Job 6

Så tog Job til Orde og svarede:

Ijob respondis kaj diris:

"Gid man vejed min Harme og vejed min Ulykke mod den!

Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

Thi tungere er den end Havets Sand, derfor talte jeg over mig!

Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

Thi i mig sidder den Almægtiges Pile, min Ånd inddrikker deres Gift; Rædsler fra Gud forvirrer mig.

Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

Skriger et Vildæsel midt i Græsset, brøler en Okse ved sit Foder?

Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

Spiser man ferskt uden Salt, smager mon Æggehvide godt?

Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

Min Sjæl vil ej røre derved, de Ting er som Lugt af en Løve.

Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

Ak, blev mit Ønske dog opfyldt, Gud give mig det, som jeg håber

Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

vilde d dog knuse mig, række Hånden ud og skære mig fra,

Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

så vilde det være min Trøst - jeg hopped af Glæde trods skånselsløs Kval at jeg ikke har nægtet den Helliges Ord.

Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

Hvad er min Kraft, at jeg skal holde ud, min Udgang, at jeg skal være tålmodig?

Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

Er da min Kraft som Stenens, er da mit Legeme Kobber?

Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

Ak, for mig er der ingen Hjælp, hver Udvej lukker sig for mig.

Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

Den, der nægter sin Næste Godhed, han bryder med den Almægtiges Frygt.

Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

Mine Brødre sveg mig som en Bæk, som Strømme, hvis Vand svandt bort,

Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

de, der var grumset af os, og som Sneen gemte sig i,

Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

men som svandt ved Solens Glød, tørredes sporløst ud i Hede;

En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

Karavaner bøjer af fra Vejen, drager op i Ørkenen og går til Grunde;

Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

Temas Karavaner spejder, Sabas Rejsetog håber på dem,

Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

men de beskæmmes i deres Tillid, de kommer derhen og skuffes!

Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

Ja, slige Strømme er I mig nu, Rædselen så I og grebes af Skræk!

Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

Har jeg mon sagt: "Giv mig Gaver, løs mig med eders Velstand,

Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

red mig af Fjendens Hånd, køb mig fri fra Voldsmænds Hånd!"

Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

Lær mig, så vil jeg tie, vis mig, hvor jeg har fejlet!

Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

Redelig Tale, se, den gør Indtryk; men eders Revselse, hvad er den værd?

Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

Er det jer Hensigt at revse Ord? Den fortvivledes Ord er dog Mundsvejr!

Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

Selv om en faderløs kasted I Lod og købslog om eders Ven.

Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

Men vilde I nu dog se på mig! Mon jeg lyver jer op i Ansigtet?

Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

Vend jer hid, lad der ikke ske Uret, vend jer, thi end har jeg Ret!

Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

Er der Uret på min Tunge, eller skelner min Gane ej, hvad der er ondt?

Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?