Job 6

Niin Job vastasi ja sanoi:

Тогава Йов отговори и каза:

Jos minun surkeuteni punnittaisiin, ja minun kärsimiseni yhtä haavaa laskettaisiin vaa´an päälle,

О, да би се претеглила моята печал и да би се поставила с нея на везните и злочестината ми!

Niin se olis raskaampi kuin santa meressä; sentähden ovat minun sanani nielletyt ylös.

Защото тогава тя би била по-тежка от пясъка на моретата — затова думите ми са били необмислени.

Sillä Kaikkivaltiaan nuolet ovat minussa, joiden myrkky särpää minun henkeni; ja Jumalan kauhistus tarkoittaa minua.

Защото стрелите на Всемогъщия са вътре в мен и духът ми от отровата им пие; Божиите ужаси се опълчват против мен.

Huutaako metsä-aasi, kuin hänellä ruohoja on? ammuuko härkä, kuin hänellä on ruokaa?

Дивото магаре реве ли при тревата; или говедото мучи ли при храната си?

Syödäänkö mautointa ilman suolaa? eli maistaako valkuainen munan ruskuaisen ympäriltä?

Яде ли се безвкусното без сол и има ли вкус в белтъка на яйцето?

Jota minun sieluni ennen kuoitti, se on nyt minun ruokani minun kipuni tähden.

Душата ми отказваше да ги докосне, те ми станаха като безвкусното ми ястие.

Jospa minun rukoukseni tapahtuis, ja Jumala antais minulle, mitä minä toivon!

О, да би ми се изпълнила молбата, да ми дадеше Бог копнежа ми!

Että Jumala tahtois ja löis minun rikki, ja päästäis kätensä särkemään minua;

Да благоволеше Бог да ме смаже, да отпуснеше ръката Си и да ме отсечеше!

Niin olis minulla vielä sitte lohdutus, ja minä vahvistuisin sairaudessani, ellei hän säästäisi minua: en ole mitään kuitenkaan kieltänyt pyhän puhetta.

Това щеше да ми бъде още утеха и щях да се радвам в безжалостна скръб, че не отрекох думите на Светия.

Mikä on minun väkeni, että minä voisin toivoa? ja mikä on minun loppuni, että minun sieluni vois kärsiväinen olla?

Каква е силата ми, че да издържа и какъв е краят ми, че да удължа живота си?

Onko minun väkeni kivinen? eli minun lihani vaskinen?

Силата ми сила каменна ли е и плътта ми бронз ли е?

Ei ole minulla missään apua; ja minun saatuni on pois ajettu minulta.

Не изчезна ли в мен помощта ми и не се ли отдалечи от мен избавлението?

Joka ei osoita lähimmäisellensä laupiutta, hän hylkää Kaikkivaltiaan pelvon.

На наскърбения трябва съжаление от приятеля му, иначе ще остави страха от Всемогъщия.

Minun veljeni ovat rikkoneet minua vastaan, niinkuin oja ja niinkuin väkevä virta ohitse menneet,

Братята ми постъпиха измамно като поток, като пороите на потоците, които отминават,

Jotka ovat kauhiat jäästä, ja jotka lumi peittää.

които са мътни от леда и в които се крие снегът.

Kuin helle heitä ahdistaa, pitää heidän nääntymän, ja kuin palava on, pitää heidän katooman paikastansa.

Когато се стопли, пресъхват, когато е горещо, изчезват от мястото си.

Heidän polkunsa poikkeevat pois; he raukeevat tyhjään ja hukkuvat.

Кервани се отклоняват от пътя им, отиват в пустошта и загиват.

He katsoivat Temanin tietä, rikkaan Arabian polkuja he toivoivat.

Теманските кервани гледаха, савските пътници се надяваха на тях.

Mutta heidän pitää häpiään tuleman, ratki surutoinna ollessansa; ja heidän pitää häpeemän siihen tultuansa.

Опозориха се в надеждата си, дойдоха там и се посрамиха.

Sillä ette nyt mitään ole; ja että te näette surkeuden, pelkäätte te.

Сега и вие станахте никакви — видяхте ужас и се уплашихте.

Olenko minä sanonut: Tuokaat minulle! eli antakaat minun edestäni lahjoja teidän tavarastanne?

Казах ли аз: Донесете ми! — или: Дайте ми дар от имота си! —

Ja pelastakaat minua vihollisten kädestä, ja vapahtakaat minua tyrannein käsistä?

или: Избавете ме от ръката на притеснителя! — или: Изкупете ме от ръката на насилниците?

Opettakaat minua, minä olen ääneti, ja jota en minä tiedä, niin neuvokaat minua.

Поучете ме, и аз ще млъкна; покажете ми в какво съм се заблудил.

Kuinka vahvat ovat oikeuden puheet? kuka teissä on se, joka sitä laittaa taitaa?

Колко са здрави правите думи, но какво изобличава вашето изобличение?

Te ajattelette sanoja, ainoastaan nuhdellaksenne, ja teette sanoillanne epäileväisen mielen.

Смятате ли да изобличите думи? Говоренето на отчаяния е на вятъра!

Te karkaatte köyhän orvon päälle, ja kaivatte lähimmäisellenne kuoppaa.

Вие бихте хвърлили жребий за сирачето и бихте се пазарили за приятеля си.

Mutta että te nyt tahdotte, niin katsokaat minun päälleni, jos minä teidän edessänne valhettelen.

А сега, благоволете да ме погледнете, защото аз няма да ви лъжа в лицето.

Palatkaat nyt, olkoon pois vääryys: Tulkaat jälleen; minun vastaukseni pitää oikia oleman.

Обърнете сега; нека няма неправда! Да! Обърнете се — правдата ми все още стои!

Onko minun kielessäni vääryyttä? eikö minun suulakeni ymmärrä vaivoja?

Има ли неправда на езика ми? Не може ли небцето ми да различи лошото?