Job 4

Then Eliphaz the Temanite answered and said,

Τοτε Ελιφας ο Θαιμανιτης απεκριθη και ειπεν

If we assay to commune with thee, wilt thou be grieved? but who can withhold himself from speaking?

Εαν επιχειρισθωμεν να λαλησωμεν προς σε, θελεις δυσαρεστηθη; αλλα τις δυναται να κρατηθη απο του να ομιληση;

Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands.

Ιδου, συ ενουθετησας πολλους και χειρας αδυνατους ενισχυσας.

Thy words have upholden him that was falling, and thou hast strengthened the feeble knees.

Οι λογοι σου υπεστηριξαν τους κλονιζομενους, και γονατα καμπτοντα ενεδυναμωσας.

But now it is come upon thee, and thou faintest; it toucheth thee, and thou art troubled.

Τωρα δε ηλθεν επι σε τουτο, και βαρυθυμεις σε εγγιζει, και ταραττεσαι.

Is not this thy fear, thy confidence, thy hope, and the uprightness of thy ways?

Ο φοβος σου δεν ειναι το θαρρος σου, και η ευθυτης των οδων σου η ελπις σου;

Remember, I pray thee, who ever perished, being innocent? or where were the righteous cut off?

Ενθυμηθητι, παρακαλω τις αθωος ων απωλεσθη; και που εξωλοθρευθησαν οι ευθεις;

Even as I have seen, they that plow iniquity, and sow wickedness, reap the same.

Καθως εγω ειδον, οσοι ηροτριασαν ανομιαν και εσπειραν ασεβειαν, θεριζουσιν αυτας

By the blast of God they perish, and by the breath of his nostrils are they consumed.

εξολοθρευονται υπο του φυσηματος του Θεου, και απο της πνοης των μυκτηρων αυτου αφανιζονται

The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.

ο βρυγμος του λεοντος και η φωνη του αγριου λεοντος και το γαυριαμα των σκυμνων, εσβεσθησαν

The old lion perisheth for lack of prey, and the stout lion's whelps are scattered abroad.

ο λεων απολλυται δι ελλειψιν θηραματος, και οι σκυμνοι της λεαινας διασκορπιζονται.

Now a thing was secretly brought to me, and mine ear received a little thereof.

Και λογος ηλθεν επ εμε κρυφιως, και το ωτιον μου ελαβε τι παρ αυτου.

In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falleth on men,

Εν μεσω των στοχασμων δια τα οραματα της νυκτος, οτε βαθυς υπνος πιπτει επι τους ανθρωπους,

Fear came upon me, and trembling, which made all my bones to shake.

Φρικη συνελαβε με και τρομος, και μεγαλως τα οστα μου συνεσεισε.

Then a spirit passed before my face; the hair of my flesh stood up:

Και πνευμα διηλθεν απ εμπροσθεν μου, αι τριχες του σωματος μου ανεσηκωθησαν

It stood still, but I could not discern the form thereof: an image was before mine eyes, there was silence, and I heard a voice, saying,

εσταθη, αλλ εγω δεν διεκρινα την μορφην αυτου σχημα εφανη εμπροσθεν των οφθαλμων μου ηκουσα λεπτον φυσημα και φωνην λεγουσαν,

Shall mortal man be more just than God? shall a man be more pure than his maker?

Ο ανθρωπος θελει εισθαι δικαιοτερος του Θεου; θελει εισθαι ο ανθρωπος καθαρωτερος του Ποιητου αυτου;

Behold, he put no trust in his servants; and his angels he charged with folly:

Ιδου, αυτος δεν εμπιστευεται εις τους δουλους αυτου, και εν τοις αγγελοις αυτου βλεπει ελαττωμα

How much less in them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, which are crushed before the moth?

ποσω μαλλον εις τους κατοικουντας οικιας πηλινας, αιτινες εχουσι το θεμελιον αυτων εν τω χωματι και αφανιζονται εμπροσθεν του σαρακιου;

They are destroyed from morning to evening: they perish for ever without any regarding it.

Απο πρωι εως εσπερας φθειρονται χωρις να νοηση τις, αφανιζονται δια παντος.

Doth not their excellency which is in them go away? they die, even without wisdom.

Το μεγαλειον αυτων το εν αυτοις δεν παρερχεται; Αποθνησκουσιν, αλλ ουχι εν σοφια.