Psalms 78

En læresalme av Asaf. Lytt, mitt folk, til min lære, bøi eders ører til min munns ord!

ای قوم من، تعالیم مرا بشنوید و به آنچه به شما می‌گویم، توجّه نمایید.

Jeg vil oplate min munn med tankesprog, jeg vil la utstrømme gåtefulle ord fra fordums tid.

می‌‌‌‌خواهم با شما با مَثَلها صحبت کنم و شما را از اسرار گذشته،

Det vi har hørt og vet, og det våre fedre har fortalt oss,

چیزهایی را که از نیاکان خود شنیده و یاد گرفته‌ایم، آگاه نمایم.

det vil vi ikke dølge for deres barn, men for den kommende slekt fortelle Herrens pris og hans styrke og de undergjerninger som han har gjort.

ما اینها را از فرزندان خود مخفی نمی‌کنیم، بلکه آنها را برای نسلهای آینده بازگو می‌کنیم تا آنها نیز بدانند که، خداوند چه کارهای عجیب و شگفت‌انگیزی انجام داده است.

Han har reist et vidnesbyrd i Jakob og satt en lov i Israel, som han bød våre fedre å kunngjøre sine barn,

خدا احکام و قوانینی را به قوم اسرائیل و به فرزندان یعقوب داد. او به نیاکان ما دستور داد که آنها را به فرزندان خود بیاموزند،

forat den kommende slekt, de barn som skulde fødes, kunde kjenne dem, kunde stå frem og fortelle dem for sine barn

تا نسلهای بعدی هم این احکام را یاد بگیرند و به نوبهٔ خود به نسلهای آینده بیاموزند.

og sette sitt håp til Gud og ikke glemme Guds gjerninger, men holde hans bud

به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که به خداوند توکّل نمایند و آنچه را که او انجام داده است فراموش نخواهند کرد، بلکه پیوسته اوامر او را اطاعت خواهند نمود.

og ikke være som deres fedre, en opsetsig og gjenstridig slekt, en slekt som ikke gjorde sitt hjerte fast, og hvis ånd ikke var trofast mot Gud.

آنها مانند اجداد خود، مردمی سرکش و فتنه‌انگیز نخواهند بود، زیرا آنها کسانی بودند که به خدا وفادار نبودند و در ایمانشان استوار نماندند.

Efra'ims barn, de rustede bueskyttere, vendte om på stridens dag.

طایفهٔ افرایم با وجودی که با تیر و کمان مسلّح بودند، در روز جنگ فرار کردند.

De holdt ikke Guds pakt og vilde ikke vandre i hans lov,

آنها به پیمان خود با خدا وفا نکردند و احکام او را بجا نیاوردند.

og de glemte hans store gjerninger og de under som han hadde latt dem se.

آنها معجزات و کارهای خدا را فراموش کردند.

For deres fedres øine hadde han gjort under i Egyptens land, på Soans mark.

كارهایی را که خدا در برابر چشمان نیاکانشان در سرزمین مصر و دیار صوعن انجام داد.

Han kløvde havet og lot dem gå gjennem det og lot vannet stå som en dynge.

خدا دریا را شکافت و آبها را مانند دیوار نگه ‌داشت و آنها را از میان آن گذرانید.

Og han ledet dem ved skyen om dagen og hele natten ved ildens lys.

هنگام روز آنها را به وسیلهٔ ابر، و تمام شب با نور آتش هدایت می‌کرد.

Han kløvde klipper i ørkenen og gav dem å drikke som av store vanndyp.

در بیابان، صخره‌ها را شکافت و از اعماق زمین، به آنها آب فراوان داد.

Og han lot bekker gå ut av klippen og vann flyte ned som strømmer.

او از صخره، چشمه به وجود آورد و آب را مانند رودخانه جاری ساخت.

Men de blev ennu ved å synde mot ham, å være gjenstridige mot den Høieste i ørkenen.

ولی ایشان باز نسبت به خدای متعال، گناه ورزیدند و در بیابان از او سرپیچی کردند.

Og de fristet Gud i sitt hjerte, så de krevde mat efter sin lyst.

در دلهای خود، خدا را امتحان کردند و از او غذایی مطابق میل خودشان خواستند.

Og de talte mot Gud, de sa: Kan vel Gud dekke bord i ørkenen?

علیه خدا حرف می‌زدند و می‌گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیّه کند؟

Se, han har slått klippen så det fløt ut vann, og bekker strømmet over; mon han også kan gi brød, eller kan han komme med kjøtt til sitt folk?

درست است که او توانست صخره را بزند و رود جاری شود، آیا می‌تواند برای ما نان و گوشت نیز فراهم کند؟»

Derfor, da Herren hørte det, harmedes han, og ild optendtes mot Jakob, og vrede reiste sig mot Israel,

وقتی خداوند شکایت آنها را شنید، بسیار خشمگین شد و آتش غضب او بر بنی‌اسرائیل شعله‌ور گردید،

fordi de ikke trodde på Gud og ikke stolte på hans frelse.

زیرا آنها به خدا ایمان نداشتند و باور نمی‌کردند که او آنها را نجات خواهد داد.

Og han gav skyene der oppe befaling og åpnet himmelens porter.

ولی خداوند به آسمان فرمان داد و درهای آسمان گشوده شدند

Og han lot manna regne over dem til føde og gav dem himmelkorn.

و غلّهٔ آسمانی یعنی مَنّا را بر ایشان بارانید تا بخورند.

Englebrød åt enhver; han sendte dem næring til mette.

بنابراین آنها غذای فرشتگان را خوردند و خدا آذوقهٔ فراوان به آنان عطا فرمود.

Han lot østenvinden fare ut i himmelen og førte sønnenvinden frem ved sin styrke.

به باد شرقی امر فرمود که بوزد و با قدرت خود، باد جنوبی را به وزش آورد.

Og han lot kjøtt regne ned over dem som støv og vingede fugler som havets sand,

گوشت را مانند باران و پرندگان را مانند ریگ کنار دریا از آسمان

og han lot dem falle ned midt i deres leir, rundt omkring deres boliger.

در بین اردو‌ها و اطراف اقامتگاه آنها فروریخت.

Og de åt og blev såre mette, og det de lystet efter, gav han dem.

پس همگی خوردند و سیر شدند و خدا، آنچه را که می‌خواستند به آنها داد.

De hadde ennu ikke latt fare det de lystet efter, ennu var deres mat i deres munn,

درحالی که لقمه در دهان ایشان بود و هنوز مشتاق خوردن بودند،

da reiste Guds vrede sig mot dem, og han herjet blandt deres kraftfulle menn, og Israels unge menn slo han ned.

آتش خشم خداوند بر آنها شعله‌ور گردید و نیرومندترین و بهترین جوانانشان را هلاک کرد.

Med alt dette syndet de enda og trodde ikke på hans undergjerninger.

با وجود همهٔ اینها، آنها دست از گناه نکشیدند و با آن که آن‌همه معجزات را دیدند، اعتماد نکردند.

Derfor lot han deres dager svinne bort i tomhet og deres år i forskrekkelse.

بنابراین خداوند عمرشان را کوتاه، و روزگارشان را با ترس و لرز همراه نمود.

Når han herjet blandt dem, da spurte de efter ham og vendte om og søkte Gud

هرگاه تعدادی از آنها را می‌کشت، بقیّه به سوی او بازگشت می‌نمودند و از صمیم دل توبه می‌کردند.

og kom i hu at Gud var deres klippe, og den høieste Gud deres gjenløser.

آنها به یاد می‌آوردند که خدا پشت و پناه آنهاست و پروردگار متعال، رهانندهٔ ایشان است.

Men de smigret for ham med sin munn og løi for ham med sin tunge.

امّا حرفهای آنها همه دروغ بود و از روی راستی و صفا حرف نمی‌زدند.

Og deres hjerte hang ikke fast ved ham, og de var ikke tro mot hans pakt.

دلهایشان با خدا راست نبود و به پیمان خود با خدا وفا نکردند.

Men han, han er miskunnelig, han tilgir misgjerning og forderver ikke; mange ganger lot han sin vrede vende om og lot ikke all sin harme bryte frem.

امّا خدا با رحمت خود گناهانشان را بخشید و آنها را نابود نکرد. او بارها خشمگین شد امّا خشم خود را فرو نشانید.

Og han kom i hu at de var kjød, et åndepust som farer avsted og ikke kommer tilbake.

او به یاد آورد که آنها انسان فانی هستند و مانند بادی هستند که فقط لحظه‌ای می‌وزد و دیگر بر نمی‌گردد.

Hvor titt var de ikke gjenstridige mot ham i ørkenen, gjorde ham sorg på de øde steder!

آنها بارها در بیابان در مقابل او سرکشی کردند و او را رنجاندند.

Og de fristet Gud på ny og krenket Israels Hellige.

آنها بارها او را آزمایش کردند و خدای مقدّس اسرائیل را آزردند.

De kom ikke hans hånd i hu den dag han forløste dem fra fienden,

قدرت عظیم او را فراموش کردند، و روزی که او آنها را از دست دشمنانشان آزاد کرد، به یاد نیاوردند،

han som gjorde sine tegn i Egypten og sine under på Soans mark.

زمانی که او قدرت عظیم خود را با معجزات و عجایب، بر منطقهٔ صوعن در سرزمین مصر آشکار کرد.

Han gjorde deres elver til blod, og sine rinnende vann kunde de ikke drikke.

آب رود‏ها را به خون تبدیل کرد، طوری که مصریان آب برای خوردن نداشتند.

Han sendte imot dem fluesvermer som fortærte dem, og frosk som fordervet dem.

و انواع پشه‌ها را فرستاد تا آنها را بگزند و قورباغه‏‌هایی که آنها را هلاک می‌کردند.

Og han gav gnageren deres grøde og gresshoppen deres høst.

کِشت و زراعتشان را و محصول زحماتشان را خوراک ملخها ساخت.

Han slo deres vintrær ned med hagl og deres morbærtrær med haglstener.

تاکستانهای ایشان را به وسیلهٔ تگرگ و درختان انجیرشان را با سرما از بین برد.

Og han overgav deres fe til haglet og deres hjorder til ildsluer.

رمه‏‌ها و گلّه‏‌هایشان را با تگرگ و رعد و برق نابود کرد.

Han slapp sin brennende vrede løs mot dem, harme og forbitrelse og trengsel, en sending av ulykkes-bud.

او خشم هولناک و غضب خود را مانند فرشتگان مرگ فرستاد. تا ایشان را به اضطرابی عظیم گرفتار سازد.

Han brøt vei for sin vrede, sparte ikke deres sjel for døden, overgav deres liv til pesten.

او از خشم خود دست نکشید، بلکه بلایی فرستاد و آنان را هلاک نمود.

Og han slo alle førstefødte i Egypten, styrkens førstegrøde i Kams telter.

تمام پسران نخستزادهٔ مصریان را هلاک کرد.

Og han lot sitt folk bryte op som en fåreflokk og førte dem som en hjord i ørkenen.

آنگاه قوم خود را مانند یک شبان راهنمایی کرد و آنان را در بیابان هدایت نمود.

Og han ledet dem tryggelig, og de fryktet ikke, men havet skjulte deres fiender.

او آنان را در امنیّت رهبری کرد و آنها هیچ ترسی نداشتند. امّا دریا، دشمنان ایشان را غرق نمود.

Og han førte dem til sitt hellige landemerke, til det berg hans høire hånd hadde vunnet.

او آنها را به سرزمین مقدّس خود، بر کوهی که خود آن را تسخیر نموده بود، آورد.

Og han drev hedningene ut for deres åsyn og lot deres land tilfalle dem som arvedel og lot Israels stammer bo i deres telter.

ساکنان آنجا را در مقابل چشمان آنان بیرون راند و سرزمینشان را بین طایفه‌های اسرائیل تقسیم کرد و به عنوان مِلکیّت به آنها بخشید.

Men de fristet Gud, den Høieste, og var gjenstridige mot ham, og de aktet ikke på hans vidnesbyrd.

امّا آنها بار دیگر طغیان کردند و خدای متعال را امتحان نمودند و دستورات او را اطاعت نکردند.

De vek av og var troløse, som deres fedre, de vendte om, likesom en bue som svikter.

مانند نیاکان خود به راه کج رفتند، و همچون کمان کج غیر قابل اعتماد شدند.

Og de vakte hans harme med sine offerhauger og gjorde ham nidkjær med sine utskårne billeder.

با ساختن پرستشگاهها و پرستش بُتها و خدایان غیر، آتش خشم او را برافروختند.

Gud hørte det og blev vred, og han blev såre kjed av Israel.

چون خدا آن وضع را دید به خشم آمد و قوم اسرائیل را از حضور خود راند.

Og han forlot sin bolig i Silo, det telt han hadde opslått blandt menneskene.

خیمهٔ شیلوه را -‌که جای سکونت او با آدمیان بود- ترک کرد.

Og han overgav sin styrke til fangenskap og sin herlighet i fiendens hånd.

به دشمنان فرصت داد تا صندوق پیمان را که نشانهٔ قدرت و جلال او بود، به یغما ببرند.

Og han overgav sitt folk til sverdet og harmedes på sin arv.

او از قوم خود خشمگین شد و آنان را به شمشیر دشمنانشان سپرد.

Ild fortærte dets unge menn, og dets jomfruer fikk ingen brudesang.

جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دختران جوان بی‌شوهر ماندند.

Dets prester falt for sverdet, og dets enker holdt ikke klagemål.

کاهنانشان با شمشیر به قتل رسیدند و بیوه‌های ایشان اجازهٔ ماتم و عزاداری نداشتند.

Da våknet Herren som en sovende, som en helt som jubler av vin.

سرانجام، خداوند مانند کسی‌که از خواب بیدار شود و مانند پهلوانی سرخوش از شراب، برخاست.

Og han slo sine motstandere tilbake, påførte dem en evig skam.

دشمنان خود را به عقب راند و برای همیشه خجل و رسوا ساخت.

Og han forkastet Josefs telt og utvalgte ikke Efra'ims stamme,

خانوادهٔ یوسف را رد کرد و طایفهٔ افرایم را نپذیرفت،

men han utvalgte Juda stamme, Sions berg som han elsket.

بلکه طایفهٔ یهودا را، و کوه صهیون را که دوست می‌داشت، برگزید.

Og han bygget sin helligdom lik høie fjell, lik jorden, som han har grunnfestet for evig tid.

در آنجا معبد بزرگ خود را که چون آسمان و زمین استوار و پایدار است، برپا نمود.

Og han utvalgte David, sin tjener, og tok ham fra fårehegnene;

بندهٔ خود داوود را برگزید، او را از چراگاه گوسفندان بیرون آورد،

fra de melkende får som han gikk bakefter, hentet han ham til å vokte Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.

جایی که گوسفندان پدرش را شبانی می‌کرد، تا شبان قوم او، یعنی بنی‌اسرائیل باشد.

Og han voktet dem efter sitt hjertes opriktighet og ledet dem med sin forstandige hånd.

داوود نیز از صمیم دل و با کاردانی، پیشوایی آنها را به عهده گرفت.