Job 4

Y RESPONDIÓ Eliphaz el Temanita, y dijo:
Τοτε Ελιφας ο Θαιμανιτης απεκριθη και ειπεν
Si probáremos á hablarte, serte ha molesto; Mas ¿quién podrá detener las palabras?
Εαν επιχειρισθωμεν να λαλησωμεν προς σε, θελεις δυσαρεστηθη; αλλα τις δυναται να κρατηθη απο του να ομιληση;
He aquí, tú enseñabas á muchos, Y las manos flacas corroborabas;
Ιδου, συ ενουθετησας πολλους και χειρας αδυνατους ενισχυσας.
Al que vacilaba, enderezaban tus palabras, Y esforzabas las rodillas que decaían.
Οι λογοι σου υπεστηριξαν τους κλονιζομενους, και γονατα καμπτοντα ενεδυναμωσας.
Mas ahora que el mal sobre ti ha venido, te es duro; Y cuando ha llegado hasta ti, te turbas.
Τωρα δε ηλθεν επι σε τουτο, και βαρυθυμεις σε εγγιζει, και ταραττεσαι.
¿Es éste tu temor, tu confianza, Tu esperanza, y la perfección de tus caminos?
Ο φοβος σου δεν ειναι το θαρρος σου, και η ευθυτης των οδων σου η ελπις σου;
Recapacita ahora, ¿quién que fuera inocente se perdiera? Y ¿en dónde los rectos fueron cortados?
Ενθυμηθητι, παρακαλω τις αθωος ων απωλεσθη; και που εξωλοθρευθησαν οι ευθεις;
Como yo he visto, los que aran iniquidad Y siembran injuria, la siegan.
Καθως εγω ειδον, οσοι ηροτριασαν ανομιαν και εσπειραν ασεβειαν, θεριζουσιν αυτας
Perecen por el aliento de Dios, Y por el espíritu de su furor son consumidos.
εξολοθρευονται υπο του φυσηματος του Θεου, και απο της πνοης των μυκτηρων αυτου αφανιζονται
El bramido del león, y la voz del león, Y los dientes de los leoncillos son quebrantados.
ο βρυγμος του λεοντος και η φωνη του αγριου λεοντος και το γαυριαμα των σκυμνων, εσβεσθησαν
El león viejo perece por falta de presa, Y los hijos del león son esparcidos.
ο λεων απολλυται δι ελλειψιν θηραματος, και οι σκυμνοι της λεαινας διασκορπιζονται.
El negocio también me era á mí oculto; Mas mi oído ha percibido algo de ello.
Και λογος ηλθεν επ εμε κρυφιως, και το ωτιον μου ελαβε τι παρ αυτου.
En imaginaciones de visiones nocturnas, Cuando el sueño cae sobre los hombres,
Εν μεσω των στοχασμων δια τα οραματα της νυκτος, οτε βαθυς υπνος πιπτει επι τους ανθρωπους,
Sobrevínome un espanto y un temblor, Que estremeció todos mis huesos:
Φρικη συνελαβε με και τρομος, και μεγαλως τα οστα μου συνεσεισε.
Y un espíritu pasó por delante de mí, Que hizo se erizara el pelo de mi carne.
Και πνευμα διηλθεν απ εμπροσθεν μου, αι τριχες του σωματος μου ανεσηκωθησαν
Paróse un fantasma delante de mis ojos, Cuyo rostro yo no conocí, Y quedo, oí que decía:
εσταθη, αλλ εγω δεν διεκρινα την μορφην αυτου σχημα εφανη εμπροσθεν των οφθαλμων μου ηκουσα λεπτον φυσημα και φωνην λεγουσαν,
¿Si será el hombre más justo que Dios? ¿Si será el varón más limpio que el que lo hizo?
Ο ανθρωπος θελει εισθαι δικαιοτερος του Θεου; θελει εισθαι ο ανθρωπος καθαρωτερος του Ποιητου αυτου;
He aquí que en sus siervos no confía, Y notó necedad en sus ángeles
Ιδου, αυτος δεν εμπιστευεται εις τους δουλους αυτου, και εν τοις αγγελοις αυτου βλεπει ελαττωμα
¡Cuánto más en los que habitan en casas de lodo, Cuyo fundamento está en el polvo, Y que serán quebrantados de la polilla!
ποσω μαλλον εις τους κατοικουντας οικιας πηλινας, αιτινες εχουσι το θεμελιον αυτων εν τω χωματι και αφανιζονται εμπροσθεν του σαρακιου;
De la mañana á la tarde son quebrantados, Y se pierden para siempre, sin haber quien lo considere.
Απο πρωι εως εσπερας φθειρονται χωρις να νοηση τις, αφανιζονται δια παντος.
¿Su hermosura, no se pierde con ellos mismos? Mueren, y sin sabiduría.
Το μεγαλειον αυτων το εν αυτοις δεν παρερχεται; Αποθνησκουσιν, αλλ ουχι εν σοφια.