Psalms 77

För sångmästaren, till Jedutun; av Asaf; en psalm.

با صدای بلند نزد خدا زاری می‌کنم. در پیشگاه خدا فریاد می‌کنم تا او مرا بشنود.

 Jag vill höja min röst till Gud och ropa;  jag vill höja min röst till Gud,      för att han må lyssna till mig.

به هنگام سختی، به درگاه خداوند دعا می‌کنم و تمام شب دستهای خود را به سوی او بلند می‌کنم، امّا تسلّی نمی‌یابم.

 På min nöds dag söker jag Herren;  min hand är utsträckt om natten      och förtröttas icke;  min själ vill icke låta trösta sig.

خدا را یاد می‌کنم و آه می‌کشم. زمانی که به فکر فرو می‌روم، مأیوس می‌شوم.

 Jag vill tänka på Gud och klaga;  jag vill utgjuta mitt bekymmer, ty min ande försmäktar.  Sela.

خواب را از من گرفته‌ای، آن‌قدر پریشانم که نمی‌توانم حرف بزنم.

 Mina ögonlock håller du öppna;  jag är full av oro och kan icke tala.

به روزگار گذشته فکر می‌کنم و سالهای پیش را به یاد می‌آورم.

 Jag tänker på forntidens dagar,  på år som längesedan hava gått.

تمام شب با خود فکر می‌کنم و می‌اندیشم و از خود می‌پرسم:

 Jag vill om natten komma ihåg mitt strängaspel;  i mitt hjärta vill jag utgjuta mitt bekymmer,  och min ande skall eftersinna.

«آیا خداوند ما را برای همیشه ترک خواهد کرد؟ آیا هرگز از ما راضی نخواهد شد؟

 Skall då Herren förkasta evinnerligen  och ingen nåd mer bevisa?

آیا دیگر ما را دوست ندارد؟ آیا پیمان او با ما باطل شده است؟

 Är det då ute med hans godhet för beständigt,  har hans ord blivit till intet för alla tider?

آیا خدا رحمت خود را فراموش کرده و خشم او، جای شفقت او را گرفته است؟»

 Har Gud förgätit att vara nådig  eller i vrede tillslutit sin barmhärtighet?  Sela.

پس گفتم: «درد من این است که رفتار خدا با من عوض شده است.»

 Jag svarar: Nej, detta är min plågas tid,  den Högstes högra hand är ej såsom förr.

من کارهای خداوند را به‌خاطر خواهم آورد و معجزات او را که در گذشته نشان داد، به یاد می‌آورم.

 Jag vill prisa HERRENS gärningar,  ja, jag vill tänka på dina fordomtima under;

دربارهٔ تمام کارهای تو تفکّر خواهم نمود و دربارهٔ کارهای حیرت‌انگیز تو خواهم اندیشید.

 jag vill begrunda alla dina gärningar  och eftersinna dina verk.

خدایا، همهٔ کارهای تو مقدّسند. خدایی به بزرگی تو وجود ندارد.

 Gud, i helighet går din väg;  vem är en gud så stor som Gud?

تو خدایی هستی که معجزه می‌کنی. تو قدرت خود را به همهٔ اقوام جهان نشان دادی.

 Du är Gud, en Gud som gör under;  du har uppenbarat din makt bland folken.

تو با قدرت خود، قوم خود، یعنی فرزندان یعقوب و یوسف را آزاد نمودی.

 Med väldig arm förlossade du ditt folk,  Jakobs och Josefs barn.  Sela.

ای خدا، وقتی آبها تو را دیدند، ترسیدند و اعماق دریا به لرزه درآمد.

 Vattnen sågo dig, och Gud,  vattnen sågo dig och våndades,  själva djupen darrade.

ابرها باریدند، رعد در آسمان غرید، برق در همه‌جا درخشید.

 Molnen göto ut strömmar av vatten,  skyarna läto höra sin röst,  och dina pilar foro omkring.

صدای رعد تو در گِردباد بود و نور برق، جهان را روشن ساخت و زمین را به لرزه درآورد.

 Ditt dunder ljöd i stormvirveln,  ljungeldar lyste upp jordens krets,  jorden darrade och bävade.

از دریا عبور نمودی و از عمق دریا گذشتی ولی اثری از جای پایت دیده نشد.

 Genom havet gick din väg,  din stig genom stora vatten,  och dina fotspår fann man icke. [ (Psalms 77:21)  Så förde du ditt folk såsom en hjord  genom Moses och Arons hand. ]

قوم خود را به وسیلهٔ موسی و هارون، مانند یک شبان رهبری نمودی.