Job 17

Brudt er min Ånd, mine Dage slukt, og Gravene venter mig;

Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.

visselig, Spot er min Del, og bittert er, hvad mit Øje må skue.

Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.

Stil Sikkerhed for mig hos dig! Hvem anden giver mig Håndslag?

Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?

Thi du lukked deres Hjerte for Indsigt, derfor vil du ikke ophøje dem;

Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.

den, der forråder Venner til Plyndring, hans Sønners Øjne hentæres.

Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.

Til Mundheld har du gjort mig for Folk, jeg er blevet et Jærtegn for dem;

Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.

mit Øje er sløvet af Kvide, som Skygger er mine Lemmer til Hobe;

Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.

retsindige stivner af Rædsel ved sligt, over vanhellig harmes den skyldfri,

La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.

men den retfærdige holder sin Vej, en renhåndet vokser i Kraft.

Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.

Men I, mød kun alle frem igen, en Vismand fnder jeg ikke iblandt jer!

Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.

Mine Dage stunder mod Døden, brudt er mit Hjertes Ønsker;

Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.

Natten gør jeg til Dag, Lyset for mig er Mørke;

La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.

vil jeg håbe, får jeg dog Bolig i Døden, jeg reder i Mørket mit Leje,

Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito.

Graven kalder jeg Fader, Forrådnelsen Moder og Søster.

Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.

Hvor er da vel mit Håb, og hvo kan øjne min Lykke?

Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?

Mon de vil følge mig ned i Dødsriget, skal sammen vi synke i Støvet?

En la profundon de Ŝeol ĝi malsupreniros, Ni ambaŭ kune kuŝos en la polvo.