Proverbs 2

2:1

My son, if thou wilt receive my words, and hide my commandments with thee;

Υιε μου, εαν δεχθης τους λογους μου και ταμιευσης τας εντολας μου παρα σεαυτω,

2:2

So that thou incline thine ear unto wisdom, and apply thine heart to understanding;

ωστε να προσεξη το ωτιον σου εις την σοφιαν, να κλινης την καρδιαν σου εις την συνεσιν

2:3

Yea, if thou criest after knowledge, and liftest up thy voice for understanding;

και εαν επικαλεσθης την φρονησιν, και υψωσης την φωνην σου εις την συνεσιν

2:4

If thou seekest her as silver, and searchest for her as for hid treasures;

εαν ζητησης αυτην ως αργυριον και εξερευνησης αυτην ως κεκρυμμενους θησαυρους,

2:5

Then shalt thou understand the fear of the LORD, and find the knowledge of God.

τοτε θελεις εννοησει τον φοβον του Κυριου και θελεις ευρει την επιγνωσιν του Θεου.

2:6

For the LORD giveth wisdom: out of his mouth cometh knowledge and understanding.

Διοτι ο Κυριος διδει σοφιαν εκ του στοματος αυτου εξερχεται γνωσις και συνεσις.

2:7

He layeth up sound wisdom for the righteous: he is a buckler to them that walk uprightly.

Αποταμιευει σωτηριαν εις τους ευθεις ειναι ασπις εις τους περιπατουντας εν ακεραιοτητι,

2:8

He keepeth the paths of judgment, and preserveth the way of his saints.

υπερασπιζων τας οδους της δικαιοσυνης και φυλαττων την οδον των οσιων αυτου.

2:9

Then shalt thou understand righteousness, and judgment, and equity; yea, every good path.

Τοτε θελεις εννοησει δικαιοσυνην και κρισιν και ευθυτητα, πασαν οδον αγαθην.

2:10

When wisdom entereth into thine heart, and knowledge is pleasant unto thy soul;

Εαν η σοφια εισελθη εις την καρδιαν σου και η γνωσις ηδυνη την ψυχην σου,

2:11

Discretion shall preserve thee, understanding shall keep thee:

ορθη βουλη θελει σε φυλαττει, συνεσις θελει σε διατηρει

2:12

To deliver thee from the way of the evil man, from the man that speaketh froward things;

δια να σε ελευθερονη απο της οδου της πονηρας, απο ανθρωπου λαλουντος δολια,

2:13

Who leave the paths of uprightness, to walk in the ways of darkness;

οιτινες εγκαταλειπουσι τας οδους της ευθυτητος, δια να περιπατωσιν εν ταις οδοις του σκοτους

2:14

Who rejoice to do evil, and delight in the frowardness of the wicked;

οιτινες ηδυνονται εις το να καμνωσι κακον, χαιρουσιν εις τας διαστροφας της κακιας,

2:15

Whose ways are crooked, and they froward in their paths:

των οποιων αι οδοι ειναι σκολιαι και αι πορειαι αυτων διεστραμμεναι

2:16

To deliver thee from the strange woman, even from the stranger which flattereth with her words;

δια να σε ελευθερονη απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης με τους λογους αυτης,

2:17

Which forsaketh the guide of her youth, and forgetteth the covenant of her God.

ητις εγκατελιπε τον επιστηθιον της νεοτητος αυτης και ελησμονησε την διαθηκην του Θεου αυτης.

2:18

For her house inclineth unto death, and her paths unto the dead.

Διοτι ο οικος αυτης καταβιβαζει εις τον θανατον, και τα βηματα αυτης εις τους νεκρους

2:19

None that go unto her return again, neither take they hold of the paths of life.

παντες οι εισερχομενοι προς αυτην δεν επιστρεφουσιν ουδε αναλαμβανουσι τας οδους της ζωης

2:20

That thou mayest walk in the way of good men, and keep the paths of the righteous.

δια να περιπατης εν τη οδω των αγαθων και να φυλαττης τας τριβους των δικαιων.

2:21

For the upright shall dwell in the land, and the perfect shall remain in it.

Διοτι οι ευθεις θελουσι κατοικησει την γην, και οι τελειοι θελουσιν εναπολειφη εν αυτη.

2:22

But the wicked shall be cut off from the earth, and the transgressors shall be rooted out of it.

Οι δε ασεβεις θελουσιν εκκοπη απο της γης, και οι παρανομοι θελουσιν εκριζωθη απ αυτης.