Psalms 77

Til sangmesteren, for Jedutun; av Asaf; en salme.

با صدای بلند نزد خدا زاری می‌کنم. در پیشگاه خدا فریاد می‌کنم تا او مرا بشنود.

Min røst er til Gud, og jeg vil rope; min røst er til Gud, og han vil vende øret til mig.

به هنگام سختی، به درگاه خداوند دعا می‌کنم و تمام شب دستهای خود را به سوی او بلند می‌کنم، امّا تسلّی نمی‌یابم.

På min nøds dag søker jeg Herren; min hånd er utrakt om natten og blir ikke trett, min sjel vil ikke la sig trøste.

خدا را یاد می‌کنم و آه می‌کشم. زمانی که به فکر فرو می‌روم، مأیوس می‌شوم.

Jeg vil komme Gud i hu og sukke; jeg vil gruble, og min ånd vansmekter. Sela.

خواب را از من گرفته‌ای، آن‌قدر پریشانم که نمی‌توانم حرف بزنم.

Du holder mine øine oppe i nattevaktene; jeg er urolig og taler ikke.

به روزگار گذشته فکر می‌کنم و سالهای پیش را به یاد می‌آورم.

Jeg tenker på fordums dager, på de lengst fremfarne år.

تمام شب با خود فکر می‌کنم و می‌اندیشم و از خود می‌پرسم:

Jeg vil komme i hu mitt strengespill om natten, i mitt hjerte vil jeg gruble, og min ånd ransaker.

«آیا خداوند ما را برای همیشه ترک خواهد کرد؟ آیا هرگز از ما راضی نخواهد شد؟

Vil da Herren forkaste i all evighet, og vil han ikke mere bli ved å vise nåde?

آیا دیگر ما را دوست ندارد؟ آیا پیمان او با ما باطل شده است؟

Er det for all tid ute med hans miskunnhet? er hans løfte blitt til intet slekt efter slekt?

آیا خدا رحمت خود را فراموش کرده و خشم او، جای شفقت او را گرفته است؟»

Har Gud glemt å være nådig? Har han i vrede tillukket sin barmhjertighet? Sela.

پس گفتم: «درد من این است که رفتار خدا با من عوض شده است.»

Jeg sier: Dette er min plage, det er år fra den Høiestes høire hånd.

من کارهای خداوند را به‌خاطر خواهم آورد و معجزات او را که در گذشته نشان داد، به یاد می‌آورم.

Jeg vil forkynne Herrens gjerninger; for jeg vil komme dine under i hu fra fordums tid.

دربارهٔ تمام کارهای تو تفکّر خواهم نمود و دربارهٔ کارهای حیرت‌انگیز تو خواهم اندیشید.

Og jeg vil eftertenke alt ditt verk, og på dine store gjerninger vil jeg grunde.

خدایا، همهٔ کارهای تو مقدّسند. خدایی به بزرگی تو وجود ندارد.

Gud! Din vei er i hellighet; hvem er en gud stor som Gud?

تو خدایی هستی که معجزه می‌کنی. تو قدرت خود را به همهٔ اقوام جهان نشان دادی.

Du er den Gud som gjør under; du har kunngjort din styrke blandt folkene.

تو با قدرت خود، قوم خود، یعنی فرزندان یعقوب و یوسف را آزاد نمودی.

Du har forløst ditt folk med velde, Jakobs og Josefs barn. Sela.

ای خدا، وقتی آبها تو را دیدند، ترسیدند و اعماق دریا به لرزه درآمد.

Vannene så dig, Gud, vannene så dig, de bevet, ja avgrunnene skalv.

ابرها باریدند، رعد در آسمان غرید، برق در همه‌جا درخشید.

Skyene utøste vann, himlene lot sin røst høre, ja dine piler fløi hit og dit.

صدای رعد تو در گِردباد بود و نور برق، جهان را روشن ساخت و زمین را به لرزه درآورد.

Din tordens røst lød i stormhvirvelen, lyn lyste op jorderike, jorden bevet og skalv.

از دریا عبور نمودی و از عمق دریا گذشتی ولی اثری از جای پایت دیده نشد.

Gjennem havet gikk din vei, og dine stier gjennem store vann, og dine fotspor blev ikke kjent. Du førte ditt folk som en hjord ved Moses' og Arons hånd.

قوم خود را به وسیلهٔ موسی و هارون، مانند یک شبان رهبری نمودی.