Job 17

Il mio soffio vitale si spenge, i miei giorni si estinguono, il sepolcro m’aspetta!
spiritus meus adtenuabitur dies mei breviabuntur et solum mihi superest sepulchrum
Sono attorniato di schernitori e non posso chiuder occhio per via delle lor parole amare.
non peccavi et in amaritudinibus moratur oculus meus
O Dio, da’ un pegno, sii tu il mio mallevadore presso di te; se no, chi metterà la sua nella mia mano?
libera me et pone iuxta te et cuiusvis manus pugnet contra me
Poiché tu hai chiuso il cuor di costoro alla ragione, e però non li farai trionfare.
cor eorum longe fecisti a disciplina et propterea non exaltabuntur
Chi denunzia un amico sì che diventi preda altrui, vedrà venir meno gli occhi de’ suoi figli.
praedam pollicetur sociis et oculi filiorum eius deficient
Egli m’ha reso la favola dei popoli, e son divenuto un essere a cui si sputa in faccia.
posuit me quasi in proverbium vulgi et exemplum sum coram eis
L’occhio mio si oscura pel dolore, tutte le mie membra non son più che un’ombra.
caligavit ab indignatione oculus meus et membra mea quasi in nihili redacta sunt
Gli uomini retti ne son colpiti di stupore, e l’innocente insorge contro l’empio;
stupebunt iusti super hoc et innocens contra hypocritam suscitabitur
ma il giusto si attiene saldo alla sua via, e chi ha le mani pure viepiù si fortifica.
et tenebit iustus viam suam et mundis manibus addet fortitudinem
Quanto a voi tutti, tornate pure, fatevi avanti, ma fra voi non troverò alcun savio.
igitur vos omnes convertimini et venite et non inveniam in vobis ullum sapientem
I miei giorni passano, i miei disegni, i disegni cari al mio cuore, sono distrutti,
dies mei transierunt cogitationes meae dissipatae sunt torquentes cor meum
e costoro pretendon che la notte sia giorno, che la luce sia vicina, quando tutto è buio!
noctem verterunt in diem et rursum post tenebras spero lucem
Se aspetto come casa mia il soggiorno de’ morti, se già mi son fatto il letto nelle tenebre,
si sustinuero infernus domus mea est in tenebris stravi lectulum meum
se ormai dico al sepolcro "tu sei mio padre" e ai vermi: "siete mia madre e mia sorella",
putredini dixi pater meus es mater mea et soror mea vermibus
dov’è dunque la mia speranza? questa speranza mia chi la può scorgere?
ubi est ergo nunc praestolatio mea et patientiam meam quis considerat
Essa scenderà alle porte del soggiorno de’ morti, quando nella polvere troverem riposo assieme".
in profundissimum infernum descendent omnia mea putasne saltim ibi erit requies mihi