Job 4

Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:

Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:

Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?

“Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin? Kim konuşmadan durabilir?

Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

Evet, pek çoklarına sen ders verdin, Zayıf elleri güçlendirdin,

Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, Titreyen dizleri sen pekiştirdin.

A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor, Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.

Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?

Senin güvendiğin Tanrı’dan korkun değil mi, Umudun kusursuz yaşamında değil mi?

Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?

“Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, Nerede doğrular yıkıma uğradı?

Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler, Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.

Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

Tanrı’nın soluğuyla yok oluyor, Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.

Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi, Dişleri kırıldı genç aslanların.

Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

Aslan av bulamadığı için yok oluyor, Dişi aslanın yavruları dağılıyor.

Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

“Bir söz gizlice erişti bana, Fısıltısı kulağıma ulaştı.

W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde, İnsanları ağır uyku bastığı zaman,

Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

Beni dehşet ve titreme aldı, Bütün kemiklerimi sarstı.

A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

Önümden bir ruh geçti, Tüylerim ürperdi.

Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

Durdu, ama ne olduğunu seçemedim. Bir suret duruyordu gözümün önünde, Çıt çıkmazken bir ses duydum:

Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

‘Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi? Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?

Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

Bakın, Tanrı kullarına güvenmez, Meleklerinde hata bulur da,

Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

Çamur evlerde oturanlara, Mayası toprak olanlara, Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?

Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

Ömürleri sabahtan akşama varmaz, Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.

Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.

İçlerindeki çadır ipleri çekilince, Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.’