Job 6

Ijob respondis kaj diris:
А Йов відповів та й сказав:
Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,
Коли б смуток мій вірно був зважений, а з ним разом нещастя моє підняли на вазі,
Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.
то тепер воно тяжче було б від морського піску, тому нерозважне слова мої кажуть!...
Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.
Бо в мені Всемогутнього стріли, і їхня отрута п'є духа мого, страхи Божі шикуються в бій проти мене...
Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?
Чи дикий осел над травою реве? Хіба реве віл, коли ясла повні?
Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?
Чи без соли їдять несмачне, чи є смак у білкові яйця?
Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.
Чого не хотіла торкнутись душа моя, все те стало мені за поживу в хворобі...
Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!
О, коли б же збулося прохання моє, а моє сподівання дав Бог!
Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!
О, коли б зволив Бог розчавити мене, простягнув Свою руку й мене поламав,
Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.
то була б ще потіха мені, і скакав би я в немилосердному болі, бо я не зрікався слів Святого!...
Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?
Яка сила моя, що надію я матиму? І який мій кінець, щоб продовжити життя моє це?
Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?
Чи сила камінна то сила моя? Чи тіло моє мідяне?
Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.
Чи не поміч для мене в мені, чи спасіння від мене відсунене?
Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.
Для того, хто гине, товариш то ласка, хоча б опустив того страх Всемогутнього...
Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,
Брати мої зраджують, мов той потік, мов річище потоків, минають вони,
Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;
темніші від льоду вони, в них ховається сніг.
En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.
Коли сонце їх гріє, вони висихають, у теплі гинуть з місця свого.
Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.
Каравани дорогу свою відхиляють, уходять в пустиню й щезають.
Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;
Каравани з Теми поглядають, походи з Шеви покладають надії на них.
Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.
І засоромилися, що вони сподівались; до нього прийшли та й збентежились.
Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.
Так і ви тепер стали ніщо, побачили страх і злякались!
Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,
Чи я говорив коли: Дайте мені, а з маєтку свого дайте підкуп за мене,
Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?
і врятуйте мене з руки ворога, і з рук гнобителевих мене викупіть?
Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.
Навчіть ви мене і я буду мовчати, а в чім я невмисне згрішив розтлумачте мені...
Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?
Які гострі слова справедливі, та що то доводить догана від вас?
Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.
Чи ви думаєте докоряти словами? Бо на вітер слова одчайдушного,
Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.
і на сироту нападаєте ви, і копаєте яму для друга свого!...
Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?
Та звольте поглянути на мене тепер, а я не скажу перед вами неправди.
Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.
Верніться ж, хай кривди не буде, і верніться, ще в тім моя правда!
Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?
Хіба в мене на язиці є неправда? чи ж не маю смаку, щоб розпізнати нещастя?