Job 6

Ijob respondis kaj diris:

Iov a luat cuvîntul şi a zis:

Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

,,Oh! de ar fi cu putinţă să mi se cîntărească durerea, şi să mi se pună toate nenorocirile în cumpănă,

Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

ar fi mai grele decît nisipul mării: de aceea îmi merg cuvintele pînă la nebunie!

Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

Căci săgeţile Celui Atotputernic m'au străpuns, sufletul meu le suge otrava, şi groază Domnului bagă fiori în mine!

Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

Sbiară măgarul sălbatec cînd are verdeaţă? Mugeşte boul cînd are de mîncare?

Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

Poţi mînca ce -i fără gust şi fără sare? Are vreun gust albuşul unui ou?

Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

Orice lucru de care aş vrea să nu m'ating, acela -i hrana mea, fie cît de greţoasă ea!

Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

O, de mi s'ar asculta dorinţa, şi de mi-ar împlini Dumnezeu nădejdea!

Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

De ar vrea Dumnezeu să mă zdrobească, întindă-Şi mîna şi să mă prăpădească!

Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

Îmi va rămînea măcar această mîngîiere, această bucurie în durerile cu cari mă copleşeşte: că niciodată n'am călcat poruncile Celui Sfînt.

Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

La ce să mai nădăjduiesc cînd nu mai pot? La ce să mai aştept, cînd sfîrşitul se ştie?

Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

Tăria mea oare este o tărie de piatră? Trupul meu e de aramă?

Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

Nu sînt eu lipsit de ajutor, şi n'a fugit mîntuirea de mine?

Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

Cel ce sufere are drept la mila prietenului, chiar dacă părăseşte frica de Cel Atot puternic.

Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

Fraţii mei s'au arătat înşelători ca un pîrîu, ca albia pîraielor cari trec.

Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

Un sloi le turbură cursul, zăpada se îngrămădeşte pe ele;

En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

vine arşiţa vremii şi seacă, vine căldura soarelui, şi li se usucă albia.

Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

Cete de călători se abat din drumul lor, se cufundă în pustie, şi pier.

Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

Cetele celor din Tema se uită ţintă la ele, călătorii din Seba sînt plini de nădejde cînd le văd.

Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

Dar rămîn înşelaţi în nădejdea lor, rămîn uimiţi cînd ajung la ele.

Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

Aşa sînteţi şi voi acum pentru mine. Voi îmi vedeţi necazul, şi vă îngroziţi!

Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

V'am zis eu oare: ,Daţi-mi ceva, cheltuiţi din averile voastre pentru mine,

Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

scăpaţi-mă din mîna vrăjmaşului, răscumpăraţi-mă din mîna celor răi?`

Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

Învăţaţi-mă, şi voi tăcea; faceţi-mă să înţeleg în ce am păcătuit.

Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

O cît de înduplecătoare sînt cuvintele adevărului! Dar ce dovedesc mustrările voastre?

Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

Vreţi să mă mustraţi pentru tot ce am zis, şi să nu vedeţi decît vînt în cuvintele unui desnădăjduit?

Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

Voi năpăstuiţi pe orfan, prigoniţi pe prietenul vostru.

Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

Uitaţi-vă la mine, vă rog! Doar nu voi minţi în faţă!

Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

Întoarceţi-vă, nu fiţi nedrepţi; întoarceţi-vă, şi mărturisiţi că sînt nevinovat!

Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?

Este vreo nelegiuire pe limba mea, şi nu deosebeşte gura mea ce este rău?