червея: Ти — майка ми, сестра ми!

Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?

Къде тогава е надеждата ми? Надеждата ми кой ще види?

Lulusong sa mga pangawan ng Sheol, pagtataglay ng kapahingahan sa alabok.

Тя ще слезе в самотата на Шеол, когато заедно в пръстта покой намерим.