Job 17

Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.

Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.

Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?

Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.

Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.

Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.

Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.

Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.

Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.

Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.

Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.

Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.

Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.

Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.

De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;

Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.

En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.

Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.

Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.

Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.

Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.

Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.

Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.

Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.

Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden.

Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje.

Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!

Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.

Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?

Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?

Zij zullen ondervaren met de handbomen des grafs, als er rust te zamen in het stof wezen zal.

W głębię grobu zstąpię, ponieważ w prochu spólny odpoczynek wszystkich.