Job 6

Und Hiob antwortete und sprach:

Ijob respondis kaj diris:

O daß mein Gram doch gewogen würde, und man mein Mißgeschick auf die Waagschale legte allzumal!

Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

Denn dann würde es schwerer sein als der Sand der Meere; darum sind unbesonnen meine Worte.

Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

Denn die Pfeile des Allmächtigen sind in mir, ihr Gift trinkt mein Geist; die Schrecken Gottes stellen sich in Schlachtordnung wider mich auf.

Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

Schreit ein Wildesel beim Grase, oder brüllt ein Rind bei seinem Futter?

Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

Wird Fades, Salzloses gegessen? Oder ist Geschmack im Eiweiß?

Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

Was meine Seele sich weigerte anzurühren, das ist wie meine ekle Speise.

Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

O daß doch meine Bitte einträfe, und Gott mein Verlangen gewährte,

Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

daß es Gott gefiele, mich zu zermalmen, daß er seine Hand losmachte und mich vernichtete!

Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

So würde noch mein Trost sein, und ich würde frohlocken in schonungsloser Pein, daß ich die Worte des Heiligen nicht verleugnet habe.

Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

Was ist meine Kraft, daß ich ausharren, und was mein Ende, daß ich mich gedulden sollte?

Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

Ist Kraft der Steine meine Kraft, oder ist mein Fleisch von Erz?

Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

Ist es nicht also, daß keine Hülfe in mir, und jede Kraft aus mir vertrieben ist?

Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

Dem Verzagten gebührt Milde von seinem Freunde, sonst wird er die Furcht des Allmächtigen verlassen.

Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

Meine Brüder haben sich trügerisch erwiesen wie ein Wildbach, wie das Bett der Wildbäche, welche hinschwinden,

Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

welche trübe sind von Eis, in die der Schnee sich birgt.

Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

Zur Zeit, wenn sie erwärmt werden, versiegen sie; wenn es heiß wird, sind sie von ihrer Stelle verschwunden.

En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

Es schlängeln sich die Pfade ihres Laufes, ziehen hinauf in die Öde und verlieren sich.

Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

Es blickten hin die Karawanen Temas, die Reisezüge Schebas hofften auf sie:

Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

sie wurden beschämt, weil sie auf sie vertraut hatten, sie kamen hin und wurden zu Schanden.

Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

Denn jetzt seid ihr zu nichts geworden; ihr sehet einen Schrecken und fürchtet euch.

Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

Habe ich etwa gesagt: Gebet mir, und machet mir ein Geschenk von eurem Vermögen;

Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

und befreiet mich aus der Hand des Bedrängers, und erlöset mich aus der Hand der Gewalttätigen?

Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

Belehret mich, und ich will schweigen; und gebet mir zu erkennen, worin ich geirrt habe.

Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

Wie eindringlich sind richtige Worte! Aber was tadelt der Tadel, der von euch kommt?

Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

Gedenket ihr Reden zu tadeln? für den Wind sind ja die Worte eines Verzweifelnden!

Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

Sogar den Verwaisten würdet ihr verlosen, und über euren Freund einen Handel abschließen.

Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

Und nun, laßt es euch gefallen, auf mich hinzublicken: euch ins Angesicht werde ich doch wahrlich nicht lügen.

Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

Kehret doch um, es geschehe kein Unrecht; ja, kehret noch um, um meine Gerechtigkeit handelt es sich!

Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

Ist Unrecht auf meiner Zunge? oder sollte mein Gaumen Frevelhaftes nicht unterscheiden?

Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?