Job 6

Und Hiob antwortete und sprach:

Maar Job antwoordde en zeide:

O daß mein Gram doch gewogen würde, und man mein Mißgeschick auf die Waagschale legte allzumal!

Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!

Denn dann würde es schwerer sein als der Sand der Meere; darum sind unbesonnen meine Worte.

Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeën; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.

Denn die Pfeile des Allmächtigen sind in mir, ihr Gift trinkt mein Geist; die Schrecken Gottes stellen sich in Schlachtordnung wider mich auf.

Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.

Schreit ein Wildesel beim Grase, oder brüllt ein Rind bei seinem Futter?

Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?

Wird Fades, Salzloses gegessen? Oder ist Geschmack im Eiweiß?

Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?

Was meine Seele sich weigerte anzurühren, das ist wie meine ekle Speise.

Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.

O daß doch meine Bitte einträfe, und Gott mein Verlangen gewährte,

Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;

daß es Gott gefiele, mich zu zermalmen, daß er seine Hand losmachte und mich vernichtete!

En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!

So würde noch mein Trost sein, und ich würde frohlocken in schonungsloser Pein, daß ich die Worte des Heiligen nicht verleugnet habe.

Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.

Was ist meine Kraft, daß ich ausharren, und was mein Ende, daß ich mich gedulden sollte?

Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?

Ist Kraft der Steine meine Kraft, oder ist mein Fleisch von Erz?

Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?

Ist es nicht also, daß keine Hülfe in mir, und jede Kraft aus mir vertrieben ist?

Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?

Dem Verzagten gebührt Milde von seinem Freunde, sonst wird er die Furcht des Allmächtigen verlassen.

Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.

Meine Brüder haben sich trügerisch erwiesen wie ein Wildbach, wie das Bett der Wildbäche, welche hinschwinden,

Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;

welche trübe sind von Eis, in die der Schnee sich birgt.

Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.

Zur Zeit, wenn sie erwärmt werden, versiegen sie; wenn es heiß wird, sind sie von ihrer Stelle verschwunden.

Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.

Es schlängeln sich die Pfade ihres Laufes, ziehen hinauf in die Öde und verlieren sich.

De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.

Es blickten hin die Karawanen Temas, die Reisezüge Schebas hofften auf sie:

De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.

sie wurden beschämt, weil sie auf sie vertraut hatten, sie kamen hin und wurden zu Schanden.

Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.

Denn jetzt seid ihr zu nichts geworden; ihr sehet einen Schrecken und fürchtet euch.

Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.

Habe ich etwa gesagt: Gebet mir, und machet mir ein Geschenk von eurem Vermögen;

Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?

und befreiet mich aus der Hand des Bedrängers, und erlöset mich aus der Hand der Gewalttätigen?

Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?

Belehret mich, und ich will schweigen; und gebet mir zu erkennen, worin ich geirrt habe.

Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.

Wie eindringlich sind richtige Worte! Aber was tadelt der Tadel, der von euch kommt?

O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?

Gedenket ihr Reden zu tadeln? für den Wind sind ja die Worte eines Verzweifelnden!

Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?

Sogar den Verwaisten würdet ihr verlosen, und über euren Freund einen Handel abschließen.

Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.

Und nun, laßt es euch gefallen, auf mich hinzublicken: euch ins Angesicht werde ich doch wahrlich nicht lügen.

Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.

Kehret doch um, es geschehe kein Unrecht; ja, kehret noch um, um meine Gerechtigkeit handelt es sich!

Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.

Ist Unrecht auf meiner Zunge? oder sollte mein Gaumen Frevelhaftes nicht unterscheiden?

Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?