Proverbs 13

Il figliuol savio ascolta l’istruzione di suo padre, ma il beffardo non ascolta rimproveri.

Ο σοφος υιος δεχεται την διδασκαλιαν του πατρος ο δε χλευαστης δεν ακουει ελεγχον.

Per il frutto delle sue labbra uno gode del bene, ma il desiderio dei perfidi è la violenza.

Εκ των καρπων του στοματος αυτου ο ανθρωπος θελει φαγει αγαθα η δε ψυχη των ανομων αδικιαν.

Chi custodisce la sua bocca preserva la propria vita; chi apre troppo le labbra va incontro alla rovina.

Ο φυλαττων το στομα αυτου διαφυλαττει την ζωην αυτου ο δε ανοιγων προπετως τα χειλη αυτου θελει απολεσθη.

L’anima del pigro desidera, e non ha nulla, ma l’anima dei diligenti sarà soddisfatta appieno.

Η ψυχη του οκνηρου επιθυμει και δεν εχει η δε ψυχη των επιμελων θελει χορτασθη.

Il giusto odia la menzogna, ma l’empio getta sugli altri vituperio ed onta.

Ο δικαιος μισει λογον ψευδη ο δε ασεβης καθισταται δυσωδης και ατιμος.

La giustizia protegge l’uomo che cammina nella integrità, ma l’empietà atterra il peccatore.

Η δικαιοσυνη φυλαττει τον τελειον την οδον η δε ασεβεια καταστρεφει τον αμαρτωλον.

C’è chi fa il ricco e non ha nulla; c’è chi fa il povero e ha di gran beni.

Υπαρχει ανθρωπος οστις καμνει τον πλουσιον, και δεν εχει ουδεν και αλλος οστις καμνει τον πτωχον, και εχει πλουτον πολυν.

La ricchezza d’un uomo serve come riscatto della sua vita, ma il povero non ode mai minacce.

Το λυτρον της ψυχης του ανθρωπου ειναι ο πλουτος αυτου ο δε πτωχος δεν ακουει επιπληξιν.

La luce dei giusti è gaia, ma la lampada degli empi si spegne.

Το φως των δικαιων ειναι φαιδρον ο δε λυχνος των ασεβων θελει σβεσθη.

Dall’orgoglio non vien che contesa, ma la sapienza è con chi dà retta ai consigli.

Μονον απο της υπερηφανιας προερχεται η ερις η δε σοφια ειναι μετα των δεχομενων συμβουλας.

La ricchezza male acquistata va scemando, ma chi accumula a poco a poco l’aumenta.

Τα εκ ματαιοτητος πλουτη θελουσιν ελαττωθη ο δε συναγων με την χειρα αυτου θελει αυξηνθη.

La speranza differita fa languire il cuore, ma il desiderio adempiuto è un albero di vita.

Η ελπις αναβαλλομενη ατονιζει την καρδιαν το δε ποθουμενον, οταν ερχηται, ειναι δενδρον ζωης.

Chi sprezza la parola si costituisce, di fronte ad essa, debitore, ma chi rispetta il comandamento sarà ricompensato.

Ο καταφρονων τον λογον θελει αφανισθη ο δε φοβουμενος την εντολην, ουτος θελει ανταμειφθη.

L’insegnamento del savio è una fonte di vita per schivare le insidie della morte.

Ο νομος του σοφου ειναι πηγη ζωης, απομακρυνων απο παγιδων θανατου.

Buon senno procura favore, ma il procedere dei perfidi è duro.

Συνεσις αγαθη διδει χαριν η δε οδος των παρανομων φερει εις ολεθρον.

Ogni uomo accorto agisce con conoscenza, ma l’insensato fa sfoggio di follia.

Πας φρονιμος πραττει μετα γνωσεως ο δε αφρων ανακαλυπτει μωριαν.

Il messo malvagio cade in sciagure, ma l’ambasciatore fedele reca guarigione.

Ο κακος μηνυτης πιπτει εις δυστυχιαν ο δε πιστος πρεσβυς ειναι ιασις.

Miseria e vergogna a chi rigetta la correzione, ma chi dà retta alla riprensione è onorato.

Πτωχεια και αισχυνη θελουσιν εισθαι εις τον αποβαλλοντα την διδασκαλιαν ο δε φυλαττων τον ελεγχον θελει τιμηθη.

Il desiderio adempiuto è dolce all’anima, ma agl’insensati fa orrore l’evitare il male.

Επιθυμια εκπληρωθεισα ευφραινει την ψυχην εις δε τους αφρονας ειναι βδελυρον να εκκλινωσιν απο του κακου.

Chi va coi savi diventa savio, ma il compagno degl’insensati diventa cattivo.

Ο περιπατων μετα σοφων θελει εισθαι σοφος ο δε συντροφος των αφρονων θελει απολεσθη.

Il male perseguita i peccatori ma il giusto è ricompensato col bene.

Κακον παρακολουθει τους αμαρτωλους εις δε τους δικαιους θελει ανταποδοθη καλον.

L’uomo buono lascia una eredità ai figli de’ suoi figli, ma la ricchezza del peccatore è riserbata al giusto.

Ο αγαθος αφινει κληρονομιαν εις υιους υιων ο πλουτος δε του αμαρτωλου θησαυριζεται δια τον δικαιον.

Il campo lavorato dal povero dà cibo in abbondanza, ma v’è chi perisce per mancanza di equità.

Πολλην τροφην διδει ο αγρος των πτωχων τινες δε δι ελλειψιν κρισεως αφανιζονται.

Chi risparmia la verga odia il suo figliuolo, ma chi l’ama, lo corregge per tempo.

Ο φειδομενος της ραβδου αυτου μισει τον υιον αυτου αλλ ο αγαπων αυτον παιδευει αυτον εν καιρω.

Il giusto ha di che mangiare a sazietà, ma il ventre degli empi manca di cibo.

Ο δικαιος τρωγει μεχρι χορτασμου της ψυχης αυτου η δε κοιλια των ασεβων θελει στερεισθαι.