Job 17

Brudt er min Ånd, mine Dage slukt, og Gravene venter mig;

Kua pau toku manawa, moti rawa oku ra, kua rite te urupa moku.

visselig, Spot er min Del, og bittert er, hvad mit Øje må skue.

He pono he hunga tawai enei kei ahau, a kei roto tonu toku kanohi i a ratou whakakarangitanga.

Stil Sikkerhed for mig hos dig! Hvem anden giver mig Håndslag?

Tena ra, homai he punga ko koe tonu hei whakakapi turanga moku; ko wai hei papaki ringa ki ahau?

Thi du lukked deres Hjerte for Indsigt, derfor vil du ikke ophøje dem;

Kua huna hoki e koe to ratou ngakau kei mohio; na reira e kore koe e whakaneke ake i a ratou.

den, der forråder Venner til Plyndring, hans Sønners Øjne hentæres.

Ko te tangata e whaki ana i ona hoa, he mea mo te utu, ko nga kanohi tonu o ana tamariki e hemo.

Til Mundheld har du gjort mig for Folk, jeg er blevet et Jærtegn for dem;

Kua meinga hoki ahau e ia hei hahani ma nga iwi; a kua waiho marakerake ahau hei whakaetietinga.

mit Øje er sløvet af Kvide, som Skygger er mine Lemmer til Hobe;

Kua atarua toku kanohi i te tangi, rite tonu ki te atarangi oku wahi katoa.

retsindige stivner af Rædsel ved sligt, over vanhellig harmes den skyldfri,

Ka miharo te hunga tika ki tenei, a ka whakaoho te tangata harakore i a ia ano hei whakahe i te atuakore.

men den retfærdige holder sin Vej, en renhåndet vokser i Kraft.

Otiia ka mau te tangata tika ki tona ara, a ko te tangata ringa ma ka neke haere ake te kaha.

Men I, mød kun alle frem igen, en Vismand fnder jeg ikke iblandt jer!

Ko koutou katoa ia tahuri, anga mai nei, e kore hoki tetahi tangata mahara e kitea e ahau i roto i a koutou.

Mine Dage stunder mod Døden, brudt er mit Hjertes Ønsker;

Kua pahemo oku ra, motumotuhia ake oku whakaaro i whakatakoto ai, tae noa ki nga whakaaro o toku ngakau.

Natten gør jeg til Dag, Lyset for mig er Mørke;

Ko te po kua meinga e ratou hei ao; ko te marama, e ki ana ratou, e tata tonu ana ki te pouri.

vil jeg håbe, får jeg dog Bolig i Døden, jeg reder i Mørket mit Leje,

Ki te titiro ahau i te reinga hei whare moku; mehemea kua wharikitia e ahau toku moenga ki te pouri;

Graven kalder jeg Fader, Forrådnelsen Moder og Søster.

Mehemea kua karanga ahau ki te pirau, ko koe toku papa; ki te iro ranei, ko koe toku whaea, toku tuahine!

Hvor er da vel mit Håb, og hvo kan øjne min Lykke?

Kei hea ra he tumanakohanga atu moku? A ko taku e tumanako atu ai ko wai e kite?

Mon de vil følge mig ned i Dødsriget, skal sammen vi synke i Støvet?

Ka riro ki raro ki nga taha o te reinga, ina whai okiokinga i roto i te puehu.